Σ᾽ ένα μοναστήρι ζούσε ένας ευλαβέστατος Ιερεύς.
Ολιγογράμματος ήταν ο Ιερεύς, αλλά κληρικός δυνατής πίστεως,
μεγάλης αρετής και πολλών πνευματικών αγώνων. Παρέμενε στην Προσκομιδή
όρθιος για πολλές ώρες, παρ’ όλο πού είχαν ανοίξει οι φλέβες των ποδιών
του και έτρεχαν.
Πολλές φορές φαίνονταν τα αίματα, πού έτρεχαν κάτω στο
έδαφος από την ορθοστασία για την μνημόνευση των πολλών ονομάτων. Μέχρι
τελευταίας στιγμής άνθρωπος Θυσίας και μάλιστα εκοιμήθη αμέσως μετά από
Θεία Λειτουργία.
Όπως ήταν ολιγογράμματος, από κάποια παρανόησι τρόπον τινά, δεν τοποθετούσε κανονικά τις μερίδες στον Άγιο Δίσκο.
Όταν τοποθετούμε τη μερίδα της Ύπεραγίας Θεοτόκου πάνω στον Άγιο
Δίσκο, λέμε: “Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών Σου…” Ο γέροντας Ιερεύς
νόμιζε ότι, αφού λέγει “εκ δεξιών Σου”, πρέπει να τοποθετείται η μερίδα
της Παναγίας δεξιά του Αμνού (όπως κοίταζε τον Άγιο Δίσκο)· δηλαδή
τοποθετούσε ανάποδα τις μερίδες.
Κάποτε επισκέφθηκε την Ιερά Μονή ένας Αρχιερεύς, για να χειροτόνηση
έναν διάκονο. Στους Αίνους μπαίνει ο Αρχιερεύς στο Ιερό Βήμα, ντύνεται
και εν συνεχεία πηγαίνει στην Προσκομιδή, η οποία έχει ήδη ετοιμασθεί
μέχρι κάποιου ορισμένου σημείου, και από κει και υστέρα συνεχίζει ο
Αρχιερεύς πρώτος τις μνημονεύσεις, αυτός και μόνον αυτός.
Πρόσεξε, λοιπόν, ο Αρχιερεύς εκείνος ότι τις μερίδες τις είχε τοποθετήσει ανάποδα ο ιερεύς.
-Δεν τις έβαλες καλά, πάτερ μου, τις μερίδες, του είπε.
Για έλα εδώ, πάτερ. Η Παναγία μπαίνει από ‘δω και τα Τάγματα
μπαίνουν από ‘κει. Δεν σου το είπε κανένας, δεν σε είδε κανένας πώς
κάνεις την Προσκομιδή;
-Ναι, Σεβασμιώτατε, απάντησε ο γέροντας Ιερεύς. Κάθε μέρα, πού
λειτουργώ (διότι δεν υπήρξε ήμερα, που να μη λειτουργήση), με βλέπει ο
Άγγελος διάκονος μου, αλλά δεν μου είπε τίποτα.
Συγγνώμη, που σαν
αγράμματος που είμαι, έκανα τέτοιο λάθος· θα προσέχω από τώρα και στο
εξής.
-Ποιος; ποιος είπες ότι σε υπηρετεί εδώ; ρώτησε ο επίσκοπος. Δεν σε υπηρετεί μοναχός;
-Όχι, είπε ο ιερεύς, Άγγελος Κυρίου.
Βουβάθηκε ο επίσκοπος, τί να πή;! Έμεινε κατάπληκτος και βέβαια κατάλαβε ότι μπροστά του είχε έναν αγιασμένο κληρικό.
Το μεσημέρι, μετά την τράπεζα, ο επίσκοπος αποχαιρέτησε τον Ηγούμενο και τους υπολοίπους μοναχούς και αναχώρησε.
Την άλλη ήμερα, νύχτα ακόμη, όταν πήγε όπως πάντα ο γέροντας Ιερεύς
στο Άγιο Βήμα, για να κάνη την Προσκομιδή, κατέβηκε κι ο Άγγελος
Κυρίου. Ενώ προσκομούσε, παρατήρησε ο Άγγελος πώς ο ιερεύς έβαλε σωστά
τις μερίδες.
-Ωραία, του είπε, πάτερ! Τώρα τα έβαλες σωστά!
-Ναι, εσύ ήξερες το λάθος μου, πού έκανα τόσα χρόνια! Και γιατί δεν μου το έλεγες, γιατί δεν με διόρθωσες; ρώτησε.
-Το έβλεπα, αλλά εγώ δεν έχω τέτοιο δικαίωμα. Δεν είμαι άξιος να
διορθώνω ιερέα. Εγώ, συνέχισε ο Άγγελος, έχω εντολή από τον Θεό να
διακονώ και να υπηρετώ τον ιερέα.
(Το γεγονός μου διηγήθηκε ο μακαριστός Γέροντας Γαβριήλ, ο όποιος
για πολλά χρόνια ήταν και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Διονυσίου στο Άγιον
Όρος)