1. Ἔργο σπουδαῖο καὶ ἐπεῖγον
Τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ἀπὸ τὴ Β΄ ἐπιστολὴ πρὸς
Κορινθίους, εἶναι μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες περικοπὲς τοῦ ἀποστόλου
Παύλου, καθὼς ὁ ἅγιος Ἀπόστολος περιγράφει μὲ ἐντυπωσιακὲς ἀντιθέσεις
καὶ ζωηρὲς εἰκόνες τὸ κοπιῶδες ἀλλὰ καὶ εὐλογημένο ἔργο τῆς διακονίας
τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἀδελφοί μου, λέει, ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι ποὺ συνεργαζόμαστε μὲ τὸν Θεὸ γιὰ τὴ δική σας σωτηρία,
σᾶς παρακαλοῦμε νὰ προσέξετε, ὥστε νὰ μὴ χάσετε τὴ χάρη τοῦ
Θεοῦ ποὺ δεχθήκατε: «συνεργοῦντες παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν
χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς».Ἀδελφοί μου, λέει, ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι ποὺ συνεργαζόμαστε μὲ τὸν Θεὸ γιὰ τὴ δική σας σωτηρία,
Ἄλλωστε νομίζετε ὅτι ὁ Θεὸς θὰ σᾶς στέλνει πάντοτε ἀντιπροσώπους Του νὰ σᾶς παρακαλοῦν;... Ὄχι. Διότι λέγει ὁ Κύριος στὴν Ἁγία Γραφή: Στὸν κατάλληλο καιρό, σὲ ἄκουσα μὲ προσοχή, καὶ τὴν ἡμέρα ποὺ δίνεται ἡ σωτηρία, σὲ βοήθησα. «Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτός, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας»· νά λοιπόν, τώρα εἶναι καιρὸς κατάλληλος! Τώρα εἶναι ἡμέρα σωτηρίας!
Ὁ πάνσοφος καὶ πανάγαθος Κύριος γνωρίζει πότε εἶναι κατάλληλος καιρός, γιὰ νὰ δεχθεῖ ὁ ἄνθρωπος τὴ χάρη καὶ τὸ ἔλεός Του ποὺ ἐκχύνει πλουσιοπάροχα σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ὡστόσο ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ἐξαρτᾶται ἂν θὰ ἀνταποκριθεῖ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ ἀξιοποιήσει τὶς θεῖες δωρεές.
Ἀλήθεια, πόσες εὐκαιρίες δίνει καὶ σ’ ἐμᾶς ὁ ἅγιος Θεὸς γιὰ νὰ μετανοήσουμε! Τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ ἀκοῦμε στὴν Ἐκκλησία, ἕνα κήρυγμα, μία ὁμιλία, τὸ χριστιανικὸ βιβλίο ἢ τὸ περιοδικὸ ποὺ θὰ διαβάσουμε ἢ ἡ συμβουλὴ ποὺ θὰ δεχθοῦμε ἀπὸ κάποιον πνευματικὸ ἄνθρωπο δὲν εἶναι τυχαῖα γεγονότα στὴ ζωή μας. Εἶναι μηνύματα ποὺ στέλνονται ἀπὸ τὸν οὐρανὸ γιὰ νὰ μᾶς ἀφυπνίσουν καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὴ μετάνοια. Ἂς προσέξουμε λοιπὸν καλὰ γιὰ νὰ μὴ δείχνουμε ἀδιαφορία καὶ οἱ κλήσεις τοῦ Θεοῦ πέφτουν στὸ κενό. Ἀλήθεια, μποροῦμε νὰ μένουμε ἀσυγκίνητοι μπροστὰ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔστειλε τὸν Μονογενή Του Υἱὸ γιὰ νὰ θυσιαστεῖ καὶ νὰ μᾶς προσφέρει τὴ χάρη Του;... Ἀλλὰ καὶ πῶς νὰ μὴ φιλοτιμηθοῦμε, ὅταν βλέπουμε τοὺς κόπους καὶ τὶς θυσίες στὶς ὁποῖες ὑποβάλλονται οἱ διάκονοι τοῦ Εὐαγγελίου γιὰ τὴ δική μας σωτηρία;... Αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ κοπιῶδες ἀποστολικὸ ἔργο παρουσιάζει στὴ συνέχεια ὁ ἅγιος Ἀπόστολος.
