Σελίδες

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Η αφροσύνη της επιορκίας

Δυστυχῶς δέν εἶναι σπάνιο τό φαινόμενο: Πολλοί, γιά ἀσήμαντο λόγο, καταφεύγουν στόν ὅρκο. 
Δέν διστάζουν νά ἐπικαλεσθοῦν ὡς μάρτυρα τόν ἴδιο τόν Θεό, γιά τις πράξεις τους ἤ λόγια τους. 
Ἔτσι περιφρονοῦν τά λόγια τοῦ Χριστοῦ: 
"Ἐγώ σᾶς λέω νά μήν ὁρκίζεσθε καθόλου... Τό "ναί" πού θά λέτε, νά εἶναι πραγματικό  "ναί"· 
καί τό "ὄχι" πού θά λέτε, νά εἶναι πραγματικό "ὄχι" (Ματθ. 5, 34).
Καί τό σκεπτικό τους καταντάει νά εἶναι: "Προτιμῶ νά τά ἔχω
καλά μέ τούς ἀνθρώπους, παρά μέ τόν Θεό! Ἀπό τό νά χάσουν οἱ ἄνθρωποι τήν πίστη τους σέ μένα, προτιμότερο νά πάψω νά φοβᾶμαι τόν Θεό! "

Ἐκεῖ ὅμως πού ξεπερνιέται κάθε ὅριο ἀθεοφοβίας, εἶναι ὅταν ἐπιορκοῦν. Ὅταν ὁρκίζονται ψέματα. Τολμοῦν νά "βγάλουν" τόν Θεό ψεύτη, γιά νά μήν τούς πέσει ἡ ὑπόληψη στά μάτια τῶν ἀνθρώπων!
*    *    *
Στόν βίο τοῦ ἁγίου Εὐθυμίου ἀναφέρεται ἕνα συγκλονιστικό περιστατικό παραδειγματικῆς τιμωρίας ἑνός ἐπιόρκου.
Κάποιος τσοπάνος, ὀνόματι Κυριακός, ἀνέλαβε νά βόσκει καί τά δέκα πρόβατα ἑνός φτωχοῦ μαζί μέ τά δικά του.
 Ὅταν ὅμως ὁ φτωχός τοῦ τά ξαναζήτησε γιατί εἶχε ἀνάγκη νά τά πουλήσει, ὁ Κυριακός τοῦ ἐπέστρεψε μόνο ὀκτώ, ἐπιμένοντας ὅτι τόσα τοῦ παρέδωσε. Καί μπροστά στήν ἀντίδραση τοῦ φτωχοῦ, ὁ Κυριακός προθυμοποιήθηκε νά ὁρκιστῆ, καί μάλιστα ἐνώπιον τῆς λειψανοθήκης τοῦ Μεγάλου Εὐθυμίου! 
Ὁ φτωχός ἄνθρωπος τρόμαξε, βλέποντας πόσο ἀθεόφοβος ἦταν ὁ Κυριακός. Καί φοβούμενος, σάν νά ἐπρόκειτο νά ὁρκισθῆ ὁ ἴδιος, τοῦ εἶπε ὅτι προτιμάει νά χάσει τά δυό πρόβατα, παρά νά τόν ἐλέγχει ἡ συνείδηση, ὅτι ἐξ αἰτίας του ὁδηγήθηκε ὁ Κυριακός σέ τέτοιο ἀνοσιούργημα. Ὁ Κυριακός ὅμως ἐπέμενε, καί ὁ ὅρκος ἔγινε!
Τήν ἑπομένη τά μεσάνυκτα, ἐνῶ ὁ ἐπίορκος Κυριακός ἦταν ξύπνιος, δέχθηκε ἐπίσκεψη ἑνός μοναχοῦ, πού τόν συνόδευαν πέντε νέοι. Ὁ μοναχός κοιτάζοντάς τον ἄγρια τοῦ εἶπε:
- Τί εἶναι αὐτό πού τόλμησες, ἄθλιε, νά κάμεις στό λείψανο τοῦ ἁγίου Εὐθυμίου; Ἐσύ ξεπέρασες καί τόν ἄφρονα πού σκέφτηκε ὅτι δέν ὑπάρχει Θεός! Ἐσύ περιφρόνησες καί τόν Θεό καί τό θέλημά Του. Καί νόμισες, ὅτι καί ὁ Θεός θά σέ λησμονήσει! Πόσο ἔξω ἔπεσες, ταλαίπωρε!
Καί τόν παρέδωσε στούς πέντε συνοδούς του, οἱ ὁποῖοι τόν σάπισαν κυριολεκτικά στό ξύλο. Ἀπό τίς φωνές του ξύπνησαν οἱ συγγενεῖς του καί τόν βρῆκαν σέ ἄθλια κατάσταση. Τότε ὁ Κυριακός τούς ζήτησε, νά τόν μεταφέρουν πάλι στό λείψανο τοῦ ἁγίου Εὐθυμίου, γιά νά τοῦ ζητήσει νά τόν συγχωρήσει καί νά τόν θεραπεύσει. Μέ πολλή δυσκολία τόν μετέφεραν στό Μοναστήρι τοῦ ἁγίου. Ἀλλά καί ἐκεῖ, ὥρα μέ τήν ὥρα οἱ δυνάμεις του τόν ἐγκατέλειπαν. Καί σέ δυό μέρες πέθανε...
*    *    *
Πόσες φορές, ἐνῶ κατηγοροῦμε ἄλλους γιά ἀθέους, ἐφαρμόζουμε στήν πράξη ἕνα δικό μας ἀθεϊσμό. 
Ἀφοῦ:
περιφρονοῦμε κατάφωρα τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, πού - ὑποτίθεται - τίς γνωρίζουμε·
• ἀσεβοῦμε στά ἅγια Μυστήρια μέ τήν τυπική συμμετοχή μας·
κρίνουμε τούς ἄλλους αὐστηρά, λές καί μᾶς δόθηκε τέτοια ἐξουσία ἀπό τόν Θεό·
• σκανδαλίζουμε τούς ἄλλους μέ τήν ἀσυνέπεια μεταξύ λόγων καί πράξεών μας·
ἀδιαφοροῦμε γιά τήν κρίση τοῦ Θεοῦ καί γιά τίς - γεμᾶτες ἀγάπη - ἐπανειλημμένες προειδοποιήσεις Του.
Ἀρχιμ. Β.Λ.
Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 248 Μάρτιος 2004
«Η ΑΦΡΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΟΡΚΙΑΣ» του Ἀρχιμ. Β.Λ.