+17 Φεβρουαρίου
Μά ἦταν Χριστιανός. Μέ καρδιά. Καί μέ συνέπεια. Καί μέ μυαλό. Καί μέ πίστη.
* * *
Βλέποντας λοιπόν, ὁ Θεόδωρος, ὅτι εἶχε ξεσπάσει ὁ μεγάλος διωγμός, καί ὅτι τόν εἶχαν βάλει στό μάτι, ἔκαμε μιά ἔξυπνη κίνηση.
Ἐπῆγε
καί ἔβαλε φωτιά σέ ἕνα ξύλινο προσκυνητάρι τῆς θεᾶς Ρέας στήν
Νικομήδεια. Καί τό ξύλινο προσκυνητάρι μέ τό ξύλινο ξόανο τῆς θεᾶς,
ὄντας
κατάξερα, σέ ἐλάχιστα λεπτά ἔγινε στάχτη!
Καί
αὐτό δέν τό ἔκαμε νύχτα γιά νά μείνει κρυφό. Φρόντισε νά τόν ἰδοῦν. Καί
τόν εἶδαν. Καί τόν κατάγγειλαν. Καί συνελήφθη. Καί ἄρχισε ἡ ἀνάκριση
ἀπό ἕνα μεγάλο ἀξιωματοῦχο, τόν Πούπλιο:
-Σύ τό ἔκαμες αὐτό;
-Ναί. Ἐγώ. Τί; Ψέμματα θά εἰπῶ;
-Καί γιατί τό ἔκαμες; Δέν τό ἤξερες ὅτι ἦταν ἡ θεά Ρέα;
-Ναί. Τό ἤξερα. Καί ἤθελα νά ἰδῶ, ἄν πράγματι ἦταν ἡ θεά!
-Καί τί κατάλαβες;
-Ἄν
ἦταν ἡ θεά, δέν ἔπρεπε νά πάθει τίποτε! Καίγονται οἱ θεοί; Ἄν τήν ἔκαψε
ἡ φωτιά πού ἔβαλα ἐγώ, ἡ φωτιά καί ἐγώ, εἴμαστε πιό μεγάλοι ἀπό τήν θεά
Ρέα!
Ξέσπασε ὁ ἡγεμόνας:
-Δέν φταῖς ἐσύ! Φταίω ἐγώ, πού κάθομαι καί σοῦ μιλάω! Ἀλλά, ἔννοια σου. Θά σοῦ δείξω ἐγώ!...
Ἀπάντησε ὁ Θεόδωρος:
-Ἄρχοντά
μου, σοῦ μιλάω ἤρεμα. Σοῦ εἶπα τόν λογισμό μου. Τί σκέφθηκα! Καί γιατί
τό σκέφθηκα! Ἔκανα λάθος; Ἀνάλυσέ το μου, νά τό καταλάβω.
Ἀγρίεψε πιό πολύ ὁ Κριτής:
-Ἐδῶ καί τώρα, ἀρνήσου τόν Χριστό σου! Γιατί ἀλλιῶς, θά σοῦ... θά σέ....
Άπάντησε ὁ νεαρός λεβέντης τοῦ Χριστοῦ:
-Σοῦ
μίλησα λογικά. Σοῦ εἶπα μιά λογική μου ἀπορία. Ἄν σύ δέν μοῦ εἰπεῖς, ἄν
ἔχω δίκιο ἤ ὄχι (καί γιατί), καί ἐγώ δέν σοῦ ξαναλέω λέξη!...
Καί δέν τοῦ ξαναεῖπε λέξη!
Καί
θηρίο ἀπό τό θυμό του, γιά τό πάθημά του, ὁ ἄρχοντας διάταξε νά τόν
κλείσουν σέ ἕνα ἀπομονωτήριο χωρίς φαΐ, χωρίς νερό... νά ψοφήσει!
* * *
Ἀλλά τά πράγματα δέν ἐξελίχθηκαν, ὅπως τά εἶχε φαντασθῆ ὁ Πούπλιος.
Ἡ
φυλακή, ἔστω καί χωρίς ψωμί καί νερό, δέν ἔγινε κόλαση γιά τόν ἅγιο
Θεόδωρο. Ἀντίθετα, ἔγινε παράδεισος. Γιατί στή φυλακή κατέβηκε ὁ
Χριστός. Ἐπῆγε νά ἰδεῖ τόν ὁμολογητή Του, τόν στρατιώτη Του. Καί τοῦ
εἶπε:
-Μή
λυπᾶσαι, Θεόδωρε. Σέ λίγες ἡμέρες θά ἔλθεις κοντά μου. Στή βασιλεία
μου. Καί ἀπό τά χέρια τῶν ἐχθρῶν μου, μή παίρνεις τίποτε!
