Η καταγωγή τουΟ Όσιος Κυριάκος γεννήθηκε στην Κόρινθο το έτος 448, όταν στην Κωνσταντινούπολη αυτοκράτορας ήταν ο Θεοδόσιος ο Μικρός. Ο πατέρας του ήταν πρεσβύτερος στην Εκκλησία της Κορίνθου, και ωνομάζετο Ιωάννης, και η μητέρα του ωνομάζετο Ευδοξία.
Ο Κυριάκος αναρωτιόταν πώς ο Θεός οικονόμησε και έκανε τα πάντα για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους και έτσι άναψε στην καρδιά του θειος ζήλος και απεφάσισε να πάει στα Ιεροσόλυμα και εκεί να μονάσει.
Κοντά στον Μέγα Ευθύμιο
Όταν ο Κυριάκος έφθασε στην αγία πόλη των Ιεροσολύμων βρήκε πρώτα τον μέγα Ευστόργιο, από τον οποίον πάρα πολύ ωφελήθηκε ψυχικά. Μετά όταν άκουσε για τις θαυμαστές αρετές του Μεγάλου Ευθυμίου, ζήτησε ευλογία από τον θειο Ευστόργιο και πήγε προς αυτόν. Εκεί έγινε δεκτός με μεγάλη χαρά και ενδύθηκε το μοναχικό σχήμα.
Μαζί με τον Άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη
Επειδή όμως στην Λαύρα του ο Μέγας Ευθύμιος δεν δεχόταν αγένειους νέους, για να μη σκανδαλίζονται οι αδελφοί, τον έστειλε στον Όσιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη, ο οποίος τον δέχθηκε και τον έβαλε στο μαγειρείο, όπου με μεγάλη προθυμία υπηρετούσε τούς αδελφούς. Περνούσε τις νύκτες με θειες προσευχές, ενώ ετρέφετο μόνο με άρτο και νερό και αυτά κάθε δύο μέρες.
Στην Μονή του Σουκά
Ενώ ο Κυριάκος ευρίσκετο στο ένατο έτος της παραμονής του στα Ιεροσόλυμα εκοιμήθη και ο θαυμαστός Γέροντάς του, ο θειος Γεράσιμος. Τότε ο Κυριάκος ευρισκόμενος στο εικοστό έβδομο έτος της ηλικίας του, επέστρεψε στην Λαύρα του Αγίου Ευθυμίου, όπου έγινε δεκτός από τον Καθηγούμενό της Ηλία και του δόθηκε κελί, όπου ησύχαζε, και μάλιστα πολύ φρόντιζε να κάνη την Λαύρα Κοινόβιο. Βλέποντας όμως ο Όσιος ότι τα δύο Μοναστήρια, του Αγίου Ευθυμίου και του Θεοκτίστου είχαν έχθρα, για μερικά αφιερώματα και χρήματα, πού είχαν δωρηθή από τον Τερέβωνα, λυπήθηκε για τα καθημερινά σκάνδαλα, και έφυγε από εκεί και πήγε στην Μονή του Σουκά. Εκεί έμεινε πολλά χρόνια, υπηρετώντας σε πολλά διακονήματα στα οποία φάνηκε η πολλή του υπομονή και η άκρα ταπείνωση. Σε ηλικία σαράντα ετών δέχθηκε το αξίωμα της ιερωσύνης.
Στην έρημο του ΝατουφάΌταν έφθασε σε ηλικία εβδομήντα επτά ετών, άφησε το Μοναστήρι, και αναχώρησε ο μακάριος Κυριάκος στην έρημο του Νατουφα, ακολουθούμενος από έναν υποτακτικό του. Επειδή όμως δεν υπήρχε εκεί τροφή παρεκάλεσε ο Κυριάκος το Θεό να γλυκάνει μερικά χόρτα, πού ονομαζόντουσαν σκυλλοκρέμμυδα. Και ο Θεός άκουσε την προσευχή του, και μετέβαλε τα πικρότατα χόρτα σε γλυκύτατα, και ετρέφοντο οι μακάριοι με τα σκυλλοκρέμμυδα επί τέσσερα χρόνια.
Διώχνει το δαιμόνιο
Όταν ο Όσιος ευρίσκετο στο πέμπτο έτος του ησυχίας του στην έρημο του Νατουφά τον επισκέφτηκε κάποιος άνθρωπος από την πιο πάνω χώρα των Θεώνων, ο οποίος είχε τον υιό του πού βασανιζόταν από δαιμόνιο και τον παρακαλούσε θερμά να τον ελεήση. Ο Όσιος, αφού προσευχήθηκε και τον έχρισε σταυροειδώς με λάδι, τον ελευθέρωσε από την θλιβερή εκείνη μανία.
