Βρισκόμαστε στη μέση αυτών των εξετάσεων, στη μέση αυτού του αγώνα,
όπου η Εκκλησία μας με τη σημερινή εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως μας
βοηθά, μας δίνει δύναμη, θάρρος, για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας αυτόν.
Μας προβάλλει το μεγαλύτερο όπλο του κάθε χριστιανού που είναι ο
Σταυρός του Χριστού μας, με σκοπό να μας δώσει παρηγοριά, να πάρουμε
δύναμη, να μας δώσει ψυχική ανάταση και να μας κάνει άξιους να
ακολουθήσουμε τον Κύριο στα Πάθη και την Ανάστασή του.
«Σταυρόν Χριστού τον τίμιον, σήμερον προτεθέντα, ιδόντες
προσκυνήσωμεν και πιστώς ευφρανθώμεν», μας παρηγορεί το Εξαποστειλάριο
του όρθρου, δηλαδή βλέποντας σήμερα τον τίμιο Σταυρό του Χριστού, θα τον
προσκυνήσουμε και θα ευφρανθούμε, θα πάρουμε δύναμη για τον αγώνα μας.
Η σημερινή εορτή γενικεύθηκε στην Εκκλησία, τον Η΄ αιώνα και
προέρχεται από την Μονή Στουδίου. Αφορμή για αυτήν την εορτή, μας
παρέχει το γεγονός της 6ης Μαρτίου, όπου η Εκκλησία μας τιμά την εύρεση
του Τιμίου Σταυρού και η εορτή αυτή συμπίπτει πάντα να είναι σε περίοδο
Τεσσαρακοστής. Και επειδή όπως γνωρίζετε, αυτή η περίοδος είναι πένθιμη
για την Εκκλησία και δεν τελείται κανονική Θεία Λειτουργία σύμφωνα με
κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων, δεν θα μπορούσε να εορταστεί
πανηγυρικά η εορτή αυτή, έτσι η Εκκλησία όρισε την σημερινή ημέρα, να
εορτάζουμε την προσκύνηση του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού.
Σήμερα λοιπόν σε αυτήν την λαμπρή εορτή, μας παραγγέλει ο Χριστός
μέσα από το ευαγγελικό ανάγνωσμα: «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν,
απαρνησάσθω ευατόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι».
Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, να απαρνηθεί τον εαυτόν του, να πάρει
και να σηκώσει τον σταυρό του και να με ακολουθήσει. Όποιος θέλει να με
ακολουθήσει… όποιος θέλει.
Βλέπουμε εδώ την ελευθερία του Χριστού στον λόγο Του αυτό. Δεν
υποχρεώνει κανέναν, μας αφήνει ελεύθερη τη βούληση να πράξουμε εμείς ότι
θέλουμε. Να απαρνηθούμε τον εαυτόν μας, να απαρνηθούμε τον αμαρτωλό
εαυτό μας, να κόψουμε κάθε σχέση με τα πάθη, με κάθε αμαρτία, να
υποστούμε θλίψεις, δοκιμασίες και να γενικά να θυσιαστούμε για τον
Χριστό, όπως και Εκείνος θυσιάστηκε για εμάς, με τον σταυρικό Του
θάνατο. Αυτήν την περίοδο ακόμα περισσότερο εντείνουμε την προσπάθειά
μας, θυσιαζόμαστε να νεκρώσουμε τον παλαιό άνθρωπο της αμαρτίας, να
καθαριστούμε για να κατοικήσει μέσα μας ο Χριστός, όπως μας λέει και ο
Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή: «Χριστώ συνεσταύρωμαι· ζω
δε ουκέτι εγώ, ζή δε εν εμοί Χριστός».
Την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που διανύουμε, πρέπει να
καταλάβουμε ότι δεν είναι μια περίοδος που αποφεύγουμε να τρώμε κάποιες
τροφές που έχει ορίσει η Εκκλησία, δεν είναι μόνο περίοδος νηστείας
φαγητού, προσπαθούμε να νηστεύουμε από όλα, τις σαρκικές επιθυμίες, το
τσιγάρο, το ποτό, τα ξέφρενα γλέντια, την χαρτοπαιξία και τις αμαρτίες,
τον εγωισμό, την υπερηφάνεια, το μίσος, την κατάκριση, την πολυλογία, το
κουτσομπολιό, και τόσες άλλες.
