«Δυστυχώς, οι ολίγοι καλοί επίσκοποι που υπάρχουν είνε δειλοί, δεν έχουν σθένος να αγωνισθούν! Τρέμουν, φοβούνται να μη καθαιρεθούν!»«Εκείνοι που έχουνε μέσα τους μια μικρά ευλάβεια, που πιστεύουν στο Θεό, ακούνε επισκοπικό αξίωμα και τρέμει η ψυχή τους! […]
Γι’ αυτό και τους άρπαζε δια της βίας ο λαός και τους έκανε επισκόπους! Άρπαξε τον Μέγα Βασίλειο δια της βίας, άρπαξε τον Χρυσόστομο δια της βίας, άρπαξε τον Αθανάσιο δια της βίας…
Τώρα αρπάζουν αυτοί δια της βίας το επισκοπικό αξίωμα ! Ιδού η μεγάλη διαφορά […] Και σας ερωτώ:
Από τέτοιους δεσποτάδες, που μπήκαν όχι από την πόρτα αλλά από τα παράθυρα κι από τα κεραμίδια, μπορείς να περιμένης κάτι καλό;
Διότι για να γίνη κανείς δεσπότης πρέπει να είναι ή Θεόκλητος ή δημόκλητος.
Αυτούς ούτε ο Θεός τους κάλεσε, ούτε ο λαός τους διάλεξε ! Και εν γένει σήμερα τους δεσποτάδες στην Εκκλησία μας ούτε ο Θεός τους καλεί, ούτε ο λαός τους διαλέγει […]
Ο Χριστόφορος ο Καλύβας, ένας επιστήθιος φίλος μου, σπουδαία φυσιογνωμία, μου έλεγε προ ετών που συζητούσαμε:
“Ρε Αυγουστίνε, δεν κατάλαβες τι θα γίνη;
Ο σατανάς μετεχειρίσθη όλα τα μέσα για να διάλυση την Εκκλησία.
Θα μεταχειριστεί εις τους εσχάτους καιρούς και ένα τελευταίο όπλο:
Θα ντύσει παπάδες και δεσποτάδες πρόσωπα της εξουσίας του· θα τους φορέση εγκόλπια και θα τους δώση πατερίτσες!
Και δια μέσου αυτών των αρχιερέων θα διάλυση την Εκκλησία” […]
Αλωνίζουν εδώ στην Ελλάδα οι αιρετικοί, αλωνίζουν οι άθεοι, αλωνίζουν οι πάντες, διότι δεν έχουμε Εκκλησία ζώσα και ελευθέρα, διότι δεν έχουμε επισκόπους που να ζούνε και να πεθαίνουν για την Πίστι μας· δεν υπάρχουν ! […]
Δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα Χρυσόστομος, δεν υπάρχει σήμερα Βασίλειος, δεν υπάρχει Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός. Δυστυχώς, οι ολίγοι καλοί επίσκοποι που υπάρχουν είνε δειλοί, δεν έχουν σθένος να αγωνισθούν !
Τρέμουν τους κακούς, φοβούνται να μη καθαιρεθούν· και είνε εις θέσιν να τους καθαιρέσουν. Και ξεχνούν οι καλοί επίσκοποι, ότι μία καθαίρεσις είνε τίτλος τιμής, δι” εκείνον ο οποίος καθαιρείται! [λόγω προσηλώσεως στην Πίστη]. Καθηρημένος απέθανε ο Χρυσόστομος, αλλά η δόξα του είνε αιωνία μέσα στην Εκκλησία!
Χίλιες φορές να καθαιρεθώ, από τοιούτους επισκόπους, και να πάω στην έρημον να κλαίω τ” αμαρτήματά μου!
Ηγωνίσθησαν, λοιπόν, όλοι αυτοί οι άγιοι Πατέρες. Σήμερα αγών δεν γίνεται. Κληρικοί δεν αγωνίζονται. Δεν υπάρχει αγωνιστικό πνεύμα. Τι μέλλει γενέσθαι; Ο αγώνας πέφτει στον λαό. Όπως, δυστυχώς, όλα τα βάρη, τα οικονομικά, οι φόροι, η στράτευσις, τα αίματα, τα μαρτύρια, τα πάντα πέφτουν στο λαό μας, έτσι και το βάρος αυτού του αγώνος, του εκκλησιαστικού, πέφτει στον λαό. […] Όσοι πιστοί, όσοι Έλληνες σταθώμεν! Ημείς είμεθα οι Θερμοπύλαι! Δεν θα περάση ο Παπισμός, δεν θα περάσουν οι αιρέσεις· η Ελλάς η αιωνία θα ζήση! […] Το κατ” εμέ, δεν γνωρίζω τι με περιμένει· είτε έρημος, είτε εξορία, είτε θάνατος, εγώ τουλάχιστον τα όπλα δεν τα παραδίδω. Θα αγωνισθώ μέχρι τέλους, δια να ίδω μίαν Εκκλησίαν υψηλήν και αγίαν, όπως την εδίδαξαν οι Πατέρες ημών, εις μνημόσυνον αιώνιον.»
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ
( ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ» ΚΑΙ «ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ» – ΚΟΖΑΝΗ 2007)
( ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ» ΚΑΙ «ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ» – ΚΟΖΑΝΗ 2007)