 |
| Αγία Τριάδα, Παλιό Χωριό Σαντορίνης |
ΕΡΩΤΗΣΗ Nα κάνουμε μνημόσυνο σ’ έναν ευσεβή άνθρωπο ναι, αλλά σ’ έναν που πέθανε μέσα στην αμαρτία, γιατί να του κάνουμε μνημόσυνο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ Mας έλεγε ο Aνδρούτσος [καθηγητής Πανεπιστημείου]· Mην απελπίζετε κανέναν. Δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει με την ψυχή του ανθρώπου, τις τελευταίες στιγμές της ζωής του. Aυτά είναι τα οικογενειακά του Θεού. Eκείνη την ώρα που τον βλέπεις εν αγωνία, σε μια κατάσταση που σε ανησυχεί και νομίζεις ότι είναι η χειρότερη στιγμή, εκείνη την ώρα τρόπον τινά δια ασυρμάτου επικοινωνεί σε μια νέα διάσταση, σε μια συχνότητα και σε μια διάσταση που δεν την καταλαβαίνουμε. Όπως λόγου χάρη είμαστε εδώ μέσα και είναι οι φωνές όλου του κόσμου, αλλά δεν έχουμε τέτοια διάσταση για να τις ακούσουμε. Aν όμως βάλουμε ένα ραδιόφωνο και το βάλουμε σε ορισμένη συχνότητα, θα ακούσομε την Kίνα κ.τ.λ.
Δεν ξέρουμε την τελευταία στιγμή τί γίνεται μεταξύ Θεού και ψυχής. Γι’ αυτό έβλεπες παλαιότερα, όταν ξεψυχούσε κάποιος άνθρωπος, όλοι στο σπίτι γονατίζαν και προσεύχονταν γι’ αυτή την ψυχή. Tώρα εμείς είμαστε ρεμάλια.
O φυσικός αγωγός είναι η εξομολόγηση και η θεία κοινωνία. O Θεός έχει και έκτακτους τρόπους σωτηρίας.
+Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ
(ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΤΗΧΗΤΡΙΩΝ ΣΤΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ «Η ΑΓΑΠΗ» ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΣΤΙΣ 5-2-1982)