Όταν ακούσθηκε η φήμη αυτού του θαύματος σε όλα εκείνα τα μέρη, ερχόντουσαν πολλοί προς τον Όσιο, και δεν τον άφηναν να προσεύχεται. Γι αυτό έφυγε στην εσωτερική έρημο του Ρουβά, όπου ετρέφετο πέντε χρόνια από ρίζες μελαγρίων, και από βλαστούς και κορυφές βοτάνων, σαν να έτρωγε βασιλικά φαγητά. Αλλά η χάρη των θαυμάτων του Οσίου και αυτήν την έρημο σαν πόλη ανέδειξε. Διότι όσοι είχαν δαιμόνια ή άλλες ασθένειες, έτρεχαν πρόθυμα στον Όσιο και κανείς δεν επέστρεφε πίσω λυπημένος ή άπρακτος.
Στην έρημο του Σουσακείμ
Και πάλι όμως στενοχωριόταν ο Όσιος Κυριάκος γιατί πάρα πολλοί προσερχόντουσαν σε αυτόν, και τον εμπόδιζαν στην προσευχή του γι αυτό αναγκάσθηκε να καταφυγή στα βαθύτατα και εσωτερικά μέρη της ερήμου, εκεί όπου δεν πάτησε ποτέ κανείς, στο λεγόμενο Σουσακείμ. Αλλά και η χάρη του Οσίου και η πολλή πίστη των ευσεβών δεν τον άφηναν ανενόχλητο. Διότι ενώ ζούσε εκεί επί επτά έτη, συνέβη μεγάλο θανατικό στα εκεί μέρη. Έτσι φοβισμένοι οι Μοναχοί της Λαύρας τού Σουκά έτρεξαν στον Όσιο και τον παρακαλούσαν με δάκρυα να ξαναγυρίσει πάλι μαζί τους στην Λαύρα και να τούς βοηθήσει από το θανατικό.
Στο κελί του Χαρίτωνος
Πράγματι χους λυπήθηκε η αγαθή και φιλάνθρωπη εκείνη ψυχή και ξαναγύρισε στην Λαύρα. Εκεί έμεινε πέντε χρόνια στο κελί του μακαρίου Χαρίτωνος. Τότε αγωνίσθηκε πολύ και πολέμησε με μεγάλη ανδρεία εναντίον εκείνων, πού πίστευαν την αίρεση του Ωριγένη τούς οποίους και νίκησε.
Πάλι στην έρημο τον ΣουσακείμΕπειδή και πάλι ερχόντουσαν πολλοί στον θειο Κυριάκο και τον ενοχλούσαν, γι αυτό έφυγε από εκεί και πήγε στο Σουσακείμ. Ήταν τότε ενενήντα εννέα ετών. Στο όγδοο έτος της εκεί διαμονής του Κυριακού, επιθύμησε ο Κύριλλος να τον δη. Έτσι πήγε στην Λαύρα του Σουκά, βρήκε τον μαθητή του Οσίου, Ιωάννη, τον πήρε και πήγαν στο Σουσακείμ, το οποίο απείχε δεκατρία μίλια.
Ενενήντα χρόνια στην έρημο
Αφού λοιπόν ο μακάριος Κυριάκος έκανε οκτώ έτη στην Σουσακείμ, και έσβησε τελείως η αίρεση του Ωριγένους, ήλθαν οι Μοναχοί της Λαύρας του Σουκά και τον πήγαν στο σπήλαιο του Μεγάλου Χαρίτωνος, στο οποίον πήγαινε συχνά και ο μακάριος Κύριλλος, ο οποίος και έγραψε, τούς Βίους των μεγάλων Όσιων Ευθυμίου και Σάββα, με τις οδηγίες του Οσίου Κυριάκου.
