Σελίδες

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016

Κυριακή Ζ΄ Λουκά. Το Ευαγγέλιο της Κυριακής

«Μή φοβο∙ μόνο πίστευε καί σωθήσεται»
Κύριος μέ τήν νάσταση νεκρν πού πιτέλεσε δειξε τι εναι κύριος το θανάτου. 
Στήν διάρκεια τς διδασκαλίας του ζήτησε τήν πάρνηση τν γηίνων δεσμν, πέβαλε τίς σφαλμένες ντιλήψεις περί νός Μεσσία θνικο καί χι παγκοσμίου, πέταξε τά δαιμόνια, νίκησε τήν σθένεια καί τόν θάνατο καί ζήτησε θάρρος γιά τήν εσοδο στήν νέα ζωή πού χει προετοιμάσει γιά μς. 
Στό τέλος τς διακονίας του στόν νθρωπο μέ τήν
νάστασή του μς χάρισε τήν δυνατότητα τς αώνιας ζως καί τς θέωσης, τορχέγονου νείρου τοδάμ, τό νά γίνουμε θεοί κατά χάρη. Μς λέγει «μόνο πίστευε».
Στό σημερινό Εαγγελικό νάγνωσμα περιλαμβάνεται αση τς αμοροούσης καί νάσταση τς κόρης τοαείρου, ρχοντα τς Συναγωγς. 
Κατά τόν Ρσσο π. ωάννη Κρεστιάνκιν τς Μονς τν Σπηλαίων: 
«Ο δυστυχίες τς ζως εναι ξετάσεις τς πνευματικς ριμότητας 
Δέν πάρχουν μαρες μέρες μές στόν χρόνο  εναι λες φωτεινές θάνατος εναι πνος καί μετάθεση στήν λλη ζωή».  
κατανόηση αύτν τν ρήσεων εναι τό ζητούμενο. πόστολος Παλος γράφει στούς Ρωμαίους: 
«Τίς μς χωρίσει πό τς γάπης το Χριστο; Θλίψις στεναχωρία διωγμός λιμός γυμνότης κίνδυνος μάχαιρα; Καθώς γέγραπται νεκά σου θανατούμεθα λην τήν μέραν» (Ρωμ. 8,35).  
ζωή μας εναι μία περίοδος χριστοποίησης το εναι μας. πέρβαση τν δυσκολιν καί τν θλίψεων λλά καί ατο το θανάτου μέσω τς γάπης μας πρός τόν Χριστό δείχνει τό βαθμό ριμότητάς μας. 
 πιτυχημένος στήν ζωή εναι ατός πού γνώρισε τόν Χριστό καί τόν γάπησε. Τότε νθρωπος πέτυχε τς παγγελίας.
Στήν περίπτωση τς αμοροούσης παρατηρομε τι πό λο τό πλθος πού συνέθλιβε τόν ησο μόνο ατή θεραπεύτηκε. Δέν ξήγησε κν στόν Χριστό τί το ζητοσε. χι μόνο ατό, λλά γγιξε να ραββνο, πργμα πού παγόρευε Μωσαϊκός Νόμος.  κίνησή της ταν μιά προσευχή μπρακτος.  πελπισία της γιά τό νθρωπίνως νίατο τς σθένειάς της καί πίστη στόν Χριστό σέ συνδυασμό μέ τήν τόλμη καί τό θάρρος ατομάτως, «παραχρμα», προσήλκυσαν τήν θεία χάρη. Χριστός δέν «επε καί γένετο» λλά «γνω δύναμιν ξελθοσαν» π’ατόν. κτιστη αματική «δύναμις» το Πνεύματος ταν πάντηση το Θεο στήν ταπείνωση λλά καί τό θάρρος τς θυγατρός του. πράξη τς αμοροούσης ταν ποδοχή τς δωρες το Θεο. συνάντησή της μέ τόν Χριστό ταν συνάντηση μέ τήν χάρη καί χάρις πισκεπτόμενη ποκαθιστ τόν νθρωπο καί τόν λυτρώνει πό τήν πενέργεια τν παθν. Προκειμένου νά συναντήσουμε τόν Θεό δέν πρέπει νά φειδώμεθα τιδήποτε. σκοπός τς ζως μας εναι ατή προσέλκυση τς χάριτος.
