Ὅπου νὰ πᾶμε, ὅλοι ἔχουν τὸ θεό τους. Δὲν ὑπῆρξε στὸ παρελθὸν ἐποχὴ οὔτε θὰ ὑπάρξῃ στὸ μέλλον κόσμος χωρὶς θρησκεία.
Ἀλλ᾿ ἂν μὲ ρωτήσετε, ἀπ᾿ ὅλες αὐτὲς ποιά εἶνε ἡ ἀληθινή; θὰ σᾶς ἀπαντήσω·
Ἡ πίστις μας, ἡ θρησκεία ποὺ ἵδρυσε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτὴ εἶνε ἡ μόνη ἀληθινή. Ἔχουμε ἀποδείξις; Βεβαίως ἔχουμε. Καμμιά ἄλλη θρησκεία δὲν ἔχει νὰ παρουσιάσῃ τόσα ντοκουμέντα, τόσα θαύματα, τόσες μαρτυρίες, τόσες ἀποδείξεις, ὅπως ἡ ἁγία μας θρησκεία.
Μία ἀπόδειξι θὰ παρουσιάσουμε. Καὶ αὐτὴ εἶνε ἡ σημερινὴ ἑορτή.
Σήμερα ἑορτάζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ εὐαγγελιστής. Τί ἦταν
ὁ ἅγιος Ἰωάννης;
Στοὺς Ἁγίους Τόπους ὑπῆρχε, καὶ ὑπάρχει καὶ σήμερα, μιὰ λίμνη χαριτωμένη ποὺ ὀνομάζεται Γεννησαρὲτ ἢ λίμνη τῆς Τιβεριάδος.
Γύρω ἀπὸ τὴ λίμνη αὐτὴ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ ἦταν διάφορα χωριά.
Σ᾿ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ κατοικοῦσε ὁ ἅγιος Ἰωάννης. Ἦταν ψαρᾶς στὸ ἐπάγγελμα. Ψαρᾶς αὐτός, ψαρᾶς ὁ ἀδερφός του, ψαρᾶς ὁ πατέρας του, ψαρᾶδες ὅλη ἡ οἰκογένεια. Εἴχανε μιὰ βάρκα, καὶ κάθε νύχτα ἔρριχναν τὰ δίχτυα τους στὴ λίμνη.
Ψάρευαν ψάρια, τὰ πουλοῦσαν καὶ ζοῦσαν, ταπεινοὶ καὶ περιφρονημένοι.
ὁ ἅγιος Ἰωάννης;
Στοὺς Ἁγίους Τόπους ὑπῆρχε, καὶ ὑπάρχει καὶ σήμερα, μιὰ λίμνη χαριτωμένη ποὺ ὀνομάζεται Γεννησαρὲτ ἢ λίμνη τῆς Τιβεριάδος.
Γύρω ἀπὸ τὴ λίμνη αὐτὴ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ ἦταν διάφορα χωριά.
Σ᾿ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ κατοικοῦσε ὁ ἅγιος Ἰωάννης. Ἦταν ψαρᾶς στὸ ἐπάγγελμα. Ψαρᾶς αὐτός, ψαρᾶς ὁ ἀδερφός του, ψαρᾶς ὁ πατέρας του, ψαρᾶδες ὅλη ἡ οἰκογένεια. Εἴχανε μιὰ βάρκα, καὶ κάθε νύχτα ἔρριχναν τὰ δίχτυα τους στὴ λίμνη.
Ψάρευαν ψάρια, τὰ πουλοῦσαν καὶ ζοῦσαν, ταπεινοὶ καὶ περιφρονημένοι.