Έζησε λοιπόν ο μέγας αυτός Κυριάκος εκατόν οκτώ χρόνια, και μέχρι τέλους δεν σταμάτησε την συνηθισμένη του άσκηση. Διότι όταν ήλθε στην Αγία Πόλη την Ιερουσαλήμ ήταν δέκα οκτώ ετών. Έζησε κοντά στον Άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη εννέα έτη, δέκα στην Μονή του Μεγάλου Ευθυμίου, τριάντα εννέα στην Λαύρα του Σουκά υπηρετώντας τούς αδελφούς, πέντε στην έρημο του Νατουφά τρεφόμενος με σκυλλοκρέμμυδα, άλλα πέντε εις του Ρουβά. Στον Σουσακείμ στην αρχή επτά, έπειτα πέντε στο σπήλαιο του Αγίου Χαρίτωνος και πάλι οκτώ στον Σουσακείμ. Και πάλι ανέβηκε στο σπήλαιο του Αγίου Χαρίτωνος δύο χρόνια προ της κοιμήσεώς του.
Η Αγία Κοίμηση του
Ήταν ο Άγιος αυτός πράος, ευκολοπλησίαστος, χαρωπός και γλυκύς, καταδεκτικός, προλέγοντας τα μέλλοντα από θεία αποκάλυψη, μεγαλόσωμος, έχοντας κάποια ωραιότητα και φυσική χάρη, υψηλός ευθυτενής, άριστος στο να διδάσκει και ορθοδοξότατος στην πίστη. Διατηρούσε όλα τα μέλη του σώματος του υγιή χωρίς καμιά βλάβη πού να προξενήθηκε από τα γηρατειά. Αφού ασθένησε λίγο παρέδωσε την αγία του ψυχή σε Αυτόν πού ποθούσε, τον Κύριο μας Ιησού. Και τώρα είναι στην ανάπαυση των Δικαίων, στην λαμπρότητα των Αγγέλων, βλέποντας όσα πάντοτε ποθούσε, δεχόμενος όλη την λάμψη της Αγίας Τριάδος.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.Χριστῷ ἠκολούθησας, καταλιπῶν τὰ τῆς γῆς, καὶ βίον ἰσάγγελον, ἐπολιτεύσω σαφῶς, ὡς ἄσαρκος Ὅσιε• σὺ γὰρ ἐν ταῖς ἐρήμοις, προσχωρῶν θείῳ πόθῳ, σκίλλῃ πικρᾷ τὴν πάλαι, πικρὰν γεῦσιν ἀπώσω. Διὸ Κυριακὲ θεοφόρε, ἀξίως δεδόξασαι.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ἀπαλῶν ἐξ ὀνύχων τῷ Χριστῷ ἠκολούθησας, τὴν ἀγγελικὴν πολιτείαν ὁλοτρόπως ἑλόμενος• διὸ ἐν ταῖς ἐρήμοις προσχωρῶν, τῶν θείων ἠξιώθης δωρεῶν, θεραπεύων πᾶσαν νόσον Κυριακέ, τῶν πίστει προσιόντων σοι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφαγισθέντος .
Τῆς ἐρήμου πολίτης καὶ ἐν σώματι ἄγγελος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε Πατὴρ ἡμῶν Κυριακέ• νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Κοντάκιον Ἦχος πλ. δ’. Τὴ ὑπερμάχω.
Ὡς ὑπερμάχω κραταιῶ καὶ ἀντιλήπτορι, ἡ σὲ τιμώσα ἱερὰ Λαύρα ἑκάστοτε, ἑορτάζει τὰ μνημόσυνα ἐτησίως, Ἀλλ' ὡς ἔχων παρρησίαν πρὸς τὸν Κύριον, ἐξ ἐχθρῶν ἐπεμβαινόντων ἠμᾶς φρούρησον, ἶνα κράζωμεν, Χαίροις Πάτερ τρισόλβιε.
Κάθισμα Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τῆς ἄνω ἐφιέμενος, ὑπερκοσμίου ζωῆς, τοῦ κόσμου τὴν τερπνότητα, ὡς διαπίπτουσαν, κατέλιπες Ὅσιε• ὅθεν ἐν ταῖς ἐρήμοις, καὶ σπηλαίοις οἰκήσας, πόλεως οὐρανίου, ἀνεδείχθης πολίτης, ἐν ᾗ τῶν ἐκτελούντων τὴν σήν, μνήμην μνημόνευε.
Μεγαλυνάριον
Ἄστρον ἐκ Κορίνθου ἀναφανείς, ἐν τῇ Παλαιστίνῃ, διαλάμπεις ἀσκητικῶς, καὶ καταπυρσεύεις, Χριστοῦ τὴν Ἐκκλησίαν, Κυριακὲ θεόφρον, τοῖς σοῖς παλαίσμασι.
http://xristianos.gr