Καί ὁ Θεόδωρος τό τήρησε. Καί ὅταν προσευχόταν κατέβαιναν ἄγγελοι καί ἔψαλλαν μαζί του οὐράνια μελωδία. Καί δόξαζαν τόν Κύριο.
Καί πολλοί τούς ἔβλεπαν καί τούς ἄκουαν. Καί ἐπῆγαν καί τό κατάγγελαν:
-Νά τό ξέρετε! Οἱ ἐντολές σας δέν ἐκτελοῦνται. Χριστιανοί μπαινοβγαίνουν στήν φυλακή στόν κατάδικο!
Καί ὁ Πούπλιος ἔτρεξε. Μέ ἕνα πλῆθος στρατιῶτες, νά τούς ... συλλάβει!
Ἀλλά
τότε, τό διαπίστωσε, ὅτι δέν ἦσαν ἄνθρωποι, πού εἶχαν... «τρυπώσει»
στήν φυλακή, ἀλλά ἄγγελοι. Καί φοβήθηκε. Καί προβληματίσθηκε.
* * *
Καί τό γύρισε στά γλυκόλογα!
-Ἔλα,
Θεόδωρε. Σύ εἶσαι καλό παιδί καί ἔξυπνο. Καί φαίνεται, πώς οἱ ἀρετές
σου εἶναι ἀρεστές στούς θεούς μας. Ἔλα μαζί μας. Γίνε δικός μας. Καί θά
σέ τιμήσουμε. Θά σέ κάμουμε ἀρχιερέα μας· Δεσπότη! Θά σέ ἀγαποῦμε. Θά σέ
τιμᾶμε, ὅσο μόνο τούς ἀρχιερεῖς μας τιμᾶμε καί σεβόμαστε!... Τί λές;
Δέχεσαι;
-Ἀπάντησε ὁ ἅγιος:
-Μή
χάνεις τόν χρόνο σου τζάμπα· μή χαλᾶς τήν διάθεσή σου, ἄρχοντά μας. Δέν
δέχομαι τίποτε! Χριστιανός εἶμαι. Καί χριστιανός θέλω νά πεθάνω!
Πῶς ἀπάντησε ἔτσι;
Φτωχόπαιδο κοινωνικά, μικρός κοινωνικά, ἦταν μεγάλος. Στό μυαλό μεγάλος. Στήν πίστη μεγάλος. Στήν καρδιά μεγάλος.
Καί ὁ Πούπλιος τό κατάλαβε, ὅτι δέν τά ἔβγαζε πέρα μέ λόγια, καί διάταξε νά τόν κάψουν ζωντανό.
Ἔτσι ἐτελειώθη ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ τήρων. Στίς 17 Φεβρουαρίου 306 μ.Χ.
Καί ἐπειδή εἶχε μεγάλη πίστη καί ἀγάπη στό Χριστό, τό φτωχόπαιδο, ὁ τήρων, γέμισε τόν κόσμο θαύματα.
Τόν ἐτίμησε καί τόν ἐδόξασε ὁ Κύριος.
* * *
Ὅταν τόν πήγαιναν στό μαρτύριο, εἶδε ἕνα νεαρό παιδί-φίλο του νά κλαίει μέ λυγμούς. Καί τοῦ εἶπε:
-Ἀδελφέ Κλεόνικε, μή κλαῖς! Σέ περιμένω. Ἔλα!... Ἔλα!...
Ὤ, νά ἀκούγαμε καί ἐμεῖς τά ἴδια λόγια!
+ ὁ Ν.Μ
Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 283 Φεβρουάριος 2007
«Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ» του + Ν.Μ.
Ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων τιμάται στις 17 Φεβρουαρίου, αλλά και το Σάββατο της Α εβδομάδας των Νηστειών, δηλαδή το πρώτο Σάββατο μετά την Καθαρά Δευτέρα, σύμφωνα με το θαύμα των κολλύβων, που γλίτωσε τους ορθοδόξους από τα μολισμένα τρόφιμα.
Ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων τιμάται στις 17 Φεβρουαρίου, αλλά και το Σάββατο της Α εβδομάδας των Νηστειών, δηλαδή το πρώτο Σάββατο μετά την Καθαρά Δευτέρα, σύμφωνα με το θαύμα των κολλύβων, που γλίτωσε τους ορθοδόξους από τα μολισμένα τρόφιμα.
.