( Ἑβρ. δ΄14-ε΄ 6 )

Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως ἡ σημερινή ἡμέρα, ἀδελφοί μου.
Ποῦ ὀφείλει τήν ὀνομασία της; Μᾶς τό λέγει ἡ ἴδια ἡ λέξις.
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλλει τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν τοῦ Κυρίου καί μᾶς καλεῖ νά τόν προσκυνήσωμε. Ἆράγε, γιατί ἔχει ἐπιλέξει τήν σημερινή ἡμέρα;
Διότι ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι τό μέσον τῆς Μεγάλης
Τεσσαρακοστῆς. Μᾶς προβάλλει, λοιπόν, πρός προσκύνησιν τόν Τίμιον Σταυρόν, ὥστε νά ἀντλήσωμεν ἀπό αὐτόν δύναμιν καί νά συνεχίσωμεν τόν πνευματικόν ἀγῶνα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς μέ νηστεία, προσευχή, μετάνοια κ.λπ καί νά φθάσωμεν «ἀκατακρίτως προσκυνῆσαι καί τήν Ἁγίαν Ἀνάστασιν».

Τό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἔχει ληφθῆ ἀπό τήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Καί μάλιστα, θά πρέπει νά γνωρίζωμεν ὅτι, ὄχι μόνον τό σημερινό ἀλλά, καί τά πέντε Ἀποστολικά ἀναγνώσματα τῶν πέντε Κυριακῶν τῶν Νηστειῶν εἶναι τμήματα τῆς πρός Ἑβραίους ἐπιστολῆς.
Ἆράγε γιατί; Ποιός νά εἶναι ὁ λόγος αὐτῆς τῆς ἐπιλογῆς; Ὁ ἰδιαίτερος χαρακτήρας τοῦ περιεχομένου αὐτῆς τῆς ἐπιστολῆς.

Αὐτή ἡ ἐπιστολή ἐγράφη γιά νά τονίσῃ τήν ἀξίαν τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τήν ὑπεροχήν τῆς Καινῆς, τῆς Νέας Διαθήκης ἔναντι τῆς Παλαιᾶς.
Στήν Παλαιά Διαθήκη ἔχομε θυσίες ζώων γιά τήν συγχώρησιν τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ. Ἐνῶ στήν Καινήν Διαθήκην ἔχομε τήν Σταυρική θυσία τοῦ Ἰδίου τοῦ Χριστοῦ, θυσία ὑπερτάτη καί μοναδική γιά νά ἀπολυτρώσῃ τό ἀνθρώπινο γένος. Καί ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει:
«Ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ Τιμίῳ σου Αἵματι…». Ἀνέβηκε στόν Σταυρόν, καί, ἔκτοτε, καθένας ὁ ὁποῖος προσέρχεται «μετά παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος», λαμβάνει «ἔλεον καί χάριν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν», ὅπως ἀκούσαμε σήμερα.
Ποιός εἶναι ὁ θρόνος τῆς χάριτος;

Θρόνος, ὅπως ὅλοι γνωρίζομε, εἶναι ἡ ἐπίσημη ἕδρα, ὅπου κάθεται καί ἐκτελεῖ τά καθήκοντά του ἕνας ἄρχοντας.
Ἰδιαιτέρως, θρόνος λέγεται ἡ ἐπίσημη καρέκλα ὅπου κάθεται ὁ βασιληᾶς, ὁ αὐτοκράτορας, ὁ ἀνώτατος ἄρχοντας.

Ἡ Ἱστορία μᾶς λέγει ὅτι σ’αὐτούς τούς βασιλικούς θρόνους ἔχουν καθίσει καί βασιλεῖς, αὐτοκράτορες, ἄρχοντες σκληροί, οἱ ὁποῖοι ἐπολέμησαν, ἐδίωξαν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Καί δέν ἔχομε παρά νά θυμηθοῦμε τούς εἰδωλολάτρας αὐτοκράτορας Δέκιον, Διοκλητιανόν, Μαξιμιανόν κ. ἄ. Ἀλλά καί στά νεώτερα χρόνια ἐδιώχθη καί διώκεται ἡ Ἐκκλησία. Ἄς θυμηθοῦμε τόν διωγμόν τῆς Πίστεώς μας γιά 70 ὁλόκληρα χρόνια στήν πρώην Σοβιετικήν Ἕνωσιν. Ποῦ εἶναι, λοιπόν, ὅλοι αὐτοί οἱ ἄρχοντες;
«Ὡς ἐκλείπει καπνός ἐκλειπέτωσαν».Ἔσβησαν. Ναί, ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας, ὁ Θεός «καθεῖλε δυνάστας ἀπό θρόνων καί ὕψωσε ταπεινούς». Οἱ θρόνοι αὐτῶν τῶν ἀρχόντων γκρεμίσθηκαν καί οἱ ἄρχοντες τους, οἱ ὁποῖοι ἐκαυχῶντο γιά τήν δύναμίν τους, ἔγιναν στάχτη καί ἐξαφανίσθηκαν. Παρέμεινε καί παραμένει ὁ θρόνος τῆς χάριτος.
Ποιός εἶναι αὐτός; Εἶναι ὁ θρόνος τοῦ Χριστοῦ, τόν ὁποῖον καμμία δύναμις δέν μπορεῖ νά γκρεμίσῃ. Θρόνος τῆς χάριτος εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ Κιβωτός τῆς σωτηρίας. Ἐκτός Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία. Θρόνος τῆς χάριτος εἶναι τά Ἱερά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, μέσω τῶν ὁποίων ὁ πιστός λαμβάνει τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ.

Θρόνος τῆς χάριτος εἶναι τό Ἱ. Μυστήριον τῆς Μετανοίας ἤ Ἐξομολογήσεως, ὅπου ὁ εἰλικρινῶς μετανοῶν καί προσερχόμενος λαμβάνει τήν ἄφεσιν καί συγχώρησιν τῶν ἁμαρτιῶν του, ὅπως ὁ τελώνης, ἡ πόρνη γυναίκα, ὁ ἄσωτος υἱός, ὁ ληστής ἐπί τοῦ σταυροῦ, ὁ πάλαι ποτέ διώκτης τοῦ Χριστοῦ Σαούλ καί ἀργότερα Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος καί πόσοι ἄλλοι. Θρόνος τῆς χάριτος εἶναι ἡ Ἁγία Τράπεζα, ὅπου ἐπ’αὐτῆς τελεσιουργεῖται ἡ ἀναίμακτος θυσία, ἡ Θεία Λειτουργία, γιά νά μεταλάβῃ, ἐν συνεχείᾳ, ὁ πιστός « σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ» καί νά γίνῃ Χριστοφόρος καί θεοφόρος.
Ἀδελφοί μου! Νά προσέξωμε μίαν λεπτομέρειαν:

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προτρέπει, λέγοντας «προσερχώμεθα μετά παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καί χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν».
Ὄχι νά προσέλθωμε μία φορά, ἀλλά νά προσερχώμεθα συνεχῶς καί νά ζητοῦμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει τίς πύλες της ἀνοικτές.
Ὁ Χριστός μᾶς περιμένει. Ἄς Τόν πλησιάσωμε.
Παρέχει πλουσίως τήν Χάριν καί τό Ἔλεός Του.
Ἄς Τόν πλησιάσωμεν. ΑΜΗΝ!
http://www.imchiou.gr/index.php