Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αποστόλου (εκ των Ο΄) Ζακχαίου, του αρχιτελώνου της Ιεριχούς, του Ιερομάρτυρος Αναστασίου, επισκόπου Αντιοχείας, των Μαρτύρων Ακινδύνου, Αντωνίνου, Βίκτωρος, Καισαρίου και των συν αυτών, καθώς επίσης, των Οσίων Αθανασίου κτίτορος της Μονής των Μετεώρων (+1310), και Ιωάσαφ, καθώς και του Οσίου Θεοδώρου του «Τριχινά» αγίου Θεοδώρου του Τριχινά. Ο όσιος Αθανάσιος γεννήθηκε στην Πάτρα (το 1305 μ.Χ.), από γονείς πλουσίους και επιφανείς. Όμως σε πολύ μικρή ηλικία έμεινε ορφανός από πατέρα και παραδόθηκε στην επιμέλεια του θείου του.
Μετά την κατάληψη της πατρίδος του από τους Τούρκους μετέβη στη Θεσσαλονίκη και από εκεί στο Άγιο Όρος, όπου γνώρισε και συνδέθηκε με τους περιώνυμους τότε ασκητές Γρηγόριο το Σιναΐτη τον ησυχαστή, Ισίδωρο το Θεσσαλονικέα, και άλλους οσίους άνδρες από τους οποίους μυήθηκε στην ασκητική ζωή.
Αφού επισκέφθηκε και άλλους τόπους κατέληξε στους Σταγούς, στην Καλαμπάκα. Εκεί στα πανύψηλα βράχια και συγκεκριμένα πάνω σε κάποια τεράστια πέτρα, τη λεγόμενη Στύλο κατοίκησε με δύο μαθητές του και έκτισε ναό. Την πέτρα εκείνη την ονόμασε Μετεώρο.
Επειδή η φήμη του έφερε κοντά του πολλούς νέους ασκητές ίδρυσε κοινόβιο με μεγάλο ναό αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρα. Εκεί με αυστηρή άσκηση βίωσε τη θέα του ακτίστου φωτός, και έζησε τα υπόλοιπα έτη της ζωής του διδάσκοντας και νουθετώντας τους νέους αδελφούς. Εκοιμήθη ειρηνικά το 1383 μ.Χ., σε ηλικία 78 ετών.
Ο όσιος Θεόδωρος ο Τριχινάς, τον οποίο επίσης τιμούμε σήμερα, καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη, και γεννήθγηκε από γονείς πλουσίους και επιφανείς.
Από νεαρή ηλικία αφοσιώθηκε στη μελέτη της αγίας Γραφής και τους βίους των Αγίων. Αφού ωρίμασε και προετοιμάστηκε με πολλή προσευχή, ακολούθησε το μοναχικό βίο.
Αφιέρωσε όλη του τη ζωή στη διακονία των φτωχών και των ασθενών. Ονομάστηκε Τριχινάς, διότι φορούσε τρίχινα φορέματα. Η ζωή του ήταν λιτή και με πολλή εγκράτεια, προκειμένου να δίνει όσο γινόταν περισσότερα αγαθά στους πάσχοντες.
Ζούσε μέσα σε μια κοινωνία στερημένων ανθρώπων, που οι ανάγκες τους ήταν μεγάλες. Γι΄ αυτό παρακινούσε πολλούς πλουσίους να κάνουν καλή διαχείριση των υπαρχόντων τους με το να διαθέτουν όσα αγαθά μπορούσαν, υπέρ των πασχόντων αδελφών. Πολλοί απ΄ αυτούς του έδιναν αρκετά χρήματα και είδη πρώτης ανάγκης, τα οποία ο Θεόδωρος διέθετε με πολλή διάκριση.
Κοιμήθηκε με ειρήνη ευεργετώντας μέχρι και την τελευταία ημέρα της επίγειας ζωής του.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
churchofcyprus.org.cy