Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ Ἀγαπητοί ἀδελφοί,
Μεσάνυχτα τώρα. Καί γύρω μας σκοτάδι. Καί μεῖς μέσα στήν ἐκκλησία μας περιμένουμε ὅλοι, μέ γαλήνη καί μέ εἰρήνη νά ἀκούσουμε τόν ἱερέα νά μᾶς προσκαλεῖ:
Δεῦτε λάβετε ΦΩΣ ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός!
Κάποιοι, γιά νά ἀνάψουν τήν λαμπάδα τους· καί νά φύγουν ἱκανοποιημένοι, πού ἦρθαν στήν Ἐκκλησία καί ἐπῆραν τό ἅγιο φῶς.
Κάποιοι ἄλλοι, γιά νά ψάλλουν μέ ἀγαλλίαση τό Χριστός ἀνέστη· καί νά Τόν ἀσπασθοῦν νοερά, σάν ἀρχηγό τῆς πίστης μας.
Ἄλλοι, γιά νά Τόν χαιρετίσουν, σάν νικητή τοῦ θανάτου, πού ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας!
Μά ὅλοι, γεμάτοι χαρά· ὁ καθένας διαφορετική! Ἀνάλογα, μέ τήν ἐπίγνωση πού ἔχει. Ἀνάλογα, μέ τό πόσο ἔχει κατανοήσει, τί εἶναι ὁ Χριστός καί τί ἡ ἀνάστασή Του.
Ὅτι ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ,
εἶναι ἡ νίκη Του· καί ἡ δόξα Του· καί τό καύχημά Του.
* * *
Ἀδελφοί,
Μή κολλᾶτε στά βλεπόμενα· σ᾿ αὐτά πού πιάνουν τά μάτια! Τά βλεπόμενα, εἶναι μικρά, πρόσκαιρα, φτωχικά!
Ὁ Χριστός πέθανε στόν σταυρό. Ὅπως τό πόθησαν οἱ ἐχθροί Του! Καί Τόν ἔβαλαν στόν τάφο, ὅπως τό θέλησαν, ἐκεῖνοι πού μίσησαν τήν παρουσία Του.
Καί νά, ὁ Χριστός-πεθαμένος! Ἄψυχος· χωρίς πνοή· χωρίς τίποτε! Σάν νά μήν ὑπῆρξε! Κάτι λιγότερο ἀπό ἕνα τίποτε! Ἕνα τίποτε!
Ὅμως ἀναστήθηκε. Δηλαδή σηκώθηκε. Αὐτεξουσίως. Σάν Θεός. Καί σηκώθηκε, ὄχι καταεξαντλημένος, σάν ἕνα χιλιοτα-λαιπωρημένο γεροντάκι, πού μόλις θά κατάφερνε νά σταθεῖ στά πόδια Του, ἀλλά λάμποντας ὁλόκληρος.
Σάν γίγαντας ἀθλητής, πού ξεκινάει νά κάμει τό ἄθλημά Του (Ψαλμ. 18, 5)· καί σάν νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ παστοῦ αὐτοῦ, πού ἀστράφτει ἀπό χαρά! Ἀπό τήν χαρά τῆς νίκης.
Σάν γίγαντας ἀθλητής, πού ξεκινάει νά κάμει τό ἄθλημά Του (Ψαλμ. 18, 5)· καί σάν νυμφίος ἐκπορευόμενος ἐκ παστοῦ αὐτοῦ, πού ἀστράφτει ἀπό χαρά! Ἀπό τήν χαρά τῆς νίκης.
* * *
Ἡ ἁγία Γραφή, ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ, μᾶς λέει γιά τόν Χριστό:
Ἐξῆλθε νικῶν· καί ἵνα νικήσῃ!
<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Νικητής βγῆκε ἀπό τήν κοιλιά τῆς ἁγίας Παρθένου.
<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Νικητής βγῆκε καί ἀπό τήν κοιλιά τῆς γῆς, ἀπό τόν τάφο.
<!--[if !supportLists]-->· <!--[endif]-->Νικητής τοῦ θανάτου καί τοῦ ἅδη!
Ἐξῆλθε καί ἦλθε γιά μᾶς!
Καί νίκησε γιά μᾶς!
Τά εἴχαμε χάσει ὅλα. Εἴχαμε γίνει δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας· δοῦλοι στόν αἰώνιο θάνατο καί στόν ἅδη. Στόν χειρότερο, στόν πιό ἀπάνθρωπο ἐχθρό! Δοῦλοι! Ψυχικά δοῦλοι!
Ζωντανή εἰκόνα τῆς δουλείας αὐτῆς εἶναι σήμερα, ἐκεῖνοι πού φαντάζονται τήν διαφθορά καί τόν θάνατο τῆς ψυχῆς τους, σάν κέρδος: οἱ ναρκομανεῖς! Ὁ χειρότερος θάνατος, εἶναι ὁ θάνατος χωρίς ἐλπίδα!...
* * *
Καί ἦρθε ὁ Χριστός γιά μᾶς. Γιά νά μᾶς σώσει. Γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τοῦ θανάτου τά δεσμά. Νά διαλύσει τό σκοτάδι. Σκοτάδι στήν ψυχή. Σκοτάδι στό μυαλό. Σκοτάδι στό σῶμα. Σκοτάδι στά ἔργα. Σκοτάδι, στόν τόπο τῆς καταδίκης. Στήν χώρα, πού βασιλεύει ἡ σκιά τοῦ θανάτου.
Ἦρθε γιά μᾶς, νά μᾶς σώσει. Νά μᾶς δώσει ἐλευθερία, ζωή, φῶς, ἐλπίδα.
Ὑπόμεινε τόν θάνατο. Ὅπως Τοῦ τόν σκάρωσαν. Πέθανε στόν σταυρό. Καί κατέβη στόν ἅδη! Ἀλλά ἐνίκησε! Καί τόν θάνατο. Καί τόν ἅδη.
Καί βγῆκε ἀπό τόν τάφο, αὐτεξουσίως. Ἐπειδή ἔτσι τό θέλησε. Σάν παντοδύναμος. Ἐνδεδυμένος, δηλαδή φορώντας, στολή νίκης, στολή ἐκδίκησης!
Ἀφοῦ, ὅπως τό λέμε στήν προσευχή μας: Σταυρόν γάρ ὑπομείνας δι᾿ ἡμᾶς, θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν.
Μέ τήν ἀνάστασή Του, ὁ Χριστός, ὁ μεγαλύτερος ἀδελφός μας, ὁ πρωτότοκος Υἱός τοῦ Πατέρα μας, ἐπῆρε ἀπό τόν διάβολο ἐκδίκηση, γιά τήν τραγωδία πού πέρασε ἡ ἀνθρωπότη-τα, τά ἀδέρφια Του, ἀπό τόν Ἀδάμ μέχρι σήμερα!...
Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν· θανάτῳ θάνατον πατήσας· καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος.
Τί εἶναι ἡ ἀνάσταση;
Νίκη. Θριάμβος. Ἡ πιό μεγάλη νίκη στόν κόσμο. Καί ἡ πιό οὐσιαστική. Γιατί ἕνας εἶναι, γιά τόν καθένα μας, γιά ὅλους μας, ὁ οὐσιαστικός ἐχθρός: ὁ αἰώνιος θάνατος.
* * *
Ἀδελφοί,
Τό πιό ζοφερό σκοτάδι στόν κόσμο, εἶναι νά μή ξέρεις: τί εἶσαι· γιατί ζεῖς· καί πού θά πᾶς μετά τόν θάνατο.
Τό γλυκύτερο φῶς, εἶναι ἐκεῖνο, πού ρίχνει στό σκοτάδι αὐτό φῶς.
Τό γλυκύτερο φῶς, εἶναι τό φῶς τῆς ἀναστάσεως.
Κρατᾶτε, ὅσο πιό καλά μπορεῖτε, τήν λαμπάδα σας.
Νά παίρνετε φῶς, ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός.
Καί νά δοξάζετε τόν Χριστόν. Τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.
Ἀδελφοί,
Σᾶς εὔχομαι, σάν πατέρας σας, τό φῶς τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, νά φωτίζει ὅλο καί πιό πλούσια τήν ζωή Σας. Καί νά Σᾶς γεμίζει, μέ τήν ἀληθινή χαρά, μέ τήν χαρά τῆς ἀναστάσεως.
Χριστός Ἀνέστη
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ. ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
Μέ πατρικές εὐχές καί ἀγάπη
Ὁ Μητροπολίτης
† ὁ Νικοπόλεως ΜΕΛΕΤΙΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΕΒΕΖΗΣ
ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΕΒΕΖΗΣ
Πάσχα 2011