Ἀλλά…, ἀλλά… ἦρθε καὶ γιὰ τὸν Ἰωάννη μιὰ κρίσιμη στιγμή. Στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχει πάντα ἕνα «ἀλλά». Καὶ αὐτὸ ἔχει μεγάλη σημασία· ἢ θὰ πάῃ κανεὶς μὲ τὸ διάβολο ἢ θὰ πάῃ μὲ τὸ Θεό, μέση ὁδὸς δὲν ὑπάρχει. Ἦρθε λοιπὸν μιὰ στιγμὴ ποὺ ὁ Ἰωάννης ἦτο ὑποχρεωμένος νὰ ἐκλέξῃ.
Ἄκουσε μιὰ φωνή, φωνὴ ποὺ πάντοτε ἀκούγεται, σ᾿ ὅλες τὶς ἐποχὲς καὶ σ᾿ ὅλους τοὺς αἰῶνες.
Εἶνε φωνὴ τοῦ Χριστοῦ μας. Κ᾿ ἐδῶ τώρα ἀκούγεται. Πῶς ἀκούγεται; εἶνε ἐδῶ ὁ Χριστός; Εἶνε ἐδῶ. Πότε;
Ἄκουσε μιὰ φωνή, φωνὴ ποὺ πάντοτε ἀκούγεται, σ᾿ ὅλες τὶς ἐποχὲς καὶ σ᾿ ὅλους τοὺς αἰῶνες.
Εἶνε φωνὴ τοῦ Χριστοῦ μας. Κ᾿ ἐδῶ τώρα ἀκούγεται. Πῶς ἀκούγεται; εἶνε ἐδῶ ὁ Χριστός; Εἶνε ἐδῶ. Πότε;
Κάθε φορὰ ποὺ χτυπάει ἡ καμπάνα. Ἡ καμπάνα αὐτὴ θὰ μᾶς δικάσῃ.
Αὐτὴ εἶνε τὸ σάλπισμα τῶν ἀγγέλων, εἶνε ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τί μᾶς λέει; «Ἄντρες γυναῖκες παιδιά, ἐλᾶτε στὴν ἐκκλησία!».
Ἀλλ᾿ ἐμεῖς «στοῦ κουφοῦ τὴν πόρτα, ὅσο θέλεις βρόντα». Κάποτε στὴ Μικρὰ Ἀσία καὶ στὸν εὐλογημένο Πόντο, χωρὶς καμπάνες, τρέχανε ὅλοι στὴν ἐκκλησία· γιατὶ ἄκουγαν τὴ μυστικὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ.
Σήμερα γέμισε ὁ τόπος ἀπὸ καμπάνες, καὶ χτυπᾶνε διαρκῶς· οἱ ἄνθρωποι ὅμως κλείνουν τὰ αὐτιά τους.
Αὐτὴ εἶνε τὸ σάλπισμα τῶν ἀγγέλων, εἶνε ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τί μᾶς λέει; «Ἄντρες γυναῖκες παιδιά, ἐλᾶτε στὴν ἐκκλησία!».
Ἀλλ᾿ ἐμεῖς «στοῦ κουφοῦ τὴν πόρτα, ὅσο θέλεις βρόντα». Κάποτε στὴ Μικρὰ Ἀσία καὶ στὸν εὐλογημένο Πόντο, χωρὶς καμπάνες, τρέχανε ὅλοι στὴν ἐκκλησία· γιατὶ ἄκουγαν τὴ μυστικὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ.
Σήμερα γέμισε ὁ τόπος ἀπὸ καμπάνες, καὶ χτυπᾶνε διαρκῶς· οἱ ἄνθρωποι ὅμως κλείνουν τὰ αὐτιά τους.
Ἀλλ᾿ ἐνῷ ἐμεῖς τώρα κλείνουμε τὰ αὐτιά μας, ὁ Ἰωάννης δὲν ἔκλεισε τὰ αὐτιά του στὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ.
Ὅταν ὁ Χριστὸς τοῦ εἶπε «Ἀκολούθει μοι», ἔλα μαζί μου, ἀμέσως ἄφησε τὴ βάρκα του, ἄφησε τὰ δίχτυα, ἄφησε τ᾿ ἀδέρφια του, ἄφησε τὸν πατέρα του, ἄφησε τὰ πάντα καὶ ἦρθε κοντά του (βλ. Ματθ. 4,21-22). Κι ἀπὸ τότε ἔμεινε πιὰ κοντὰ στὸ Χριστό.