Στή περίπτωση τς νάστασης τς θυγατρός τοαείρου παρηγοριά το Χριστο εναι δια μέ ατήν πού δωσε στήν χήρα τς Ναΐν: «μή κλαίετε». Μέ τήν νσάρκωσή του, τόν θάνατο καί τήν νάστασή του Κύριος πάτησε τόν θάνατο. πρόσληψη τς νθρώπινης φύσης στήν μία πόσταση το Θεο Λόγου εναι φορμή γιά τήν θέωση τονθρώπου. Υός καί Λόγος το Θεο προσέλαβε γιά πάντα τήν νθρώπινη φύση καί λη τήν κτίση καί τήν θέωσε. Τό ψος τς εεργεσίας εναι τεράστιο. Θεός ξεπέρασε τόν πόθο τοδάμ νά γίνει Θεός καί θεράπευσε τίς συνέπειες τς πτώσης του πού εναι φθορά καί θάνατος.  «Πο σου θάνατε τό νκος;» Κύριος χι μόνο πεκατέστησε τόν νθρωπο στήν πρωπτωτική του κατάσταση λλά το χάρισε καί τό δρο τς θέωσης: νθρωπος μπορε νά γίνει θεός κατά χάρη. φόσον νθρωπος πιστεύσει καί συνειδητοποιήσει τό μέγεθος τς γάπης το Θεο μέ τίποτε λλο δέν θέλει νά παρηγορηθε παρά μόνο μέ τήν γάπη το Θεο. Κανένα πργμα δέν χει σημασία, παρά γάπη του. Ατή εναι νέα κτίσις που «οκ νι λλην καί ουδαος,...βάρβαρος, Σκύθης, δολος, λεύθερος, λλά τά πάντα καί ν πσι Χριστός» ( Κολ. 3,11).  Γι ατό κατά τόν π. Παλο: «πν τι ν ποιτε ν λόγω ν ργω, πάντα ν νόματι ησο, εχαριστοντες τ Θε καί πατρί δι ατο».
Ατή εναι χριστοκεντική ζωή τονθρώπου. μεταξύ μας γάπη εναι ν Χριστγάπη, τά τέκνα μας τά μεγαλώνουμε ν Χριστ, θέτοντας τόν Χριστό στήν καρδιά τους, ζωή μας εναι  ν Χριστ ζωή. Ζωή χωρίς τόν Θεό δέν πάρχει, εναι παραίσθηση, πλάνη. θεος βάζει τό γώ του στήν θέση το Θεο καί τό λατρεύει. Γιά τόν λόγο ατό κάθε πλεονεξία εναι εδωλολατρία(Εφ. 5,5). Στόν νθρωπο ρκεμπρακτη μετάνοια, ν ταπεινώσει ποδοχή τς γάπης το Θεο.
Κύριος πεκατέστησε τήν φθορά ( σθένειες καί γηρατειά) καί τόν θάνατο. « θάνατος τεθανάτωται». καθημερινότητα το πεπερασμένου νθρώπου συναντται μέ τήν αωνιότητα τοπείρου Θεο καί ζωή το πιστοχει να νόημα: τήν νωσή του μέ τόν Θεό καί τήν αώνιο ζωή πού μπορε νά τήν ζεπό τήν τρέχουσα.
ρχιμ. Δ.Τ.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ

Κλικ στις ιστοσελίδες μας: Αρμενιστής, Εμείς και η Κοινωνία μας, Γιάννης Αργυρός Σαντορίνη