Σελίδες

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

Ο μήνας των Πατέρων


Ο Ιανουάριος κατέχει μια ιδιαίτερη θέση στο εκκλησιαστικό μας έτος. Είναι ό μήνας των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας. Του Μ. Βασιλείου του ούρανοφάντορος και φωστήρος της Καισαρείας (1 Ιαν.)· του κατά σάρκα αδελφού του Γρηγορίου Νύσσης, ό όποιος για την καθοριστικής σημασίας συμβολή του στην Β' Οικουμενική Σύνοδο, πού καταδίκασε την αίρεση των Πνευματομάχων, ώνομάσθηκε «Πατήρ Πατέρων και Νυσσαέων φωστήρ», από δε τον Μ. Θεοδόσιο «στύλος της Ορθοδοξίας» (10 Ιαν.)- του αγίου Αντωνίου του Μεγάλου, ό όποιος υπήρξε «των ασκητών αρχηγός» και της έρημου ό «οικιστής» και «καθηγητής» (17 Ιαν.)" των αγίων Αθανασίου του Μεγάλου και Κυρίλλου, πατριαρ­χών Αλεξανδρείας, τούς οποίους ό ιερός υμνογράφος ονομάζει «σοφωτάτους διδασκάλους», «άξιοθέους παλαιστάς», «της Εκκλησίας τα μεγάλα προπύργια», «στύλους της ευσέβειας», «προμάχους της αληθείας πιστότατους», «της χάριτος διαπρυσίους κήρυκας», «οδηγούς προς τα άνω» και «εισόδους του Παραδείσου» (18 Ιαν.)· του αγίου Μάρκου, επισκόπου Εφέσου του Ευγενικού, ό όποιος «πανοπλίαν άμαχον ένδεδυμένος», την έπηρμένην οφρύν «κατέστησεν της δυτικής ανταρσίας», καθαιρώντας τα σκοτεινά υψώματα της Παπικής πλάνης και κρατώντας κατά και με­τά την ψευδοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας στους ώμους του, ως ό μυθικός Άτλας, την Ορθοδοξία (19 Ιαν.)· του αγίου Ευθυμίου, του «χαρισμάτων ένθέων πεπλησμένου», ό όποιος με τις αρετές του, τα θαύματα, τη διδασκαλία και την Ιεραποστολική του δράσι ανεδείχθη και αυτός Μέγας (20 Ιαν.)" του αγίου Μαξίμου του Όμολογητού, ό όποιος υπέστη μεγάλους υπέρ της Πίστεως διωγμούς και φρικτά μαρτύρια «μαστιζόμενος δεινώς, και την γλώτταν τεμνόμενος, και την πάντοτε προς Θεόν αίρομένην θείαν χείρα, δι'ής γράφων διετέλει τα υψηλότατα δόγματα» (21 Ιαν.)' του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, τον όποιον ή υμνολογία της Εκκλησίας μας χαρακτηρίζει «Ιεραρχών τον άρχηγόν», «Πατριαρχών τό γέρας», «μύστην των δογμάτων και εννοιών Χριστού», «νουν τον άκρότατον», «θεολογίας πηγήν», «σοφίας ποταμόν, και βρύσιν θείας γνώσεως», «της ευσέβειας υπέρμαχον μέγαν, και της ασεβείας διώκτην γενναίον» (25 Ιαν.)' του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και χρυσορρήμονος, από το χρυσό στόμα του οποίου ως πυρσός έξέλαμψεν ή χάρις του Αγίου Πνεύματος και έφώτισεν όλη την οικουμένη (27 Ιαν.)- και τέλος των Τριών Ιεραρχών, των τριών μεγίστων φωστήρων της τρισηλίου Θεότητος, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, οι όποιοι, ως μελίρρυτοι ποταμοί της σοφίας, έπότισαν πλουσίως όλη την κτίσι με τα νάματα της θεογνωσίας (30 Ιαν.).
http://niksotiropoulos.blogspot.com/2011/02/blog-post_05.html