(Λουκ. ιδ΄ 16-24) (Κολ. γ΄ 4-11) Το Δείπνο της θεϊκής αγάπης
«Εποίησε δείπνο μέγα και εκάλεσε πολλούς»
Σ’ ένα δείπνο αλλιώτικο, το οποίο παρομοιάζεται με τη Βασιλεία των Ουρανών, προσκαλεί τον άνθρωπο η αγάπη του Θεού. Στην τιμητική πρόσκληση που τους απευθύνει για συμμετοχή στο ξεχωριστό αυτό δείπνο, οι προσκεκλημένοι με εύσχημο τρόπο προφασίζονται και επικαλούνται τις μέριμνες και την τύρβη της
καθημερινής ζωής για ν’ αρνηθούν να παραστούν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το χωράφι, η αγορά βοδιών και ο γάμος, από ευλογία του Θεού μετατράπηκαν σε προφάσεις για ν’ απορρίψει ο άνθρωπος το μεγαλείο που του πρόσφερε η θεϊκή αγάπη.
Οι προφάσεις
Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο οικοδεσπότης μόλις ακούει τις φτηνές δικαιολογίες που προβλήθηκαν, εξοργίζεται. Αυτό συμβαίνει γιατί η τιμή που κάνει ο Θεός στον άνθρωπο να τον καλέσει σε κοινωνία μαζί του, συνιστά ένα ανεπανάληπτο μεγαλείο, για την άρνηση του οποίου δεν χωρεί καμιά δικαιολογία. Πόσο μάλλον οι τόσο φθηνές που επικαλούνται οι προσκεκλημένοι της περικοπής. Παρόμοιες αιτιάσεις όμως προβάλλονται και σήμερα για ν’ αρνούνται κάποιοι να συμμετάσχουν στην κοινωνία αγάπης που ανοίγει ενώπιον τους η μητέρα μας Εκκλησία. Δικαιολογίες για ασχολίες που αφήνουν τον άνθρωπο καθηλωμένο και εγκλωβισμένο στα υλικά αγαθά, προτάσσονται συνήθως για να μας κρατούν σε απόσταση από το Ευχαριστιακό Δείπνο, από τον Άρτο της Ζωής, το Ουράνιο Μάννα, που μας τρέφει πνευματικά και μας εντάσσει στο χώρο της θείας ζωής. Οι ασφυκτικοί ρυθμοί της καθημερινότητας που περισφίγγουν τον άνθρωπο ακόμα πιο πολύ σήμερα, τον έχουν μετατρέψει δυστυχώς σ’ ένα κατευθυνόμενο ρομπότ που άγεται και φέρεται αλλά και βραχυκυκλώνεται σε απάνθρωπες συχνότητες. Δεν του επιτρέπουν να έχει ούτε πρόσωπο ούτε ταυτότητα. Η εργασία από ευλογία έχει μετατραπεί σε δουλεία, παραμένοντας και αυτή αποψιλωμένη από το βαθύτερο νόημα και περιεχόμενό της. Και όχι μόνο αυτό. Την αφήνουμε να λειτουργεί και ως πρόφαση για να απορρίψουμε από τη ζωή μας το μεγαλείο των θείων δωρεών και ευλογιών που ξεδιπλώνει ενώπιον μας η αγάπη του Θεού.
Όλες οι δικαιολογίες και οι προφάσεις, τα εργοστάσια, οι μηχανές, τα αυτοκίνητα, οι επαγγελματικές μας ενασχολήσεις και άλλα πολλά που μπορεί να επικαλούμαστε, μετατρέπονται από ευλογία σε κατάρα, όταν επιτρέπουμε να παρεμβάλλονται ως τροχοπέδη στον πνευματικό μας αγώνα και στη δυνατότητα να έλθουμε σε κοινωνία με τον Θεό. Αυτό το βιώνουμε ως εφιάλτη σήμερα μέσα από τα αδιέξοδα που προκαλεί η οικονομική κρίση, η οποία στο βάθος της είναι πνευματική κρίση και κρίση προσώπων.
Η επικράτηση της αγάπης
Η πιο σημαντική παράμετρος αποκαλύπτεται σε μια φωτεινή διάσταση της παραβολής. Παρά τα όποια εμπόδια και τις όποιες ανθρώπινες αιτιάσεις, το δείπνο δεν αναβάλλεται. Η ανθρώπινη κακία συνθλίβεται μπροστά στο μεγαλείο της απεριόριστης θεϊκής αγάπης. Το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου δεν μπορεί να ματαιωθεί, όσο και αν το κακό θεριεύει και υψώνεται στην καθημερινή ζωή. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο οικοδεσπότης παραγγέλλει στον υπηρέτη του να καλέσει στο δείπνο όσους οι φαρισαίοι άφηναν έξω από αυτό και τους απέκλειαν ως ανάξιους της αγάπης του Θεού. Ακριβώς, η δεύτερη αποστολή του δούλου έξω από την πόλη, συμβολίζει την πρόσκληση του Θεού προς τους εθνικούς, τον ειδωλολατρικό κόσμο, για να εγκολπωθεί το ευαγγελικό μήνυμα. Από μια τέτοια εξέλιξη αναδεικνύεται και η οικουμενικότητα της Εκκλησίας, ως δύναμη και ζωή που αγκαλιάζει διάπλατα όλο τον κόσμο.
Αγαπητοί αδελφοί, το τραπέζι της θείας αγάπης είναι πάντοτε ανοικτό. Ο Θεός σε κάθε τόπο και εποχή στέλνει τους εργάτες του Ευαγγελίου για να καλέσουν όλους να συμμετάσχουν σ’ αυτό. Το Ευχαριστιακό Δείπνο, η Θεία Κοινωνία, τρέφει πνευματικά τον άνθρωπο και τον αφήνει να ακτινοβολεί ως ύπαρξη χριστοειδής. Η συμμετοχή σ’ αυτό όχι μόνο δεν μπορεί να εμποδίζεται από τις διάφορες μέριμνες της καθημερινότητας, αλλά προσδίδει και ένα βαθύτερο νόημα και περιεχόμενο σ’ αυτές. Το παράδειγμα των αγίων με ιδιαίτερη αναφορά στα πρόσωπα των Δανιήλ και Λουκά των Στυλιτών, του Αιμιλιανού, των συμπατριωτών μας οσίων Νόμωνος και Βηχιανού, των οποίων τη μνήμη τιμά σήμερα η Εκκλησία μας, αποτελεί την πιο ισχυρή μαρτυρία. Όλη τη ζωή τους οι άγιοι της Εκκλησίας μας την μετέτρεψαν σε ευχαριστιακή αντιπροσφορά στην αγάπη του Θεού και γι’ αυτό καταξιώθηκαν της ουράνιας μακαριότητας. Ας ακολουθήσουμε κι εμείς το δικό τους παράδειγμα και να τους μιμηθούμε στη ζωή μας γνωρίζοντας ότι «τιμή αγίου, μίμησις αγίου».
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος.