«Διάσωσον ἀπὸ κινδύνων τοὺς δούλους σου, Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεὸν εἰς σὲ καταφεύγομεν ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ προστασίαν»

ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ! Ἀκούει τὴν λέξιν ὁ ἄπιστος καὶ εἰρωνεύεται, κινεῖ περιφρονητικῶς τοὺς ὤμους του καὶ ἐρωτᾷ·

Ὑπάρχουν λοιπὸν εἰς τὸν 20ὸν αἰῶνα, αἰῶνα διασπάσεως τοῦ ἀτόμου, ὑπάρχουν τόσον καθυστερημένα πνεύματα, ὥστε νὰ προσεύχωνται, νὰ κάμνουν δεήσεις καὶ παρακλήσεις, καὶ νὰ πιστεύουν εἰς κόσμον ὑπερφυσικῶν δυνάμεων; Προσευχή, παράκλησις!

Τῷ φαίνεται παράξενον, ἀκατάληπτον τὸ φαινόμενον τῆς προσευχῆς.

Δὲν τὸ πιστεύει ὁ ἄπιστος. Ὅπως ἀκριβῶς ἕνας ἄγριος τῆς κεντρῴας Ἀφρικῆς δὲν πιστεύει τὸν Εὐρωπαῖον, ὁ ὁποῖος τοῦ λέγει, ὅτι ὑπάρχει μηχάνημα (ὁ ἀσύρματος), μὲ τὸ ὁποῖον ἠμπορεῖ νὰ μεταδώσῃ τὴν φωνήν του εἰς ἀπόστασιν ἑκατοντάδων χιλιομέτρων, καὶ ν᾿ ἀκούσῃ καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὸ ἄλλο ἄκρον τῆς γῆς τὴν φωνὴν ἀνθρώπων τοὺς ὁποίους οὐδέποτε εἶδεν.

Ἀλλ᾿ ὁ ἄπιστος δὲν παραδέχεται ὕπαρξιν πνευματικοῦ κόσμου. Εἶνε ὑλιστὴς καὶ γνωρίζει μόνον νὰ ζυγίζῃ καὶ νὰ μετρᾷ τὴν ὕλην. Δι᾿ αὐτὸν μόνον ὕλη ὑπάρχει. Ὅλα εἶνε ὕλη. Ὕλη εἶνε ὁ θεός του. Πέραν ἀπ᾿ αὐτὴν δὲν ὑπάρχει τίποτε. Ὁ δυστυχής! Πιστεύει εἰς τὴν ὕλην, εἰς τὴν δύναμιν τῆς ὕλης. Πιστεύει, ὅτι ἕνα ἐλάχιστον μόριον τῆς ὕλης, ποὺ λέγεται ἄτομον, ἐγκλείει μέσα του μυστηριώδεις δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι διὰ τῆς ἐπιστήμης ἀποδεσμευόμεναι δύνανται νὰ συνταράξουν ὠκεανούς, νὰ ἀλλάξουν τὴν κοίτην τῶν ποταμῶν, καὶ νὰ βυθίσουν στόλον ὁλόκληρον θωρηκτῶν. Πιστεύει εἰς τὴν ὕλην καὶ τὰ θαύματά της! Ἀλλ᾿ ἐὰν τὸν ἐρωτήσῃς, Ποῖος ἔκανε, ποῖος ἔπλασε τὴν ὕλην, τὸ πρῶτον μόριον τῆς ὕλης; ποῖος ἐφωδίασε τὴν ὕλην μὲ μυστηριώδεις δυνάμεις; ὁ ἄπιστος ὁ ὑλιστὴς δὲν ἀπαντᾷ, δὲν δύναται ν᾿ ἀπαντήσῃ. Τί ν᾿ ἀπαντήσῃ; Διότι πέραν ἀπὸ τὰς δυνάμεις τοῦ ὑλικοῦ κόσμου ὑπάρχουν αἱ ἀπείρως μεγαλύτεραι δυνάμεις τοῦ πνευματικοῦ κόσμου. Τὰς αἰσθάνονται, τὰς ζοῦν οἱ πιστοὶ τοῦ Κυρίου μαθηταὶ, οἱ ἀληθινοὶ Χριστιανοί. Ἐὰν ὁ ἄπιστος ἔκαμνε τὸν κόπον καὶ ἠρώτα χιλιάδας συνανθρώπων του, τί φρονοῦν περὶ προσευχῆς, θὰ ἤκουε ἀπὸ τὰ στόματα μυριάδων συγχρόνων ἀνθρώπων καὶ τῶν πέντε ἠπείρων, μικρῶν καὶ μεγάλων, ἀναλφαβήτων καὶ σοφῶν ἐπιστημόνων, ὅτι ἡ προσευχὴ κάμνει θαύματα, ἑνώνει οὐρανὸν καὶ γῆν, ἐξυψώνει τὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων εἰς ἄφθαστα ὕψη.

Βιβλιοθήκη ὁλόκληρος θὰ ἐσχηματίζετο, ἐὰν ἤθελε κανεὶς νὰ καταγράφῃ εἰς βιβλία τὰ ἄπειρα τῆς προσευχῆς θαύματα. Αἱ μητέρες θὰ ἐδιηγοῦντο τὰ θαύματα ποὺ εἶδαν. Εἶχα τὸ παιδί μου, θὰ ἔλεγεν εἰς τὸν ἄπιστον ἡ μητέρα, τὸ εἶχα βαρειὰ ἄρρωστον. Τὰ φάρμακα ποὺ ἠγόρασα ἀπὸ τὰ φαρμακεῖα πανάκριβα. Μηδέν ἀποτέλεσμα. Οἱ ἰατροί, ποὺ ἐκάλεσα, ἔκαμναν ἰατροσυμβούλιον, διεφώνησαν, διεκπληκτίσθησαν, καὶ ἐπὶ τέλους μοῦ εἶπαν· Δὲν ὑπάρχει σωτηρία. Ἔτσι μόνη μου ἐλπίδα ἔμεινε ἡ βοήθεια τοῦ Παντοδυνάμου. Ἦτο νύκτα, μεσάνυκτα. Τὸ παιδὶ ἐκαίετο εἰς τὸν πυρετόν. Παραληροῦσε. Μὰ ἐγὼ δὲν ἀπηλπίσθηκα. Γονάτισα. Ἔκαμα τὴν προσευχήν μου. Τὰ μάτια μου ἐγέμισαν δάκρυα. Θεέ μου, βοήθησέ με, σῶσε τὸ παιδί μου! Παναγία, κάμε τὸ θαῦμα σου! Καὶ τὸ θαῦμα ἔγινε. Τὸ πρωῒ τὸ παιδὶ ἦτο ἀπύρετο. Ἄπιστε! Σύ, ποὺ δὲν πιστεύεις εἰς τὴν δύναμιν τῆς προσευχῆς, σὲ ἐρωτῶ ἐγὼ ἡ μητέρα, ποὺ εἶδα τὸ θαῦμα μέσα εἰς τὸ σπίτι μου, ποῖος ἔκανε καλὰ τὸ παιδί μου; Πόσα τέτοια θαύματα ἔχουν νὰ διηγηθοῦν εἰς τὸν ἄπιστον αἱ πισταί, αἱ Χριστιαναὶ μητέρες! Καὶ πόσα ἄλλα θαύματα ἔχουν νὰ ἐξιστορήσουν μὲ ὅλην τὴν δραματικότητά των οἱ ἡρωϊκοὶ στρατιῶται τοῦ τελευταίου μας πολέμου, ποὺ μέσα ἀπὸ χαλάζι σφαῖρες ἐσώθησαν μὲ τὴν προσευχὴν ποὺ ἔβγαινε ἀπὸ τὴν καρδίαν των· Κύριε, σῶσον μας! Θαύματα λοιπὸν αἱ μητέρες, θαύματα οἱ στρατιῶται, θαύματα οἱ ναῦται. Θαύματα ἔχει νὰ διηγηθῇ κάθε πιστὸν τέκνον τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἰς διαφόρους περιστάσεις τῆς ζωῆς του ἔμαθεν ἀπὸ τῆς μικρᾶς του ἡλικίας νὰ χρησιμοποιῇ τὸν μυστικὸν ἀσύρματον τῆς προσευχῆς. Ὁ Θεὸς ἀκούει καὶ σπεύδει εἰς βοήθειαν τοῦ πλάσματός του. Ἡ προσευχή, ἡ παράκλησις!