Μας δίνεται λοιπόν η ευκαιρία να αποδείξουμε έμπρακτα με τον αγώνα
μας κατά της αμαρτίας και των παθών που προανέφερα, την αγάπη μας προς
τον Χριστό και να θυσιαστούμε όπως θυσιάστηκε και θυσιάζεται Εκείνος για
εμάς.
Να γίνουμε κι εμείς σαν τον άσωτο υιό της παραβολής στο ΙΕ’ κεφ.
κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Να μετανοήσουμε όπως και ο άσωτος αυτός υιός, να
διώξουμε από πάνω μας τις αμαρτίες, που νεκρώνουν τον άνθρωπο και να
γίνουμε φως, για να μπορέσουμε να ενωθούμε με τον Θεό που είναι Φως.
Διότι αν δεν γίνουμε φως δεν θα μπορέσουμε να ενωθούμε μαζί Του, αν δεν
είμαστε το ίδιο, δεν μπορεί να γίνει ένωση, το ξύλο κολλά μόνο με το
ξύλο, το σίδερο επίσης με το σίδερο.
Το ξύλο δεν κολλά με το σίδερο, έτσι και εμείς μέσα σε αυτήν την
περίοδο των εντατικών προσευχών, της μετάνοιας, των Ακουλουθιών που
είναι μεγαλύτερες σε διάρκεια, την νηστεία και όλες τις αρετές που
καλλιεργούμε, προσπαθούμε να απαρνηθούμε τον παλαιό εαυτό μας και να
γίνουμε φως για να ενωθούμε μαζί Του. Απαρνιόμαστε τον αμαρτωλό εαυτό
μας, σηκώνουμε τον σταυρό των θλίψεων και των δοκιμασιών και ακολουθούμε
τον Χριστό μας. Κάτι το οποίο γίνεται θεληματικά, θέλουμε και το
κάνουμε και το κάνουμε από αγάπη. Όπως σας προανέφερα δεν μας υποχρεώνει
ο Χριστός, «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν…».
Ακούσαμε επίσης στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα τα εξής λόγια:
«τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την
ψυχήν αυτού;» Τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο εάν κερδίσει τον κόσμο όλο, όλα
τα υλικά αγαθά και στο τέλος χάσει την ψυχή του; Τι θα τον ωφελήσει
αγαπητοί μου; Απολύτως τίποτα! Δυστυχώς όμως, στην σημερινή παγκόσμια
κοινωνία της ύλης που ζούμε, μας θέλουν αποχαυνωμένους, μας αποτρέπουν
από τον κύριο σκοπό μας, που είναι η ένωσή μας με τον Χριστό και αυτό
που μας προσφέρουν είναι η ύλη.
Όλοι και όλα τα συστήματα εργάζονται, στο πως θα μας κάνουν
πλουσιότερους, πως θα κάνουμε την ζωή μας πιο απλή σου λένε δήθεν, αλλά
με απώτερο σκοπό την προσκόλλησή μας στην ύλη. Το λυπητερό είναι ότι
τούς πιστεύουμε. Και τι κάνουμε;
Προσπαθούμε να χτίσουμε σπίτι, να αποκτήσουμε 4 με 5 πτυχία ο
καθένας, να γίνουμε επιστήμονες, να πάρουμε αυτοκίνητο, υπολογιστές,
κινητό τηλέφωνο κ.ο.κ., όλη την ώρα η έννοια μας και η ζωή μας να είναι
γύρω από την ύλη. Και τελικά τι γίνεται όταν τα αποκτήσουμε όλα αυτά;
Αντί να είμαστε σε καλύτερη θα λέγαμε θέση, να έχουμε καλύτερη ζωή, δεν
μας αφήνουν όλα αυτά σε ηρεμία, τρέχουμε για το ένα, τρέχουμε για το
άλλο, τρέχουμε για εκείνο και το μόνο που κάνουμε είναι να πέφτουμε όλο
και περισσότερο, σωματικά, ψυχικά και πνευματικά.