Κοντά του ἤτανε, ὅταν ὁ Χριστὸς ἔκανε τὰ θαύματα.
Κοντά του ἤτανε, ὅταν δίδασκε.
Κοντά του ἤτανε, ὅταν ὁ Χριστὸς ἀνέβηκε στὸ Θαβὼρ καὶ μεταμορφώθηκε καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπό του ὡς ὁ ἥλιος καὶ τὰ ἱμάτιά του ἔγιναν λευκὰ ὡς τὸ φῶς.
Κοντά του ἦταν ἀκόμα, ὅταν ὁ Χριστὸς ὡδηγήθηκε στὸ μαρτύριο καὶ ὑψώθηκε στὸ Γολγοθᾶ, ὅταν ὁ Ἰούδας τὸν πρόδωσε καὶ ὁ Πέτρος τὸν ἀρνήθηκε.
Ἐκεῖ ἦταν ὁ Ἰωάννης. Καὶ λίγες στιγμὲς πρὶν ὁ Χριστὸς πῇ «Τετέλεσται» (Ἰωάν. 19,30) καὶ παραδώσῃ τὸ πνεῦμα στὸν οὐράνιο Πατέρα, πάνω ἀπὸ τὸ σταυρὸ ἔρριξε τὸ βλέμμα στὸν Ἰωάννη καὶ στὴ μητέρα του. Στὴ μητέρα εἶπε· «Γύναι», ἰδοὺ «ὁ υἱός σου» (ἔ.ἀ. 19,26). Καὶ στὸν Ἰωάννη εἶπε· «Ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου» (ἔ.ἀ. 19,27). Κοντά του ἦταν λοιπόν, ποτέ δὲν χωρίστηκε ὁ Ἰωάννης· ἦταν ὁ ἀγαπημένος μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ.
Ὅταν ὁ Χριστὸς τοῦ εἶπε «Ἀκολούθει μοι», ἔλα μαζί μου, ἀμέσως ἄφησε τὴ βάρκα του, ἄφησε τὰ δίχτυα, ἄφησε τ᾿ ἀδέρφια του, ἄφησε τὸν πατέρα του, ἄφησε τὰ πάντα καὶ ἦρθε κοντά του (βλ. Ματθ. 4,21-22). Κι ἀπὸ τότε ἔμεινε πιὰ κοντὰ στὸ Χριστό.
Κοντά του ἤτανε, ὅταν ὁ Χριστὸς ἔκανε τὰ θαύματα.
Κοντά του ἤτανε, ὅταν δίδασκε.
Κοντά του ἤτανε, ὅταν ὁ Χριστὸς ἀνέβηκε στὸ Θαβὼρ καὶ μεταμορφώθηκε καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπό του ὡς ὁ ἥλιος καὶ τὰ ἱμάτιά του ἔγιναν λευκὰ ὡς τὸ φῶς.
Κοντά του ἦταν ἀκόμα, ὅταν ὁ Χριστὸς ὡδηγήθηκε στὸ μαρτύριο καὶ ὑψώθηκε στὸ Γολγοθᾶ, ὅταν ὁ Ἰούδας τὸν πρόδωσε καὶ ὁ Πέτρος τὸν ἀρνήθηκε.