Δύναμις ἀόρατος τεραστία τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ γνωρίζει νὰ τὴν χρησιμοποιῇ κατὰ τὴν διδασκαλίαν τοῦ Θεανθρώπου. Καὶ τὴν δύναμίν της διαλαλοῦν ὄχι μόνον μικροὶ καὶ ἀσήμαντοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ὅμως διὰ τὴν ἀθῳότητα τῆς καρδίας των εὑρίσκονται πλησιέστερον πρὸς τὴν Θεότητα, ἀλλὰ καὶ σοφοὶ ἐπιστήμονες διεθνοῦς φήμης, οἱ ὁποῖοι ἐβραβεύθησαν μὲ τὸ βραβεῖον Νόμπελ. Καὶ αὐτοὶ πιστοποιοῦν τὰ θαυμαστὰ ἀποτελέσματα τῆς προσευχῆς. Ἀναφέρομεν ἐκ τῶν πολλῶν τὸν Γάλλον ἐπιστήμονα Ἀλέξιον Καρρέλ, βιολόγον καὶ φυσιολόγον παγκοσμίου φήμης, τοῦ ὁποίου τὸ σύγγραμμα «Ὁ ἄνθρωπος, αὐτὸς ὁ ἄγνωστος» ἔχει μεταφρασθῆ εἰς πλείστας γλώσσας. Γράφει ὁ Καρρέλ· «Ἡ σημερινὴ ἀντίληψη ὅτι ἡ προσευχὴ μπορεῖ νὰ ἐπηρεάσει καὶ νὰ γιατρέψει παθολογικὲς καταστάσεις, βγαίνει ἀπὸ παρατηρήσεις ποὺ κάναμε σ᾿ ἀρρώστους οἱ ὁποῖοι μέσα σ᾿ ἕνα λεπτὸ γιατρεύτηκαν ἀπὸ ἀρρώστιες λογῆς λογῆς, φυματίωση τῶν ὀστῶν καὶ τοῦ περιτόνιου, ψυχρὰ ἀποστήματα, πυοροοῦσες πληγές, καρκίνο κ.λπ.» (μετάφρ. Βασ. Λ. Καζαντζῆ καὶ Ἑλ. Συριοπούλου, ἐκδ. «Ὁ Λόγος», Ἀθήνα, χ.χ., σελ. 104). Ἡ προσευχή! Καὶ εἰς πολλὰς περιστάσεις δὲν εἶνε ἀνάγκη ὁ ἰδιος ὁ ἄνθρωπος νὰ προσεύχεται ἢ νὰ ἔχῃ μέσα του θρησκευτικὴν πίστιν· ἀρκεῖ κάποιος ποὺ εὑρίσκεται κοντά του νὰ προσεύχεται… Καὶ τὰ γεγονότα αὐτὰ (θεραπεῖαι ἀσθενῶν διὰ τῆς προσευχῆς) δὲν ἠθέλησαν ποτὲ νὰ τὰ κοιτάξουν οἱ ὑγιεινολόγοι, οἱ ἰατροί, οἱ παιδαγωγοὶ καὶ οἱ κοινωνιολόγοι». Πιστεύουν λοιπὸν καὶ οἱ ἐπιστήμονες τῆς ὁλκῆς ἑνὸς Καρρέλ, κλίνουν τὸ γόνυ ἐνώπιον τῆς Ἀνωτάτης θελήσεως τοῦ Δημιουργοῦ καὶ ἐπικαλοῦνται τὴν προστασίαν Του.

