Ἕνας ἀπό τούς διάσημους σοφούς προγόνους μας ἦταν καί ὁ Ἀρχιμήδης. Μαθηματικός καί μηχανικός, ἔζησε στίς Συρρακοῦσες τῆς Κάτω Ἰταλίας.
Ὅταν οἱ Ρωμαῖοι πολιόρκησαν τήν πόλη του, ὁ ρωμαῖος στρατηγός εἶχε δώσει ἐντολή στούς στρατιῶτες του νά μήν πειράξουν «οὔτε μιά τρίχα» τοῦ μεγάλου σοφοῦ. Ὅταν ὁ στρατός ἔμπαινε στήν πόλη, γινόταν χαλασμός κόσμου. Μά ὁ Ἀρχιμήδης, στόν κῆπο τοῦ σπιτιοῦ του, ἦταν ἀφοσιωμένος στήν ἐπίλυση ἑνός γεωμετρικοῦ προβλήματος! Ξαφνικά, σηκώνει τό βλέμμα του καί ἀντικρύζει τόν ἄγριο στρατιώτη. Καί τότε, τοῦ εἶπε τήν περιβόητη φράση:
-Μή μοῦ τούς κύκλους τάραττε. Προσοχή, μή μοῦ χαλάσεις τούς ζωγραφισμένους στό χῶμα κύκλους (!) Φυσικά, ὁ ἀγροῖκος ρωμαῖος δέν κατάλαβε τίποτε καί ἀποκεφάλισε τόν μεγάλο σοφό.
* * *
Πόσο καλά τό περιστατικό αὐτό καθρεφτίζει τόν τρόπο ζωῆς καί τό τέλος τοῦ κάθε ἄνθρώπου!
Γιατί πραγματικά, ἔχουμε διαρκῶς τό βλέμμα μας στραμμένο κάτω, στά γήϊνα· καί εἴμαστε ἀφοσιωμένοι σ᾿ αὐτά! Ὅπως ὁ Ἀρχιμήδης στήν γεωμετρία! Καί ξαφνικά, «ἀντικρύζουμε», «βλέπουμε» τόν θάνατο! Μά δέν μποροῦμε, πιά, νά κάνουμε τίποτε· οὔτε γιά τόν ἑαυτό μας, οὔτε γιά τά ἔργα μας!
* * *
Τό πῶς πρέπει νά ἀντιμετωπίζουμε τά ἐπίγεια, ὥστε νά δοῦμε «Θεοῦ πρόσωπο» καί πρίν τόν θάνατό μας, καί πολύ περισσότερο, μετά τόν θάνατό μας, μᾶς τό ἐπισημαίνει ἡ ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Λέει, λοιπόν, ἕνα τροπάριο τῆς ἑορτῆς:
Σηκωθεῖτε οἱ νωθροί λογισμοί-σκέψεις μου· μή σέρνεστε πάντοτε χάμω· μή λυγίζετε στή γῆ (τῆς ἁμαρτίας) τήν ψυχή μου· καί ἀνεβῆτε σέ ὕψος θείας ἀνάβασης· ἄς τρέξουμε μέ τούς τρεῖς μαθητές· καί μαζί μέ ἐκείνους ἄς φθάσουμε γρήγορα στό ὅρος Θαβώρ· γιά νά δοῦμε μαζί μ᾿ αὐτούς τήν δόξα τοῦ Θεοῦ μας· καί νά ἀκούσουμε καί ἐμεῖς τά λόγια πού ἄκουσαν ἀπό τόν Θεό καί τά ἐκήρυξαν: ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ (οἶκος τῆς ἑορτῆς).
Λογισμοί-σκέψεις πού μᾶς τραβοῦν στή «γῆ» τῶν ἐπιγείων εἶναι ἐκεῖνοι πού μᾶς λένε: ἐδῶ εἶναι ὁ παράδεισος καί ἡ κόλαση ἐδῶ· κοίτα μόνο νά περνᾶς καλά ἐδῶ. Καί ἔτσι, χάνουμε τό νόημα τῆς ζωῆς μας πού εἶναι νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό καί νά Τόν γνωρίσουμε καλά. Ἀφοῦ, μόνον τότε ὁ Χριστός γίνεται ἡ χαρά καί ἡ εἰρήνη μας.
Ἀλλά γιά νά γίνει αὐτό, χρειάζεται κόπος κάθαρσης ἀπό τά πάθη μας· τίς κακίες μας· τήν διαφθορά μας. Ἡ ἄνοδος στό βουνό τῆς Μεταμόρφωσης συμβολίζει τόν κόπο γιά τήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν. Μόνο μέ τέτοιο κόπο θά ἀξιωθοῦμε νά κοιτάξουμε «ψηλά» καί νά δοῦμε Θεοῦ πρόσωπο.
Συνεπῶς,
• ἡ συμμετοχή μας στήν Θεία Λειτουργία καί ἡ μετοχή μας στήν θεία Κοινωνία
• ἡ προσευχή
• ἡ νηστεία
• καί κάθε ἄλλη σωματική καί πρακτική ἀρετή
εἶναι οἱ ἀπολύτως ἀναγκαῖες προϋποθέσεις γιά νά πλησιάσουμε τόν Χριστό καί νά Τόν καταστήσουμε κάτοικο τῶν ψυχῶν μας, ὅπως ὁ Ἴδιος μᾶς τό ὑποσχέθηκε.
Ἀρχιμ. Ν.Κ.
Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 325 Αύγουστος 2010
«ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΨΗΛΑ» του Ἀρχιμ. Ν.Κ.