Τήν ζωή μας τήν ἔχουμε κάνει παιδικό παχνίδι· ὄχι ὅμως ἀθῶο, ἀλλά ἁμαρτωλό. Γιατί, ἐνῶ γνωρίζουμε τόν σκοπό τῆς ζωῆς μας, τόν παραμελοῦμε καί ἀσχολούμαστε μέ μάταια καί ἄσκοπα ζητήματα. Παραδινόμαστε στήν ἀπόλαυση τῶν ἐνδυμάτων, ἀντί νά σκεπάζουμε ἄνετα καί εὐπρεπῶς τό σῶμα μας· καί ἔτσι νά τό προστατεύουμε ἀπό ἐπιβλαβεῖς ἐπιδράσεις.
Παραδινόμαστε στήν ἀπόλαυση τοῦ χρυσοῦ καί τοῦ ἀργύρου, θαυμάζοντάς τα στά θησαυροφυλάκια. Ἀντί νά τό χρησιμοποιοῦμε μόνον γιά τίς πραγματικές μας ἀνάγκες καί νά δίνουμε τά τυχόν περισσεύματα σέ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη.
Παραδινόμαστε στήν ἀπόλαυση τῶν κατοικιῶν μας. Ἀντί νά ἔχουμε ἁπλῶς ἀσφαλῆ, ἄνετη καί εὐπρεπῆ στέγη γιά τήν προστασία μας ἀπό τά στοιχεῖα τῆς φύσης.
Παραδιδόμαστε στήν ἀπόλαυση τῶν διανοητικῶν μας χαρισμάτων, τοῦ νοῦ καί τῆς φαντασίας· καί τά μεταχειριζόμαστε γιά νά ὑπηρετήσουμε ἁπλῶς τήν ἁμαρτία καί τήν ματαιότητα τοῦ κόσμου τούτου. Ἀντί νά χρησιμοποιήσουμε αὐτά, πρό παντός, γιά νά γνωρίσουμε τόν Πάνσοφο Δημιουργό τοῦ σύμπαντος κόσμου· γιά προσευχή· γιά ἱκεσία· γιά δοξολογία τοῦ Θεοῦ· καί γιά νά ἐξωτερικεύσουμε ἀμοιβαία ἀγάπη καί σεβασμό.
Παραδινόμαστε στήν ἀπόλαυση τῆς γνώσεως τῆς κοσμικῆς ματαιότητας· καί γιά τήν ἀπόκτηση τῆς γνώσεως αὐτῆς δαπανοῦμε πολύτιμο καιρό, ὁ ὁποῖος μᾶς δόθηκε γιά νά ἑτοιμασθοῦμε γιά τήν αἰωνιότητα.
Παραδινόμαστε στήν ἀπόλαυση ὡραίων ἀνθρωπίνων προσώπων καί πολλές φορές τά μεταχειριζόμαστε γιά ἱκανοποίηση τῶν παθῶν μας.
Παραδινόμαστε, τέλος, στήν ἀπόλαυση τῶν ἑαυτῶν μας, μέ τό νά θεωροῦμε εἴδωλα τούς ἑαυτούς μας, ἐνώπιον τῶν ὁποίων ὑποκλινόμαστε (καί θαυμάζουμε!). Καί, ἐπιπλέον,περιμένουμε (καί κάποτε ἀπαιτοῦμε!) καί οἱ ἄλλοι νά ὑποκλίνονται(!)
Ποιός μπορεῖ, μέ τρόπο ἱκανοποιητικό, νά περιγράψει καί νά θρηνήσει τήν μεγάλη ματαιότητα καί ἀθλιότητα, στίς ὁποῖες ἑκούσια ρίχνουμε τούς ἑαυτούς μας;
Ποιά ἀπάντηση θά δώσουμε στόν ἀθάνατο Βασιλέα Χριστό, τόν Θεό μας, ὁ Ὁποῖος θά ἔλθει πάλιν γιά νά κρίνει ζῶντες καί νεκρούς; Καί νά ἀποκαλύψει τίς κρυμμένες σκέψεις ὅλων τῶν καρδιῶν καί νά λάβει ἀπό μᾶς ἀπάντηση καί ἀπολογία γιά κάθε λόγο καί ἔργο μας;
Ἀλλοίμονο σέ μᾶς, οἱ ὁποῖοι φέρομε τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, δέν ἀκολουθοῦμε ὅμως τήν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου!
Ἄς εἶναι εὐλογημένο τό ὄνομα τοῦ Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος μᾶς προσκαλεῖ συνεχῶς κοντά του καί μᾶς ἐνισχύει ποικιλοτρόπως σ᾿ αὐτή μας τήν πορεία.
(Ἀπό τό βιβλίο του: «Ἡ ἐν Χριστῷ Ζωή», Λονδῖνο 1934, σελ. 233-235)
Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 322 Μάιος 2010
«ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ» του Ἁγίου Ἰωάννου Κρονστάδης