Στίς
2 Φεβρουαρίου γιορτάζουμε τήν Ὑπαπαντή τοῦ Χριστοῦ. Σαράντα ἡμέ¬ρες
μετά τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ἡ Παναγία, τηρώντας τόν Μωσαϊκό νόμο,
φέρνει τό πρωτότοκο παιδί της στόν Ναό νά τό ἀφιερώσει στόν Θεό
προσφέροντας θυσία.
Ὁ
Θεός εἶχε δώσει αὐτή τήν ἐντολή στόν Μωυσῆ, γιά νά θυμίζει στούς
Ἰσραηλίτες, μέ ποιό τρόπο γλίτωσαν ἀπό τήν τυραννία τῶν Αἰγυπτίων. Γιά
νά ἀφήσει ἐπιτέλους ὁ Φαραώ ἐλεύθερους τούς Ἰσραηλίτες, χρειάστηκε νά
τόν «ταρακουνήσει» ὁ Θεός καί μέ τήν φοβερή δέκατη πληγή: τόν ἀφανισμό
τῶν πρωτοτόκων
ἀγοριῶν τῶν Αἰγυπτίων. Τά παιδιά τῶν Ἰσραηλιτῶν σώθηκαν
ἀπό αὐτή τήν πληγή, χάρις στό αἷμα τοῦ ἀμνοῦ, μέ τό ὁποῖο οἱ Ἰσραηλῖτες
ἄλειψαν τήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ τους.
* * *
Καί
σήμερα, τηρώντας ἐκείνη τήν θεία ἐντολή πρός τόν Μωυσῆ, κάθε Χριστιανή
μητέρα, σαράντα ἡμέρες μετά τήν γέννα, φέρνει τό παιδί της στήν
Ἐκκλησία, γιά «νά πάρει εὐχές».
Καί
ὁ ἱερέας εἰσάγει γιά πρώτη φορά τό βρέφος στήν Ἐκκλησία, τό
«ἐκκλη¬σιά¬ζει», καί τό εὐλογεῖ. Καί στό τέλος «παρά τάς θύρας τοῦ
θυσιαστηρίου» καλεῖ τήν μητέρα νά τό παραλάβει.
Ὁ
«σαραντισμός» τοῦ βρέφους δυστυχῶς σήμερα ἔχει καταντήσει μιά
βια¬στι¬κή τυπική τελετή μέ τήν παρουσία – τό πολύ – τῶν γονέων τοῦ
παιδιοῦ.
Εἶναι
ὅμως μιά ἐκκλησιαστική πράξη μέ βαθύτατο νόημα. Καί ὁ Θεός εἶπε στόν
Μωϋσῆ ὅτι αὐτό τό νόημα πρέπει τά παιδιά – μεγαλώνοντας - νά τό μάθουν
κα¬λά. Πρέπει νά τούς ποῦμε, ὅτι:
1.
Ἐκείνη τήν ἡμέρα γιά πρώτη φορά στήν ζωή τους, ἔφτασαν στά σκαλιά τῆς
Ἐκκλησίας. Καί ἔτσι ἄρχισε ἡ προετοιμασία, γιά νά γίνουν ζωντανά μέλη
Της. Νά γίνουν δηλαδή, μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.
2.
Γιά νά μποροῦν ὅμως νά φτάσουν σ’ αὐτόν τόν χῶρο τῆς μόνης ἀληθινῆς
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, χύθηκε αἷμα. Ὄχι αἷμα ζώου. Ὄχι αἷμα προβάτου. Ἀλλά τό Τίμιο
Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅπως τό αἷμα τοῦ ἀμνοῦ γλίτωσε τά παιδιά τῶν
Ἰσραηλιτῶν ἀπό τήν σκλαβιά καί τόν θάνατο, ἔτσι καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ
χύθηκε γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει ὅλους μας ἀπό τήν τυραννία τῆς πλάνης τῶν
δαιμόνων, καί ἀπό τόν ψυχικό θάνατο πού φέρνει ἡ ἁμαρτία.
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ «σαραντισμός» εἶναι ἡ πρώτη γιορτή ἐλευθερίας, πού γιορτάζει τό μωρό παιδί, λίγες μέρες μετά τήν γέννησή του!
* * *
Πρίν
ὅμως ἀπό τά παιδιά, πρέπει καί οἱ γονεῖς νά συνειδητοποιήσουν δυό
μεγάλες ἀλήθειες, μέ τήν εὐκαιρία τοῦ σαραντισμοῦ τοῦ παιδιοῦ τους:
1.
Παίρνοντας τό παιδί ἡ μητέρα ἀπό τά χέρια τοῦ ἱερέως, πρέπει μαζί μέ
τόν σύζυγό της νά ἀρχίσουν νά κα¬ταλαβαίνουν ὅτι ὁ Θεός τούς ἔδωσε αὐτό
τό παιδί ὄχι ἁπλῶς ὡς καρπό μιᾶς σαρκικῆς σχέσης, ἀλλά γιά νά τό
ἑτοιμάσουν νά γίνει καί «τέκνον τῆς Βα¬σι¬λείας τοῦ Θεοῦ». Καί
2.
Ὁ σκοπός γιά τό ὁποῖο ὁ Θεός τούς ὁδήγησε νά μποῦν στήν Ἐκκλησία Του,
εἶναι πρῶτα ὁ δικός τους ΑΓΙΑΣΜΟΣ. Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Καί
μάλιστα μέ τέτοιο ζῆλο καί αὐταπάρνηση, ὥστε νά ἐμπνεύσουν καί στό παιδί
τους γνήσιο φόβο Θεοῦ καί βαθειά ἀγάπη τοῦ ἁγίου θελήματός Του.
Μόνον
ἔτσι μαθαίνει τό παιδί νά τιμάει τήν ἐλευθερία του καί νά δοξάζει τόν
Θεό γι’ αὐτό τό ἀνεκτίμητο δῶρο Του. Μόνον ἔτσι γιορτάζεται πανηγυρικά ἡ
ἐπέ¬τειος τοῦ κοσμοσωτηρίου γεγονότος: «ὅτι ἐν χειρί κραταιᾷ ἐξήγαγεν
ἡμᾶς Κύριος ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλείας» (Ἔξοδ. 12, 55).
Ἀρχιμ. Β.Λ
Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 283 Φεβρουάριος 2007
«ΓΙΟΡΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ»!» του Ἀρχιμ. Β.Λ