Ἐκεῖ ἦταν ὁ Ἰωάννης. Καὶ λίγες στιγμὲς πρὶν ὁ Χριστὸς πῇ «Τετέλεσται» (Ἰωάν. 19,30) καὶ παραδώσῃ τὸ πνεῦμα στὸν οὐράνιο Πατέρα, πάνω ἀπὸ τὸ σταυρὸ ἔρριξε τὸ βλέμμα στὸν Ἰωάννη καὶ στὴ μητέρα του. Στὴ μητέρα εἶπε· «Γύναι», ἰδοὺ «ὁ υἱός σου» (ἔ.ἀ. 19,26). Καὶ στὸν Ἰωάννη εἶπε· «Ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου» (ἔ.ἀ. 19,27). Κοντά του ἦταν λοιπόν, ποτέ δὲν χωρίστηκε ὁ Ἰωάννης· ἦταν ὁ ἀγαπημένος μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ.
Καὶ κατόπιν, μετὰ τὴν Πεντηκοστή, πῆρε τὸ ῥαβδί του ὁ ἅγιος Ἰωάννης καὶ περιώδευσε πόλεις καὶ χωρία, ὅλη τὴ Μικρὰ Ἀσία. Καὶ τέλος, ἐξόριστος, ἐκοιμήθη, ἀπέθανε στὸ νησὶ τῆς Πάτμου· ἔτσι σήμερα ἑορτάζει ἡ Πάτμος.
Αὐτὸς εἶνε ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης.
Καὶ σήμερα μᾶς διδάσκει. Μᾶς διδάσκει μὲ τὰ βιβλία του. Ἔγραψε πέντε βιβλία.
Τὸ ἕνα εἶνε τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο. Τί ἰδέες, τί νοήματα περιέχει! Σπουδαῖο βιβλίο. Ὅλοι οἱ σοφοὶ νὰ μαζευτοῦν, δὲ᾿ γράφουν οὔτε μιὰ γραμμὴ ἀπὸ τὸ κατὰ Ἰωάννην. Γι᾿ αὐτὸ εἶπα· θέλεις νὰ δῇς ὅτι ἡ θρησκεία μας εἶνε ἀληθινή; Διάβασε τὸ Εὐαγγέλιο μιὰ φορά, δυὸ φορές, τρεῖς φορές…· στὸ τέλος θὰ ὁμολογήσῃς σὰν τὸ Θωμᾶ· «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου» (ἔ.ἀ. 20,28).
Ἔγραψε ἀκόμα τρεῖς Ἐπιστολές, ὅπου διδάσκει περὶ ἀγάπης. Ἀλλ᾿ ἔγραψε κ᾿ ἕνα ἄλλο βιβλίο, τὸ τελευταῖο τῆς ἁγίας Γραφῆς. Τρομερὸ βιβλίο· ἀστράφτει καὶ βροντᾷ!
Εἶνε ἡ Ἀποκάλυψις.
Ἐσὺ ποὺ ἀνοίγεις τὸ ῥαδιόφωνο καὶ τὴν τηλεόρασι, ἄνοιξε τὴν Ἀποκάλυψι καὶ διάβασε.
Τί γράφει ἐκεῖ; «Τὰ μέλλοντα συμβαίνειν» (Μᾶρκ. 10,32), προφητεύει αὐτὰ ποὺ θὰ συμβοῦν στὸ μέλλον.
Θά ᾿ρθουν, λέει, μέρες δύσκολες, κατηραμένες, μέρες ἀποστασίας καὶ παραβάσεως τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ.
Καὶ τότε, λέει στὸ ἕκτο (6ο) κεφάλαιο, θ᾿ ἀδειάσουν οἱ πολιτεῖες, δὲ᾿ θὰ μείνῃ μέσα οὔτε ἕνας· μόνο γατιὰ θὰ τριγυρίζουν καὶ σκυλιὰ θὰ γαυγίζουν.
Μέσα σὲ εἰκοσιτέσσερις ὧρες θ᾿ ἀδειάσουν οἱ πολιτεῖες.
Καὶ ποῦ θὰ πᾶνε οἱ ἄνθρωποι; Θὰ πᾶνε στὰ λαγκάδια, στὰ ψηλὰ βουνά, θὰ μποῦνε μέσ᾿ στὶς σπηλιές, καὶ θὰ ποῦν· Βουνά, ἀνοῖξτε τὰ σπλάχνα σας καὶ κρύψτε μας ἀπὸ τὴν ὀργὴ τοῦ Ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου (βλ. Ἀπ. 6,15-17).