2. Ἡ καλύτερη σύσταση
Στὸ ἔργο μας αὐτό, λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, προσπαθοῦμε νὰ μὴ
δίνουμε καμία ἀφορμὴ σκανδάλου, γιὰ νὰ μὴν προσβληθεῖ ἡ διακονία τοῦ
κηρύγματος.
Ἀντίθετα, μὲ κάθε τρόπο συστήνουμε τοὺς ἐαυτούς μας καὶ ἀποδεικνυόμαστε ἀληθινοὶ διάκονοι τοῦ Θεοῦ, καθὼς ὅλα τὰ δεχόμαστε μὲ πολλὴ ὑπομονή: «ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ». Ἀποδεικνυόμαστε ἀληθινοὶ διάκονοι στὶς θλίψεις, τὶς ἀνάγκες καὶ τὶς στενοχώριες, στὰ κτυπήματα ποὺ καταπληγώνουν τὸ σῶμα μας, στὶς φυλακίσεις καὶ τὶς καταδιώξεις ποὺ δὲν μᾶς ἀφήνουν νὰ σταθοῦμε πουθενά, ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς κόπους, τὶς ἀγρυπνίες καὶ τὶς στερήσεις φαγητοῦ καθὼς ἀναλισκόμαστε στὴ διακονία τῶν ἀδελφῶν μας!...
Ἡ γνησιότητα τοῦ ἔργου μας, συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος, φαίνεται ἀκόμη καθὼς τὸ ἐπιτελοῦμε μὲ ἁγνότητα, μὲ γνώση τῆς ἀλήθειας, μὲ μακροθυμία, μὲ καλοσύνη, μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μὲ ἀνυπόκριτη ἀγάπη, μὲ λόγο ποὺ κηρύττει τὴν ἀλήθεια, μὲ δύναμη Θεοῦ, μὲ τὰ πνευματικὰ ὅπλα, τὰ ἐπιθετικά, ποὺ ἀντιστοιχοῦν σ’ αὐτὰ ποὺ ἔχουν στὸ δεξί τους χέρι οἱ πολεμιστές, καὶ μὲ τὰ ἀμυντικά, ποὺ ἀντιστοιχοῦν σ’ αὐτὰ ποὺ ἔχουν στὸ ἀριστερό τους χέρι.
Προσθέτει καὶ ἄλλα ὁ Ἀπόστολος: Διαρκῶς βιώνουμε ἀντιθετικὲς καταστάσεις, λέει. Ἀπὸ τὴ μιὰ δεχόμαστε τιμὲς καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀτιμία· δυσφήμιση ἀπὸ τοὺς συκοφάντες μας, ἀλλὰ καὶ καλὴ φήμη καὶ ἐπαίνους ἀπὸ τοὺς πιστούς. Παρουσιαζόμαστε ὡς «πλάνοι» ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ ὡς «ἀληθεῖς» ἀπὸ τοὺς πιστοὺς χριστιανούς· ἄλλοτε ὡς ἄγνωστοι ἐξαιτίας τῆς κοινωνικῆς ἀσημότητάς μας, ἄλλοτε ὡς πολὺ γνωστοὶ καὶ σπουδαῖοι· ὡς ἄνθρωποι ποὺ κινδυνεύουμε νὰ πεθάνουμε, κι ὅμως, «ἰδοὺ ζῶμεν»· ὡς ἄνθρωποι ποὺ παιδαγωγούμαστε ἀπὸ τὸν Θεό, χωρὶς ὅμως νὰ φθάνουμε στὸ θάνατο.
