Κυριακή του Παραλύτου.
(Ιωάννη κεφ. ε' στίχοι 1-15)
Α' ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το σημερινό Ευαγγέλιο μας παρουσιάζει τον Κύριο
να θεραπεύει θαυματουργικά τον παράλυτο στα Ιεροσόλυμα.
Οι
θαυματουργικές θεραπείες των αρρώστων ήταν ένα τρανό σημάδι πως ο
Κύριος είναι ο αληθινός Θεάνθρωπος και Σωτήρας μας
|
«Τω καιρώ εκείνω, ανέβη ο
Ιησούς εις Ιεροσόλυμα. Εστί δε εν τοις Ιεροσολύμοις επί
τη προβατική, κολυμβήθρα, η επιλεγόμενη Εβραϊστι
Βηθεσδά, πέντε στοάς έχουσα. Εν ταύταις κατέκειτο πλήθος
πολύ των , ασθενούντων, τυφλών, χωλών, πηρών,
εκδεχομένων την του ύδατος κίνησιν. Άγγελος γαρ κατά
καιρόν κατέβαινεν εν τη κολυμβήθρα, και εταράσσετο το
ύδωρ· ο ουν πρώτος έμβάς μετά την ταραχήν του ύδατος
υγιής εγένετο ω δήποτε κατείχετο νοσήματι. Ην δε τις
άνθρωπος εκεί τριάκοντα και οκτώ έτη έχων εν τη ασθενεία
αυτού. Τούτον ιδών o Ιησούς
κατακείμενον, και γνούς ότι πολύν ήδη χρόνον έχει, λέγει
αυτώ· θέλεις υγιής γενέσθαι; απεκρίθη αυτώ ο ασθενών
Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω, ίνα όταν ταραχθή το ύδωρ, βάλη
με εις την κολυμβήθραν. εν ω δε έρχομαι εγώ, άλλος προ
εμού καταβαίνει. Λέγει αυτώ ο Ιησούς· έγειρε, άρον τον
κράβαττόν σου και περιπατεί. Και ευθέως εγένετο υγιής ο
άνθρωπος και ήρε τον κράβαττον αυτού και περιεπάτει. Ην
δε Σάββατον εν εκείνη τη ημέρα. Έλεγον ούν οι Ιουδαίοι
τω τεθεραπευμένω· σάββατον εστίν ουκ έξεστί σοι άραι τον
κράβαττον. Απεκρίθη αύτοίς· ο ποιήσας με υγιή, εκείνος
μοι είπεν άρον τον κράβαττον σου και περιπάτει. Ηρώτησαν
ούν αυτόν τις εστίν ο άνθρωπος ο ειπών σοι, άρον τον
κράβαττον σου και περιπάτει· ο δε ιαθείς ουκ ήδει τις
εστίν ο γαρ Ιησούς εξένευσεν όχλου όντος εν τω τόπω.
Μετά
ταύτα
ευρίσκει αυτόν ο Ιησούς εν τω ιερώ και είπεν αυτώ· ίδε
υγιής γέγονας, μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρον σοί τι
γένηται. Απήλθεν ο άνθρωπος και ανήγγειλε τοις Ιουδαίοις
ότι Ιησούς εστίν ο ποιήσας αυτόν υγιή».
|
Εκείνο τον καιρό ανέβηκε ο
Ιησούς στα Ιεροσόλυμα. Εκεί στα Ιεροσόλυμα, κοντά στην
πύλη που λέγεται προβατική, υπάρχει μια δεξαμενή που στα
εβραϊκά τ' όνομα της είναι Βηθεσδά και έχει γύρω - γύρω
πέντε
υπόστεγα με καμάρες. Κάτω απ' αυτά τα υπόστεγα ήταν
ξαπλωμένοι ένα μεγάλο πλήθος από αρρώστους, τυφλούς,
κουτσούς, πιασμένους, που περίμεναν την κίνηση του
νερού. Γιατί ο Άγγελος από καιρό σε καιρό κατέβαινε στη
δεξαμενή και τάραζε το νερό· όποιος λοιπόν, ύστερα από
το τάραγμα του νερού έμπαινε πρώτος στη δεξαμενή, αυτός
γινόταν καλά από οποιαδήποτε και αν είχε αρρώστια. Και
ήταν εκεί ένας άνθρωπος, που τριανταοχτώ χρόνια
βασανιζόταν μέσα στην αρρώστια του. Αυτόν, όταν τον είδε
ο Ιησούς ξαπλωμένο και κατάλαβε πως τώρα και πολύν καιρό
έχει εκεί, του λέγει· Θέλεις να γίνεις καλά; Του
αποκρίθηκε ο άρρωστος. Κύριε, δεν έχω άνθρωπο για να με
βάλει στη δεξαμενή, όταν ταραχτεί το νερό. Πάνω στην ώρα
που πάω να μπω εγώ, άλλος πριν από μένα πέφτει στο νερό.