Γιατί, ὅπως συμπληρώνει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, στὸν οὐρανὸ θὰ παρουσιαστοῦν «μαυροπούλια».
Ποιά εἶνε τὰ «μαυροπούλια»; Τὰ ἀεροπλάνα!
Ποιά ἀεροπλάνα; Ἐκεῖνα ποὺ θὰ ῥίξουν στὴν ἀνθρωπότητα «φιάλες» τῆς Ἀποκαλύψεως (βλ. 15,7 κ.ἀ.).
Τί θὰ πῇ φιάλες; Μπουκάλες. Μπουκάλες γεμᾶτες ὄχι μὲ νερὸ ἢ τίποτε ἄλλο, ἀλλὰ ἀπὸ ἀτομικὴ ἐνέργεια…
Τέτοιο εἶνε τὸ βιβλίο αὐτό. Ὅποιος τὸ διαβάζει, αἰσθάνεται ῥῖγος, φόβο καὶ δέος ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ. Αὐτὰ εἶνε τὰ βιβλία τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.
Τὸ ἕνα εἶνε τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο. Τί ἰδέες, τί νοήματα περιέχει! Σπουδαῖο βιβλίο. Ὅλοι οἱ σοφοὶ νὰ μαζευτοῦν, δὲ᾿ γράφουν οὔτε μιὰ γραμμὴ ἀπὸ τὸ κατὰ Ἰωάννην. Γι᾿ αὐτὸ εἶπα· θέλεις νὰ δῇς ὅτι ἡ θρησκεία μας εἶνε ἀληθινή; Διάβασε τὸ Εὐαγγέλιο μιὰ φορά, δυὸ φορές, τρεῖς φορές…· στὸ τέλος θὰ ὁμολογήσῃς σὰν τὸ Θωμᾶ· «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου» (ἔ.ἀ. 20,28).
Ἔγραψε ἀκόμα τρεῖς Ἐπιστολές, ὅπου διδάσκει περὶ ἀγάπης. Ἀλλ᾿ ἔγραψε κ᾿ ἕνα ἄλλο βιβλίο, τὸ τελευταῖο τῆς ἁγίας Γραφῆς. Τρομερὸ βιβλίο· ἀστράφτει καὶ βροντᾷ!
Εἶνε ἡ Ἀποκάλυψις.
Ἐσὺ ποὺ ἀνοίγεις τὸ ῥαδιόφωνο καὶ τὴν τηλεόρασι, ἄνοιξε τὴν Ἀποκάλυψι καὶ διάβασε.
Τί γράφει ἐκεῖ; «Τὰ μέλλοντα συμβαίνειν» (Μᾶρκ. 10,32), προφητεύει αὐτὰ ποὺ θὰ συμβοῦν στὸ μέλλον.
Θά ᾿ρθουν, λέει, μέρες δύσκολες, κατηραμένες, μέρες ἀποστασίας καὶ παραβάσεως τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ.
Καὶ τότε, λέει στὸ ἕκτο (6ο) κεφάλαιο, θ᾿ ἀδειάσουν οἱ πολιτεῖες, δὲ᾿ θὰ μείνῃ μέσα οὔτε ἕνας· μόνο γατιὰ θὰ τριγυρίζουν καὶ σκυλιὰ θὰ γαυγίζουν.
Μέσα σὲ εἰκοσιτέσσερις ὧρες θ᾿ ἀδειάσουν οἱ πολιτεῖες.
Καὶ ποῦ θὰ πᾶνε οἱ ἄνθρωποι; Θὰ πᾶνε στὰ λαγκάδια, στὰ ψηλὰ βουνά, θὰ μποῦνε μέσ᾿ στὶς σπηλιές, καὶ θὰ ποῦν· Βουνά, ἀνοῖξτε τὰ σπλάχνα σας καὶ κρύψτε μας ἀπὸ τὴν ὀργὴ τοῦ Ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου (βλ. Ἀπ. 6,15-17).