* * *

Ἡ προσευχή, ἡ παράκλησις! Ἀκριβῶς διότι ἡ προσευχὴ ἔχει τοιαύτην δύναμιν, δι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ τώρα εἰς τοὺς ἑσπερινοὺς τοῦ Δεκαπενταυγούστου τρέχουν χαρούμενοι εἰς τοὺς ἱεροὺς ναοὺς καὶ στὰ ἐξωκκλήσια τῆς Θεομήτορος Κόρης, διὰ νὰ προσευχηθοῦν θερμότερον πρὸς τὸν Λυτρωτὴν τοῦ κόσμου, τὸν ὁποῖον ἠξιώθη νὰ γεννήσῃ ἡ ἁγνὴ καὶ ταπεινὴ Κόρη τῆς Ναζαρέτ. Ἀκούοντες δὲ οἱ πιστοὶ τὸν γλυκύτατον Παρακλητικὸν κανόνα πρὸς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον τὰ μάτια των δακρύζουν. Κάτι τὸ ἀόρατον, τὸ μυστηριῶδες αἰσθάνονται εἰς τὰ βάθη τῆς ψυχῆς των. Λὲς καὶ δὲν πατοῦν τὴν στιγμὴν ἐκείνην τὴν γῆν. Ἡ ψυχὴ ἀπογειοῦται, μεταφέρεται εἰς κόσμους ὑπερκοσμίους. Παίρνει νέας δυνάμεις, διὰ νὰ συνεχίσῃ τὸν σκληρὸν ἀγῶνα τῆς ζωῆς, τὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀρετῆς.

Χριστιανοὶ Ἕλληνες! Ἡ ἐφετινὴ περίοδος τῆς νηστείας τῆς Θεοτόκου συμπίπτει μὲ νέα σοβαρὰ γεγονότα τῆς διεθνοῦς καὶ τῆς ἐθνικῆς μας ζωῆς. Κρίσιμες ἡμέρες γιὰ τὴν πατρίδα μας καὶ γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη. Κρίσιμες ἡμέρες. Ὁ σατανᾶς θὰ κάνῃ τὸ πᾶν γιὰ νὰ τορπιλλίσῃ τὴν ἀγάπη, τὴν εἰρήνη, τὸ δίκαιο, καὶ νὰ σπείρῃ νέους σπόρους μίσους, ἐχθρότητος καὶ ἀδικίας. Γι᾿ αὐτὸ τὶς ἡμέρες αὐτές, ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ Ἕλληνες ποὺ πιστεύουμε στὴ δύναμι τῆς προσευχῆς, ἂς πέσουμε στὰ γόνατα. Ἂς παρακαλέσουμε θερμῶς τὸν οὐράνιο Πατέρα. Ἂς ζητήσουμε καὶ τὴ μεσιτεία τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Πόσες φορὲς ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος δὲν ἔκανε τὰ θαύματά της καὶ δὲν προστάτευσε τὴ μικρὰ καὶ μαρτυρική μας πατρίδα! Ἂς προσευχηθοῦμε λοιπὸν καὶ τώρα μὲ πίστι ἀκράδαντο. Καὶ νὰ εἶσθε βέβαιοι, ὅτι οἱ προσευχές μας θὰ φέρουν ἀποτέλεσμα κατὰ τρόπο μυστηριώδη, γιὰ ν᾿ ἀξιωθοῦμε ν᾿ ἀκούσουμε· δικαιοσύνη στὴν Ἑλλάδα, εἰρήνη στὴν ἀνθρωπότητα.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

«Δέσποινα καὶ μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ,

δέξαι παρακλήσεις ἀναξίων σῶν ἱκετῶν, ἵνα μεσιτεύσῃς πρὸς τὸν ἐκ σοῦ τεχθέντα. Ὦ Δέσποινα τοῦ κόσμου, γενοῦ μεσίτρια»

http://www.augoustinos-kantiotis.gr