Κι ἐνῶ θὰ περίμενε κανεὶς νὰ βυθιστοῦμε στὴ λύπη, καθὼς ὑπομένουμε τόσα πολλά, ἐμεῖς πάντοτε χαιρόμαστε! Μᾶς θεωροῦν φτωχούς, ἐμεῖς ὅμως κάνουμε πολλοὺς νὰ πλουτίζουν μὲ οὐράνιους θησαυρούς. Παρουσιαζόμαστε σὰν νὰ μὴν ἔχουμε τίποτε, κι ὅμως κατέχουμε τὰ πάντα!
Ἐξαιρετικὴ πραγματικὰ περιγραφὴ τοῦ ἀποστολικοῦ ἔργου, ἀπόσταγμα τῆς ἐμπειρίας τοῦ μεγάλου Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν. Κι εἶναι ὁλοφάνερη ἡ γνησιότητα αὐτοῦ τοῦ ἔργου, τὸ ὁποῖο χαρακτηρίζεται ἀπὸ ἁγνότητα, ἀνιδιοτέλεια καὶ θυσιαστικὴ ἀγάπη. Ὡστόσο, πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα αὐτά, ὁ ἅγιος Ἀπόστολος ἀναφέρει ἕνα σπουδαῖο στοιχεῖο ποὺ ἀξίζει νὰ ὑπογραμμίσουμε: τὴν ὑπομονή. Ἂν ἅγιοι ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὑπέφεραν τόσο πολὺ καὶ ἀντιμετώπισαν τέτοιες μεγάλες δυσκολίες, ἂς μὴ διαμαρτυρόμαστε κι ἐμεῖς, ὅταν συναντοῦμε μικρὲς ἢ μεγάλες δοκιμασίες. Ἡ ὑπομονὴ ποὺ θὰ δείξουμε σ’ αὐτές, θὰ εἶναι ἡ καλύτερη ἀπόδειξη ὅτι εἴμαστε πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ, ἕτοιμοι νὰ δεχθοῦμε ὅ,τι ἐπιτρέπει Ἐκεῖνος, μὲ τὴ βεβαιότητα ὅτι ἀποσκοπεῖ στὴν αἰώνια σωτηρία μας.
Ἀντίθετα, μὲ κάθε τρόπο συστήνουμε τοὺς ἐαυτούς μας καὶ ἀποδεικνυόμαστε ἀληθινοὶ διάκονοι τοῦ Θεοῦ, καθὼς ὅλα τὰ δεχόμαστε μὲ πολλὴ ὑπομονή: «ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ». Ἀποδεικνυόμαστε ἀληθινοὶ διάκονοι στὶς θλίψεις, τὶς ἀνάγκες καὶ τὶς στενοχώριες, στὰ κτυπήματα ποὺ καταπληγώνουν τὸ σῶμα μας, στὶς φυλακίσεις καὶ τὶς καταδιώξεις ποὺ δὲν μᾶς ἀφήνουν νὰ σταθοῦμε πουθενά, ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς κόπους, τὶς ἀγρυπνίες καὶ τὶς στερήσεις φαγητοῦ καθὼς ἀναλισκόμαστε στὴ διακονία τῶν ἀδελφῶν μας!...
Ἡ γνησιότητα τοῦ ἔργου μας, συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος, φαίνεται ἀκόμη καθὼς τὸ ἐπιτελοῦμε μὲ ἁγνότητα, μὲ γνώση τῆς ἀλήθειας, μὲ μακροθυμία, μὲ καλοσύνη, μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μὲ ἀνυπόκριτη ἀγάπη, μὲ λόγο ποὺ κηρύττει τὴν ἀλήθεια, μὲ δύναμη Θεοῦ, μὲ τὰ πνευματικὰ ὅπλα, τὰ ἐπιθετικά, ποὺ ἀντιστοιχοῦν σ’ αὐτὰ ποὺ ἔχουν στὸ δεξί τους χέρι οἱ πολεμιστές, καὶ μὲ τὰ ἀμυντικά, ποὺ ἀντιστοιχοῦν σ’ αὐτὰ ποὺ ἔχουν στὸ ἀριστερό τους χέρι.