Γιατί, ὅπως συμπληρώνει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, στὸν οὐρανὸ θὰ παρουσιαστοῦν «μαυροπούλια».
Ποιά εἶνε τὰ «μαυροπούλια»; Τὰ ἀεροπλάνα!
Ποιά ἀεροπλάνα; Ἐκεῖνα ποὺ θὰ ῥίξουν στὴν ἀνθρωπότητα «φιάλες» τῆς Ἀποκαλύψεως (βλ. 15,7 κ.ἀ.).
Τί θὰ πῇ φιάλες; Μπουκάλες. Μπουκάλες γεμᾶτες ὄχι μὲ νερὸ ἢ τίποτε ἄλλο, ἀλλὰ ἀπὸ ἀτομικὴ ἐνέργεια…
Τέτοιο εἶνε τὸ βιβλίο αὐτό. Ὅποιος τὸ διαβάζει, αἰσθάνεται ῥῖγος, φόβο καὶ δέος ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ. Αὐτὰ εἶνε τὰ βιβλία τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.
Θὰ τελειώσω μὲ μιὰ συμβουλή, μιὰ τελευταία συμβουλὴ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου, ποὺ θέλω νὰ τὴν ἀκούσετε ὅλοι.
Εἶνε λόγια ποὺ εἶπε στὰ τέλη τῆς ζωῆς του.
Ὅταν πιὰ γέρασε κ᾿ ἔγινε ἑκατὸ χρονῶν ὁ ἅγιος Ἰωάννης καὶ δὲ᾿ μποροῦσε νὰ περιοδεύῃ χωριὰ καὶ πολιτεῖες, τὸν ἔπαιρναν οἱ μαθηταί του, τὸν πήγαιναν στὴν ἐκκλησία, στὴν ἱερὰ σύναξι, κ᾿ ἐκεῖ, ἐπειδὴ δὲ᾿ μποροῦσε πλέον νὰ λέῃ πολλὰ λόγια, ἔλεγε μόνο τρεῖς λέξεις· «Παιδιά μου, ἀγαπᾶτε ἀλλήλους»· παιδιά μου, λέει, ν᾿ ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο.
Ἔ, αὐτὰ τὰ λόγια, ποὺ εἶπε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὡς τελευταῖο δίδαγμά του στὴν ἀνθρωπότητα ―κ᾿ εἶνε γεμᾶτο τὸ Εὐαγγέλιο καὶ οἱ τρεῖς Ἐπιστολές του ἀπὸ αὐτό (βλ. Ἰωάν. 13,34· 15,12· Α΄ Ἰωάν. 3,11· Β΄ Ἰωάν. 5 κ.ἀ.)―, αὐτὰ τὰ λόγια λέω κ᾿ ἐγὼ ὁ γέρος ἐπίσκοπος σ᾿ ἐσᾶς· «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους», νὰ ἔχετε ἀγάπη.
Δὲν ὑπάρχει ἄλλο πιὸ ἀναγκαῖο. Ὅπως δὲ᾿ μπορεῖ κανεὶς νὰ ζήσῃ χωρὶς ὀξυγόνο, ἔτσι δὲ᾿ μπορεῖ νὰ ζήσῃ ὁ ἄνθρωπος καὶ χωρὶς τὸ ὀξυγόνο ποὺ λέγεται ἀγάπη.
Εἶνε λόγια ποὺ εἶπε στὰ τέλη τῆς ζωῆς του.
Ὅταν πιὰ γέρασε κ᾿ ἔγινε ἑκατὸ χρονῶν ὁ ἅγιος Ἰωάννης καὶ δὲ᾿ μποροῦσε νὰ περιοδεύῃ χωριὰ καὶ πολιτεῖες, τὸν ἔπαιρναν οἱ μαθηταί του, τὸν πήγαιναν στὴν ἐκκλησία, στὴν ἱερὰ σύναξι, κ᾿ ἐκεῖ, ἐπειδὴ δὲ᾿ μποροῦσε πλέον νὰ λέῃ πολλὰ λόγια, ἔλεγε μόνο τρεῖς λέξεις· «Παιδιά μου, ἀγαπᾶτε ἀλλήλους»· παιδιά μου, λέει, ν᾿ ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο.
Ἔ, αὐτὰ τὰ λόγια, ποὺ εἶπε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὡς τελευταῖο δίδαγμά του στὴν ἀνθρωπότητα ―κ᾿ εἶνε γεμᾶτο τὸ Εὐαγγέλιο καὶ οἱ τρεῖς Ἐπιστολές του ἀπὸ αὐτό (βλ. Ἰωάν. 13,34· 15,12· Α΄ Ἰωάν. 3,11· Β΄ Ἰωάν. 5 κ.ἀ.)―, αὐτὰ τὰ λόγια λέω κ᾿ ἐγὼ ὁ γέρος ἐπίσκοπος σ᾿ ἐσᾶς· «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους», νὰ ἔχετε ἀγάπη.
Δὲν ὑπάρχει ἄλλο πιὸ ἀναγκαῖο. Ὅπως δὲ᾿ μπορεῖ κανεὶς νὰ ζήσῃ χωρὶς ὀξυγόνο, ἔτσι δὲ᾿ μπορεῖ νὰ ζήσῃ ὁ ἄνθρωπος καὶ χωρὶς τὸ ὀξυγόνο ποὺ λέγεται ἀγάπη.
Ὑπάρχει σήμερα ἀγάπη; Τὸ προφήτευσε κι αὐτὸ ὁ Χριστός· ὅτι στὰ τέλη τῆς ἀνθρωπότητος «ἡ ἀγάπη θὰ ψυγῇ» (Ματθ. 24,12).
Πρῶτα οἱ καρδιὲς ἦταν θερμές, τώρα ἔγιναν ψυγεῖα, Βόρειος Πόλος.
Ἐψύγη ἡ ἀγάπη. 8.000 χωριὰ ἔχει ἡ Ἑλλάδα.
Δεῖξτε μου ἕνα χωριὸ ποὺ νὰ ἔχῃ ἀγάπη· τὸ χωριὸ αὐτὸ εἶνε εὐτυχισμένο. Ἂς μὴν ἔχῃ τὰ δολλάρια τῆς Ἀμερικῆς ἢ τὰ ρούβλια τῆς Ῥωσίας ἢ τὰ μάρκα τῆς Γερμανίας, ἢ τὶς λίρες τῆς Ἀγγλίας. Ἂς εἶνε φτωχό· εἶνε εὐτυχισμένο.
Τί νὰ τὰ κάνῃς τὰ πλούτη καὶ τὶς ἀνέσεις, ὅταν δὲν ὑπάρχῃ ἀγάπη;
Πρῶτα οἱ καρδιὲς ἦταν θερμές, τώρα ἔγιναν ψυγεῖα, Βόρειος Πόλος.
Ἐψύγη ἡ ἀγάπη. 8.000 χωριὰ ἔχει ἡ Ἑλλάδα.
Δεῖξτε μου ἕνα χωριὸ ποὺ νὰ ἔχῃ ἀγάπη· τὸ χωριὸ αὐτὸ εἶνε εὐτυχισμένο. Ἂς μὴν ἔχῃ τὰ δολλάρια τῆς Ἀμερικῆς ἢ τὰ ρούβλια τῆς Ῥωσίας ἢ τὰ μάρκα τῆς Γερμανίας, ἢ τὶς λίρες τῆς Ἀγγλίας. Ἂς εἶνε φτωχό· εἶνε εὐτυχισμένο.
Τί νὰ τὰ κάνῃς τὰ πλούτη καὶ τὶς ἀνέσεις, ὅταν δὲν ὑπάρχῃ ἀγάπη;
Τὴν ἀγάπη, λοιπόν, συνιστᾷ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὡς τὸ ἀναγκαιότερο ἀπ᾿ ὅλα.
Ἀγαπᾶτε, λέει. Ἀγαπᾶτε ὅλο τὸν κόσμο· τὰ λουλούδια, τὰ δέντρα, τὰ ζῷα, ὅ,τι ὡραῖο ὑπάρχει.
Ἀγαπᾶτε ἀκόμα τὸν ἄνθρωπο· ἀγαπᾶτε οἱ ἄντρες τὶς γυναῖκες σας, οἱ γυναῖκες τοὺς ἄντρες σας, οἱ γονεῖς τὰ παιδιά σας, τὰ παιδιὰ τοὺς γονεῖς σας, οἱ νύφες τὶς πεθερές, οἱ πεθερὲς τὶς νύφες, ὁ δάσκαλος τὰ παιδιά, τὰ παιδιὰ τὸ δάσκαλο, οἱ ἐνορῖτες τὸν ἱερέα, ὁ ἱερεὺς τοὺς ἐνορῖτες του.
Ἀγαπᾶτε ὅλους! Ὅπου ὑπάρχει ἀγάπη, ἐκεῖ εἶνε παράδεισος· ὅπου λείπει, ἐκεῖ εἶνε κόλασι. Καὶ κόλασι ἔγινε ὁ κόσμος, ἀκριβῶς διότι λείπει ἡ ἀγάπη.
Ὁ σατανᾶς, ὁ κόσμος, τὰ κόμματα διαιροῦν, κάνουν κομμάτια χωριὰ καὶ πολιτεῖες.
Ἕνας μόνο ἑνώνει τοὺς ἀνθρώπους, ὁ Χριστός· τὸν ὁποῖον ὅλοι νὰ εὐλογοῦμε καὶ νὰ δοξάζουμε· ἀμήν.
Ἀγαπᾶτε, λέει. Ἀγαπᾶτε ὅλο τὸν κόσμο· τὰ λουλούδια, τὰ δέντρα, τὰ ζῷα, ὅ,τι ὡραῖο ὑπάρχει.
Ἀγαπᾶτε ἀκόμα τὸν ἄνθρωπο· ἀγαπᾶτε οἱ ἄντρες τὶς γυναῖκες σας, οἱ γυναῖκες τοὺς ἄντρες σας, οἱ γονεῖς τὰ παιδιά σας, τὰ παιδιὰ τοὺς γονεῖς σας, οἱ νύφες τὶς πεθερές, οἱ πεθερὲς τὶς νύφες, ὁ δάσκαλος τὰ παιδιά, τὰ παιδιὰ τὸ δάσκαλο, οἱ ἐνορῖτες τὸν ἱερέα, ὁ ἱερεὺς τοὺς ἐνορῖτες του.
Ἀγαπᾶτε ὅλους! Ὅπου ὑπάρχει ἀγάπη, ἐκεῖ εἶνε παράδεισος· ὅπου λείπει, ἐκεῖ εἶνε κόλασι. Καὶ κόλασι ἔγινε ὁ κόσμος, ἀκριβῶς διότι λείπει ἡ ἀγάπη.
Ὁ σατανᾶς, ὁ κόσμος, τὰ κόμματα διαιροῦν, κάνουν κομμάτια χωριὰ καὶ πολιτεῖες.
Ἕνας μόνο ἑνώνει τοὺς ἀνθρώπους, ὁ Χριστός· τὸν ὁποῖον ὅλοι νὰ εὐλογοῦμε καὶ νὰ δοξάζουμε· ἀμήν.
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀντιγόνου – Ἀμυνταίου τὴν 26-9-1982