Έρχεται όμως μια μέρα που φεύγουμε από αυτή τη ζωή και δυστυχώς
έχουμε κερδίσει όλα τα άλλα και χάσαμε την ψυχή μας. Και τι θα μας
ρωτήσει ο Χριστός αδελφοί μου; Τι πιστεύετε ότι θα μας ρωτήσει εκείνη
την ώρα; Τον Χριστό δεν Τον ενδιαφέρει εάν έκανα οικογένεια, εάν έκανα
10 παιδιά, εάν έγινα ιατρός, εάν έγινα επιχειρηματίας, εάν έγινα ιερέας,
εάν έχω 10 πτυχία, εάν το ένα, εάν το άλλο.
Αυτό που θα με ρωτήσει και θα ρωτήσει όλους εάν γίναμε Άγιοι. Δεν
τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Είναι το πρώτο πράγμα που θα ρωτήσει, εάν
γίναμε άγιοι. Διότι όπως λέει και ο ιερέας στην Θεία Λειτουργία σε
κάποια ευχή: «Ο Θεός ο άγιος, ο εν αγίοις αναπαυόμενος», δηλαδή ο Θεός
που είναι Άγιος, βρίσκει ανάπαυση στους αγίους.
Επομένως τι θα πούμε εμείς εκείνη την ώρα; Πώς θα σταθούμε μπροστά
Του; Τι θα του πούμε; Δεν πρόλαβα; Δεν είχα τον χρόνο; Έτρεχα για τα
υλικά αγαθά;
Και θα μοιάσουμε στον άφρονα πλούσιο της παραβολής στο ΙΒ’ κεφ.
κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, όπου θα σχεδιάζουμε το πώς θα περάσουμε τη ζωή
μας, αλλά όμως θα έρθει την ίδια νύχτα που θα σκεφτόμαστε αυτά και θα
ζητούν να πάρουν την ψυχή μας και θα μας πει ο Χριστός: όλα αυτά τα
υλικά αγαθά που αποκτήσαμε ποιος θα τα πάρει; Τι θα γίνουν;
Έτσι λοιπόν, σκοπός δεν είναι να κερδίσουμε τα υλικά αγαθά της
προσκαίρου αυτής ζωής, η οποία δεν είναι τίποτα μπροστά στην αιωνιότητα,
αλλά σκοπός είναι να γίνουμε άγιοι. «άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος
ειμί». Να γίνεσθε άγιοι, γιατί άγιος είμαι και εγώ, μας αναφέρει η Α’
Καθολική Πέτρου Επιστολή. Και αυτό θα το πετύχουμε με τα έργα μας. Με
την αγάπη μας και την θυσία μας για τον Χριστό. Πολύ περισσότερο σε αυτή
την μεγάλη περίοδο του πνευματικού αγώνα, την περίοδο της Μεγάλης
Τεσσαρακοστής, μας δίνεται αυτή η ευκαιρία να γίνουμε άγιοι.
Ας μην αφήσουμε λοιπόν, τις υπόλοιπες ημέρες της Μεγάλης
Τεσσαρακοστής που απομένουν, να πάνε χαμένες. Μας δίνετε η ευκαιρία να
τις αφιερώσουμε σε Εκείνον, που σταυρώθηκε για εμάς. Να Του δώσουμε
χαρά, να μην Τον σταυρώνουμε ακόμα περισσότερο με τις πράξεις και τα
έργα μας. Ας αποδείξουμε ότι είμαστε αληθινά παιδιά Του, όχι μόνο στα
λόγια αλλά και στα έργα.
Δεν έχουμε να φοβηθούμε απολύτως τίποτα και πολύ περισσότερο, που
σήμερα προσκυνούμε τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό, όπου με την βοήθειά
του, θα μας αξιώσει να φτάσουμε στον τελικό σκοπό, να περάσουμε την
τάξη, να περάσουμε από τον θάνατο στην Ζωή, να περάσουμε από το σκοτάδι
στο Φως, να απαρνηθούμε τον αμαρτωλό εαυτό μας και να γίνουμε άγιοι. Να
σηκώσουμε τον Σταυρό του Κυρίου σαν τον Σίμωνα τον Κυρηναίο και να Τον
ακολουθήσουμε στο Πάθος και στην Ανάστασή Του. Αμήν.
Του Μοναχού Ιωακείμ Σεραφειμιάτη
Κλικ εδώ. Περισσότερα για τον Σταυρό!
