Ήταν, ευσεβής Χριστιανός και στρατιωτικός στο επάγγελμα, όπου διακρινόταν για την γενναιότητά του και αυτός ήταν ο λόγος που ανέβηκε γρήγορα στους υψηλότερους βαθμούς της στρατιωτικής ιεραρχίας.
Όταν το 320 μ.Χ. ο Λικίνιος βρισκόταν στη Νικομήδεια, άκουσε για τον Άγιο Θεόδωρο ότι είναι Χριστιανός και απεχθάνετε τα είδωλα. Τότε, αμέσως έστειλε στην Ηράκλεια ανώτερους αξιωματούχους, για να τον συνοδεύσουν με τιμή στη Νικομήδεια.
Αλλά, ο Άγιος Θεόδωρος είπε στον Λικίνιο μεσω των απεσταλμένων του, ότι ο λόγος που βρίσκεται στην Ηράκλεια είναι συμαντικός και ότι τον προτρέπει να μεταβεί κι αυτός εκεί.
Ο Λικίνιος δέχτηκε την πρόταση και πήγε στην Ηράκλεια, όπου τον υποδέχτηκε εκεί ο Άγιος Θεοδώρος.
Ο Λικίνιος πήγε εκεί με σκοπό να αλλάξει την πίστη του Αγίου και με απώτερο σκοπό να προσελκύσει κι αυτός πολλούς Χριστιανούς (αν άλλαζε πίστη) στην θρησκεία των ειδώλων. Κάποια ημέρα, ενώπιον του λαού, ο Λικίνιος προέτρεψε τον Άγιο Θεόδωρο να θυσιάσει στα είδωλα.
Ο Άγιος όμως αρνήθηκε και ζήτησε να του δοθούν τα χρυσά και αργυρά αγαλματίδια των θεών, για να προσφέρει αυτά θυσία στο σπίτι του ιδιωτικά και μετά να προσφέρει δημόσια τις θυσίες. Πράγματι, ο Άγιος Θεόδωρος πήρε τα αγαλματίδια τα οποία κομμάτιασε και μοίρασε τα χρυσά και αργυρά κομμάτια στους φτωχούς.
Ο εκατόνταρχος Μαξέντιος είδε την κεφαλή της θεάς Αφροδίτης στα χέρια ενός φτωχού και κατέδωσε το γεγονός στον Λικίνιο, ο οποίος θεώρησε και κατηγόρησε τον Άγιο Θεόδωρο ως εμπαίκτη και καταφρονητή των ειδώλων. Για τον λόγο αυτό τον συνέλαβαν και άρχισαν να τον βασανίζουν. Τον χτυπούσαν, τον έκαιγαν και του έγδερναν το σώμα.
Στην συνέχεια, οι δήμιοι τον σταύρωσαν και διαπέρασαν τα πόδια, τα χέρια και τα κρυφά μέλη του διά περόνης, τόξευσαν το πρόσωπό του με τέτοιο τρόπο ώστε να εκχυθούν τα μάτια του και τον άφησαν επάνω στον σταυρό. Ο Λικίνιος, φοβούμενος την οργή του κόσμου, διέταξε να τον αποκεφαλίσουν. Έτσι, Μαρτυρικά, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.
Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!
Ανάλυση ονόματος:
ΘΕΟΔΩΡΟΣ: το δώρο του Θεού.
Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Στρατολογία ἀληθεῖ Ἀθλοφόρε, τοῦ οὐρανίου στρατηγὸς βασιλέως, περικαλλὴς γεγένησαι Θεόδωρε, ὄπλοις γὰρ τῆς πίστεως, παρετάξω ἐμφρόνως, καὶ κατεξωλόθρευσας, τῶν δαιμόνων τὰ στίφη, καὶ νικηφόρος ὤφθης Ἀθλητής, ὅθεν σὲ πίστει, ἀεὶ μακαρίζαμεν.