Ο Άγιος Ελευθέριος έζησε το 2ο αιώνα μ.Χ. Η μητέρα του Ανθία έγινε Χριστιανή ακούγοντας κηρύγματα από μαθητές του Αποστόλου Παύλου.
Αυτή ανέλαβε και το βάρος της ανατροφής του μικρού Ελευθέριου μετά το θάνατο του πατέρα που συνέβη λίγο καιρό μετά τη γέννηση του.
Η Ανθία του έδωσε Χριστιανική ανατροφή και τον συνέδεσε με τον Επίσκοπο της Ρώμης Ανίκητο (155-166 μ.χ.).
Σ’ ένα ταξίδι της στη Ρώμη πήρε μαζί της και
το νεαρό γιο της Ελευθέριο.
Ο Επίσκοπος Ρώμης, όταν είδε τον Ελευθέριο, εκτιμώντας την πολλή νοημοσύνη του, τη θερμή πίστη και το αγνό ήθος του, τον έλαβε υπό την προστασία του.
Μετά από λίγα χρόνια τον χειροτόνησε Διάκονο και έπειτα Ιερέα.
Από τη θέση αυτή ο Ελευθέριος αγωνίστηκε με ζήλο για τη διδαχή του ποιμνίου και σε έργα φιλανθρωπίας. Γι’ αυτό και το έτος 182 μ.Χ., με κοινή ψήφο κλήρου και λαού, ανήλθε στον Επισκοπικό θρόνο της Ρώμης.
Η φήμη της αρετής του έφθασε μέχρι τη Βρεταννία. Έτσι, ο Βασιλιάς αυτής Λούκιος, έγραψε επιστολή στον Ελευθέριο και του δήλωνε ότι αυτός και ο λαός του επιθυμούσαν να γίνουν Χριστιανοί. Ο Ελευθέριος αμέσως ανταποκρίθηκε, στέλνοντας δύο εκπαιδευμένους στην πίστη άνδρες, που κατήχησαν και βάπτισαν Χριστιανούς το Λούκιο με το λαό του.
Όταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος εξήγειρε διωγμό κατά των Χριστιανών, ο Ελευθέριος τον ήλεγξε θαρραλέα.
Τότε διατάχθηκε ο μαρτυρικός θάνατός του, μαζί με τη μητέρα του Άνθια.
Οδήγησαν τον Άγιο Ελευθέριο μέσα στήν αρένα (στάδιο) και άφησαν στην αρχή μια πεινασμένη και άγρια λέαινα και μετά ένα λιοντάρι να τον κατασπαράξουν.
Τα θηρία πλησίασαν σαν ήμερα ζώα τον άγιο και του φιλούσαν τα πόδια δείχνοντας την αγάπη και την συμπάθεια τους (έφραξας στόματα λεόντων, εις ημερότητα αυτών μεταποιήσας την αγριότητα).

Βλέποντας ο αυτοκράτορας τη συμπεριφορά των λιονταριών και ακούοντας την ιαχή του πλήθους «μέγας ο Θεός των Χριστιανών» διέταξε τον αποκεφαλισμό του ομολογητή της πίστεως μέσα στην αρένα.
Με την αποκοπή της κεφαλής έβαψε ο άγιος την αρχιερατική του στολή με το αίμα του μαρτυρίου.
Ο σοφός Ελευθέριος κοσμημένος με το ιερατικό ένδυμα που έσταζε από το ποτάμι των αιμάτων του έτρεξε ευτυχισμένος στον Δεσπότη Χριστό.
Η συγκλονιστικότερη στιγμή από το μαρτύριο του Αγίου Ελευθερίου
Τη σκηνή του μαρτυρίου παρακολουθούσε η μητέρα του Ανθία.
Έτρεξε τότε και αγκάλιασε το άψυχο σώμα του μάρτυρα και το καταφιλούσε, «ησπάζετο το γλυκύ τέκνον, η καλώς γεννησαμένη και θρεψαμένη».
Εκείνη τη στιγμή οι άσπλαχνοι δήμιοι την αποκεφάλισαν και έτσι την οδήγησαν «εις ουρανίους θαλάμους» μαζί με τον υιό της.

Στην Επισκοπή Γωνιά της Σαντορίνης, ο εορτασμός του Αγίου Ελευθερίου έγινε στον ομώνυμο ναό του Αγίου (1700) που βρίσκεται στο Παλιό Χωριό της Σαντορίνης έγινε στα υψηλότερα σημεία του παραδοσιακού οικισμού της Επισκοπής Γωνιάς ή και Μέσα Γωνιάς (Παλιό Χωριό) μέσα σε πλήθος κόσμου.
Ο ναός του Αγίου είναι απόλυτα εναρμονισμένος με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του τόπου.
Μετά την Θεία Λειτουργία, ευλογήθηκε και μοιράσθηκε πανήγυρη από πεντανόστημη παραδοσιακή φασολάδα, σουπιές με κοφτό μακαρονάκι, ελιές, αλλά και ιδιαίτερα μεζεδάκια μπακαλιάρο τηγανητό, μπακαλιάρο τηγανητό με σαντορινιό τοματάκι και σκόρδο, μπακαλιάρος «ξελουριστός» σε λάδι και ξύδι, ξυδάτες μελιτζάνες, σαρδέλες σε λαδόξυδο με σκόρδο και μαϊντανό και πολλά άλλα μεζεδάκια, αλλά και άφθονο παραδοσιακό κρασί με τους ανάλογους προαναφερόμενους εκλεκτούς μεζέδες.
Στη συνέχεια μπορείτε να δείτε ανάλογες εικόνες του εορτασμού μέσα από το αρχείο μας.

Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα