Κρυφτό....!

            Ἐκπλήσσεται κανείς, ὅταν διαβάζει στό Εὐαγγέλιο. Ἐκεῖ βλέπομε, ὅτι κάποτε ὁ Χριστός, ἐνῶ οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν ἁρπάξει πέτρες νά τόν λιθοβολήσουν, Ἐκεῖνος τούς «τό ἔπαιψε κρυφτό»! Καί χωρίς νά τό καταλάβουν, ἐπέρασε ἀνάμεσά τους καί ἐβγῆκε ἀπό τόν ἱερό χῶρο τοῦ Ναοῦ (Ἰω. 8,59).

*          *         *

            Ἀσφαλῶς μποροῦσε, ἄν τό ἤθελε,  μέ τήν θεϊκή Του Δύναμη, μόνο μέ ἕνα νεῦμα Του, νά τούς εἶχε ἀκινητοποιήσει· ἤ ἀκόμη καί νά τούς εἶχε
θανατώσει.

            Ἀλλά ἐπειδή  εἶχε ἔλθει νά σώσει τόν κόσμο καί ὄχι νά τόν καταδικάσει. Καί γι᾿ αὐτό ἔκαμε κάτι τό διαφορετικό. Τί θά μποροῦσε νά εἶχε κάμει, τό ἔδειξε τήν στιγμή τοῦ πάθους Του. Τότε πού ἐπήγαν νά Τόν συλλάβουν. Τούς ἐρώτησε:

            -Ποιόν καταζητεῖτε;

            Τοῦ ἀπάντησαν:

            -Τόν Ἰησοῦ τόν Ναζωραῖο.

            Τούς εἶπε ὁ Ἰησοῦς:

            -Ἐγώ εἶμαι.

            Καί ἐκεῖνοι, ὅταν τούς εἶπε τό «ἐγώ εἶμαι», ἔκαμαν πίσω καί ἔπεσαν κάτω στήν γῆ (Ἰωάν. 18, 4-6).

             Ἄρκεσαν οἱ δύο λέξεις, νά  συντρίψουν τήν ὑπερηφάνειά τους καί νά τούς κάμουν νά πέσουν κάτω!

Γιατί ὅμως στήν παραπάνω περίπτωση «κρύφτηκε»;         

*          *         *

            Ὁ Χριστός πάντοτε μᾶς διδάσκει μέ δύο τρόπους:  μέ τά λόγια Του· καί μέ τό παράδειγμά Του.

             Ἐδῶ, λοιπόν, μᾶς μιλάει μέ τό παράδειγμά Του. Μᾶς λέγει: Ὅταν ὅταν σᾶς ὀνειδίζουν, σᾶς βρίζουν καί σᾶς κατατρέχουν, ἔχετε τήν δυνατότητα νά ἀντιδράσετε. Ὅμως νά μή τό κάνετε. Νά ταπεινώνεστε καί νά ἀποφεύγετε νά θυμώνετε καί νά ὀργίζεστε. Καί ὁ ἀπ. Παῦλος μᾶς συμβουλεύει, νά δίνωμε τόπο στήν ὀργή (Ρωμ 12,19).

            Μερικοί λένε: Εἶναι ἐξευτελισμός, ὅταν ὁ ἄλλος σέ βρίζει, σύ νά σιωπᾶς. Γιατί μέ τήν  σιωπή σου  δίνεις τήν ἐντύπωση, ὅτι ἀποδέχεσαι τίς κατηγορίες, ὄχι ἀπό ἀρετή, ἀλλά ἐπειδή εἶναι ἀλήθεια. Μή τούς δίνεις σημασία. Δέν εἶναι ἐξευτελισμός αὐτό!

            Εἶναι μίμηση Χριστοῦ, ὅταν «κρύβεσαι», ὅταν ἀποφεύγεις τήν ὀργή· ὅταν δέν προσπαθεῖς νά ἐπιβληθεῖς.     

*          *         *

            Ὅποιος σκέπτεται ἔτσι, δείχνει ὅτι πρόβλημά του εἶναι τί θά εἰποῦν γι᾿ αὐτόν οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι ὄχι τί θά εἰπεῖ γι᾿ αὐτούς ὁ Θεός!.. πού εἶπε: «μακάριοι ἐστέ ὅταν ὀνειδίσωσι ὑμᾶς».  

 (Ὁμιλία 16)

Μετ:Ἀρχιμ.Α.Μ. 

Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 243 Οκτώβριος 2003

«ΚΡΥΦΤΟ!» του Ἁγίου Γρηγορίου Διαλόγου