Προσθέτει καὶ ἄλλα ὁ Ἀπόστολος: Διαρκῶς βιώνουμε ἀντιθετικὲς καταστάσεις, λέει. Ἀπὸ τὴ μιὰ δεχόμαστε τιμὲς καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀτιμία· δυσφήμιση ἀπὸ τοὺς συκοφάντες μας, ἀλλὰ καὶ καλὴ φήμη καὶ ἐπαίνους ἀπὸ τοὺς πιστούς. Παρουσιαζόμαστε ὡς «πλάνοι» ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ ὡς «ἀληθεῖς» ἀπὸ τοὺς πιστοὺς χριστιανούς· ἄλλοτε ὡς ἄγνωστοι ἐξαιτίας τῆς κοινωνικῆς ἀσημότητάς μας, ἄλλοτε ὡς πολὺ γνωστοὶ καὶ σπουδαῖοι· ὡς ἄνθρωποι ποὺ κινδυνεύουμε νὰ πεθάνουμε, κι ὅμως, «ἰδοὺ ζῶμεν»· ὡς ἄνθρωποι ποὺ παιδαγωγούμαστε ἀπὸ τὸν Θεό, χωρὶς ὅμως νὰ φθάνουμε στὸ θάνατο.
Κι ἐνῶ θὰ περίμενε κανεὶς νὰ βυθιστοῦμε στὴ λύπη, καθὼς ὑπομένουμε τόσα πολλά, ἐμεῖς πάντοτε χαιρόμαστε! Μᾶς θεωροῦν φτωχούς, ἐμεῖς ὅμως κάνουμε πολλοὺς νὰ πλουτίζουν μὲ οὐράνιους θησαυρούς. Παρουσιαζόμαστε σὰν νὰ μὴν ἔχουμε τίποτε, κι ὅμως κατέχουμε τὰ πάντα!
Ἐξαιρετικὴ πραγματικὰ περιγραφὴ τοῦ ἀποστολικοῦ ἔργου, ἀπόσταγμα τῆς ἐμπειρίας τοῦ μεγάλου Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν. Κι εἶναι ὁλοφάνερη ἡ γνησιότητα αὐτοῦ τοῦ ἔργου, τὸ ὁποῖο χαρακτηρίζεται ἀπὸ ἁγνότητα, ἀνιδιοτέλεια καὶ θυσιαστικὴ ἀγάπη. Ὡστόσο, πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα αὐτά, ὁ ἅγιος Ἀπόστολος ἀναφέρει ἕνα σπουδαῖο στοιχεῖο ποὺ ἀξίζει νὰ ὑπογραμμίσουμε: τὴν ὑπομονή. Ἂν ἅγιοι ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὑπέφεραν τόσο πολὺ καὶ ἀντιμετώπισαν τέτοιες μεγάλες δυσκολίες, ἂς μὴ διαμαρτυρόμαστε κι ἐμεῖς, ὅταν συναντοῦμε μικρὲς ἢ μεγάλες δοκιμασίες. Ἡ ὑπομονὴ ποὺ θὰ δείξουμε σ’ αὐτές, θὰ εἶναι ἡ καλύτερη ἀπόδειξη ὅτι εἴμαστε πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ, ἕτοιμοι νὰ δεχθοῦμε ὅ,τι ἐπιτρέπει Ἐκεῖνος, μὲ τὴ βεβαιότητα ὅτι ἀποσκοπεῖ στὴν αἰώνια σωτηρία μας.
Ἀδελφοί,
συνεργοῦντες παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς
— λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά
σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας — μηδεμίαν
ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ
συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν
ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις,
ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν
μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, ἐν
λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν
καὶ ἀριστερῶν, διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς
πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες
καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, ὡς λυπούμενοι ἀεὶ
δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ
πάντα κατέχοντες.