Του λέγει ο Ιησούς. Στάσου στα πόδια σου, σήκωσε το
κρεβάτι σου και πήγαινε. Και αμέσως έγινε καλά ο
άνθρωπος και σήκωσε το κρεβάτι του και περπατούσε. Και
ήταν Σάββατο εκείνη την ημέρα. Έλεγαν λοιπόν οι Ιουδαίοι
στο θεραπευμένο· Είναι Σάββατο· δε σου επιτρέπεται να
σηκώσεις το κρεβάτι. Τους αποκρίθηκε- Εκείνος που μ'
έκανε καλά, εκείνος μου είπε· Σήκωσε το κρεβάτι σου και
πήγαινε. Τον ξαναρώτησαν Ποιος είναι ο άνθρωπος που σου
είπε σήκωσε το κρεβάτι σου και πήγαινε; Αλλά ο
θεραπευμένος δεν ήξερε ποιος είναι, γιατί ο Ιησούς
χάθηκε μέσα στο λαό που ήταν εκεί. Ύστερα από όλα αυτά
τον βρίσκει ο Ιησούς στο ναό και του λέγει- Κοίταξε,
έγινες καλά
μην
αμαρτάνεις πια για να μη σου συμβεί τίποτα
χειρότερο. Έφυγε o
άνθρωπος και διαλάλησε στους Ιουδαίους ότι ο Ιησούς
είναι αυτός που τον έκανε υγιή.
|
ΑΝΑΛΥΣΗ - ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ
1. Ο Κύριος ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα και βρέθηκε
στη δεξαμενή Βηθεσδά. Στη δεξαμενή αυτή βρίσκονταν πολλοί άρρωστοι
και περίμεναν να θεραπευτούν θαυματουργικά. Από καιρό σε καιρό
κατέβαινε άγγελος του Θεού και τάραζε το νερό της κολυμπήθρας.
Όποιος προλάβαινε και έπεφτε πρώτος μέσα, θεραπευόταν με θαύμα από
την αρρώστια του. Εκεί ήταν ξαπλωμένος και ο παράλυτος της σημερινής
περικοπής. Δεν είχε άνθρωπο να τον βοηθήσει να πέσει μέσα στο νερό,
όταν ο άγγελος τάρασσε το νερό, για να θεραπευτεί. Γι' αυτό και ήταν
εκεί ξαπλωμένος τριάντα οχτώ χρόνια. Αυτή η εικόνα μας φανερώνει πως
πολλές φορές λείπει η αγάπη από κοντά μας. Η αγάπη όμως, κάνει
αληθινούς ανθρώπους, γιατί μας βοηθάει να βρισκόμαστε κοντά στο Θεό
και να γινόμαστε πραγματικά παιδιά του.
2.
Η θαυματουργική επέμβαση του Κυρίου
είναι καταπληκτική. Έδωσε στον παράλυτο την εντολή: «Στάσου στα
πόδια σου, σήκωσε το κρεβάτι σου στον ώμο και πήγαινε». Ο παράλυτος
έγινε αμέσως καλά, γιατί η θεϊκή δύναμη του Χριστού τον είχε
θεραπεύσει. Όλος ο κόσμος δοκίμασε μεγάλη χαρά, εκτός από τους
Φαρισαίους, που θύμωσαν πολύ και πήραν την απόφαση να βρουν την
ευκαιρία για να σκοτώσουν τον Ιησού.
3.
Μετά το θαύμα ο Κύριος συνάντησε και
πάλι το θεραπευμένο παραλυτικό. Του φανέρωσε μια μεγάλη αλήθεια:
«Κοίταξε, του λέγει, έγινες καλά. Να μην αμαρτάνεις πια, για να μη
σου συμβεί τίποτα χειρότερο». Ο Κύριος υπογραμμίζει σ' όλους μας ότι
ο παράλυτος ήταν άρρωστος από τις αμαρτίες του. Η αμαρτία είναι
μεγάλη αρρώστια της ψυχής και έχει κακά αποτελέσματα και στο σώμα
του ανθρώπου. Υπάρχουν όμως και αρρώστιες, που μας έρχονται χωρίς να
τις περιμένουμε. Πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε με υπομονή και να
έχουμε πάντα την ελπίδα μας στο Θεό. Στην αρρώστια μας θα φωνάξουμε
βέβαια το γιατρό, αλλά πριν απ' όλα θα κάνουμε την προσευχή μας με
αγάπη και εμπιστοσύνη στο Θεό. Ύστερα η ελπίδα μας θα βρίσκεται στο
Χριστό. Ο θεραπευμένος παραλυτικός, θα είναι το υπόδειγμα
μας. Τριάντα οχτώ χρόνια δεν έχασε ούτε στιγμή την ελπίδα του.
Όλο και περίμενε να
έλθει η καλή ώρα της θεραπείας του.
4. Μακάρι και εμείς να εμπιστευόμαστε από την
παιδική μας ηλικία ολόκληρη τη ζωή μας στον Ιησού Χριστό. Δηλαδή να
εφαρμόζουμε εκείνο που υποσχόμαστε στη θεία Λειτουργία: «Και πάσαν
την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» (= να παραδώσουμε). Θα
έχουμε τη βεβαιότητα ότι ο Θεός είναι μαζί μας. Μας προστατεύει από
κάθε κακό και μας δυναμώνει να ξεπερνάμε κάθε δοκιμασία και δυσκολία
στη ζωή μας (θλίψη, αρρώστια, κ.ά.).
Δ' ΔΙΔΑΓΜΑ:
«Ίδε, υγιής γέγονας· μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη
χείρον σοι τι γένηται» (Ιωάννη κεφ. ε' στίχ. 14).
Ε' ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛ. ΡΗΤΟΡΩΝ
« Ο παράλυτος δε θα είχε, φαίνεται, γονείς και
συγγενείς. Δε βρέθηκε όμως επιτέλους, ένας πονετικός άνθρωπος, ένας
φίλος, να ενδιαφερθεί για τον άρρωστο; Δε βρέθηκε φίλος, δυστυχώς,
ούτε ένας. Ο φίλος! Να κάτι που έχουν εκτιμήσει βαθιά όλοι οι
αιώνες... Αυτός είναι ο φίλος: Οικοδομεί, παρηγορεί, διορθώνει,
στηρίζει, χαροποιεί» (Μητροπολίτη Νικαίας ΓΕΩΡΓΙΟΥ, Λύχνος τοις ποσί
μου Αθήνα 1965, σελ. 21-25).