Σελίδες

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Ουρανοί καινοί και γη καινή

 Γράφει ἡ ἁγία Γραφή στό ἱερό βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης (κεφ. 21, 1): «Εἶδον οὐρανόν καινόν καί γῆν καινήν».
Αὐτή ἡ γῆ πού ὑπάρχει τώρα, θά παύσει νά ὑπάρχει. Καί ὁ οὐρανός, θά παύσει νά ὑπάρχει! Καί μέσα στόν καινούργιο οὐρανό καί στήν καινούργια γῆ, θά δεσπόζει ἡ νέα Ἱερουσαλήμ· μιά καινούργια Ἱερουσαλήμ!
Ὅσο θά εὑρίσκεται στήν γῆ, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὅλο καί θά ἀντιμετωπίζει κινδύνους. Μετά τήν κρίση ἔρχεται ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἀπό ᾿κεῖ καί πέρα δέν θά ὑπάρχει πιά: οὔτε πόνος, οὔτε λύπη, οὔτε στεναγμός.
* * * 
Μέ μιά προϋπόθεση: ἄν ἔχωμε πιστεύσει στόν Χριστό. Γιά ὅποιον δέν πιστεύει στόν Χριστό, τό μέλλον εἶναι πιό μαῦρο καί πιό ζοφερό. Καί περισσότερο σκοτάδι.
Μιά εἶναι ἡ σοφία. Θεμελιῶστε τήν ζωή σας στό Χριστό. Ἀφῆστε Τον νά κυβερνήσει τήν ζωή σας. Μᾶς χρειάζεται θάρρος· πίστη· δύναμη.
Μά ὅλα αὐτά τά ἔφερε στόν κόσμο ὁ Κύριός μας τότε πού ἐκένωσε τόν Ἑαυτό του καί ἐπῆρε γιά χάρη μας δούλου μορφή (Φιλ. 2, 7-8), καί ἐταπείνωσεν Ἑαυτόν μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ.
* * *
Ἡ ἐλπίδα, ἔστω καί σέ ποσότητα μιᾶς ἀμυδρᾶς ἀχτίδας, στολίζει καί ὀμορφαίνει τόν δρόμο μας· καί ὅσο πιό πηχτό γίνεται τό σκοτάδι, τόσο πιό παρήγορη γίνεται ἡ ἔστω καί μία ἀχτίδα φωτός καί ἐλπίδας.
Ἐμεῖς εἴμαστε χριστιανοί;
Πόσο τήν αἰσθανόμαστε αὐτήν τήν ἀχτίδα;
Πόσο παίρνουμε ἀπό αὐτήν ἐλπίδα, χαρά καί δύναμη;

 Μελέτιος Καλαμαρᾶς (Μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης)