Κάθε
άνθρωπος, αγαπητοί μου, κάθε άνθρωπος έχει ενα όνομα. Με το όνομά του
είνε γνωστός στην κοινωνία και ξεχωρίζει από τους άλλους ανθρώπους σαν
ενα ιδιαίτερο πρόσωπο. Έχει δε την αξίωσι οι άλλοι να τον τιμούν και να
τον υπολήπτωνται. Χαίρεται, όταν τον επαινούν, λυπάται, όταν ακούη
κατηγορίες, βρισιές και συκοφαντίες. Το όνομά του θέλει να στέκεται πολύ
ψηλά. Εχθρό κάνει κάθε ένα που προσβάλλει την τιμή του ονόματός του η
των φίλων του και των συγγενών του. Γιατί χωρίς καλό όνομα, χωρίς τιμή
και υπόληψι πώς μπορεί να ζήση μέσα στην κοινωνία; Μια παροιμία του λαού
λέει: «Κάλλιο να βγή το μάτι σου, παρά το όνομά σου».
Οι
άνθρωποι είνε τόσο ευαίσθητοι στο ζήτημα της τιμής του ονόματός τους,
ώστε μπορεί να κάνουν και έγκλημα. Και αν δεν κάνουν έγκλημα, μηνύουν
στα δικαστήρια αυτόν πού τους προσβάλλει. Άκουσα κάποιον να λέη σε άλλον
πού έβριζε: Πρόσεξε τη γλώσσα σου. Δεν είσαι άξιος να αναφέρης το όνομα
της μάνας μου. Πρέπει να πλύνης πρώτα το στόμα σου με ροδόσταμο και
έπειτα να προφέρης το όνομα των γονέων μου ...;
Αλλά
γιατί τα λέμε αυτά; Υπάρχει λόγος. Και ο λόγος αυτός είνε ότι, ενώ δεν
επιτρέπουμε σε κανέναν να βρίση το όνομα του πατέρα ή της μητέρας μας,
εν τούτοις οι πιο πολλοί από μας, για να μην πώ όλοι, ακούμε με την πιο
μεγάλη αδιαφορία τους άλλους να βρίζουν ένα όνομα κατά πάντα σεβαστό,
ένα όνομα τίμιο, τιμιώτατο, ένα όνομα πού είνε πάνω απ΄ όλα τα ονόματα.
Και αυτό είνε το όνομα του Θεού, το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χρίστου,
του αληθινού Θεού και σωτήρος μας. Αυτό το όνομα βλαστημούν και βρίζουν
χιλιάδες άνθρωποι κάθε μέρα στους δρόμους, στις πλατείες, στα σπίτια,
στα εργοστάσια, στις αυλές των σχολείων, στους στρατώνες, στα
αυτοκίνητα, στα τραίνα, στα πλοία και στα αεροπλάνα. Παντού, όπου ζουν
και κινούνται άνθρωποι, θα βρεθούν άτομα, πού για οποιαδήποτε αφορμή,
μικρή και ασήμαντη, θ΄ ανοίξουν τα βρωμερά τους στόματα και θα βγάλουν
σκορπιούς και φίδια, λέξεις δηλαδή πού προσβάλλουν το όνομα του Χρίστου.
Και δεν βρίζουν μόνο το όνομα του Χρίστου, αλλά και το όνομα της
Υπεραγίας Θεοτόκου και όλων των αγίων. Βλαστημούν ακόμη τον τίμιο
σταυρό, την ιερή κολυμβήθρα, το άγιο δισκοπότηρο και ότι άλλο όσιο και
ιερό έχει η θρησκεία μας.
Σ' αυτούς πού έχουν την κακή συνήθεια να βλαστημούν, στον καθένα απ΄ αυτούς στρεφόμεθα και λέμε:
Βλαστημάς; Χριστιανός δέν είσαι.
Γιατί
ο χριστιανός έμαθε να σέβεται το όνομα του Θεού, να το αγαπά και να το
λατρεύη και να προτιμά να θανατωθή παρά να βλαστημήση το άγιο όνομα του
Θεού. Πόσοι μάρτυρες δεν ύπέμειναν φρικτά μαρτύρια, γιατί δεν θέλησαν να
βρίσουν το Χριστό!
Βλαστημάς;
Άνθρωπος δεν είσαι. Γιατί κανένας άνθρωπος, πού έχει μέσα του μια σπίθα
θρησκευτικότητος, δεν βλαστημάει αυτό πού λατρεύει. Αν πάς στους
αγρίους και βλαστημήσης το θεό πού λατρεύουν, οι άγριοι θα ορμήσουν πάνω
σου και χίλια χέρια θα σε κάνουν κομμάτια, γιατί οι άγριοι δεν
επιτρέπουν σε κανένα να κοροϊδεύη τη θρησκεία τους.
Βλαστημάς;
Ούτε ζώο δεν είσαι. Γιατί τα ζώα αναγνωρίζουν και αγαπούν το αφεντικό
τους πού τα ταΐζει. Ένα κόκκαλο αν ρίξης στο σκυλί, το σκυλί δεν εχει
γλώσσα να σου πή ευχαριστώ, αλλά κουνάει την ουρά του και έτσι εκδηλώνει
την ευχαριστία και την ευγνωμοσύνη του. Μόνο το λυσσασμένο σκυλί δεν
γνωρίζει το αφεντικό του και το δαγκώνει. Σαν το λυσσασμένο σκυλί είνε ο
βλάσφημος. Βλαστημά, δαγκώνει με τη γλώσσα του τον ευεργέτη του, το
Χριστό.
Βλαστημάς;
Είσαι χειρότερος και από το Διάβολο. Γιατί ο Διάβολος ακούει το όνομα
του Θεού και τρέμει. Ο ίδιος δεν βλαστημάει, βάζει άλλους να βλαστημούν
το άγιο όνομα του Θεού.
Βλέπεις,
άνθρωπε, πόσο χαμηλά πέφτεις, όταν βλαστημάς το Χριστό; Και μή νομίσης
ότι για τις βλαστήμιες που λες θα μείνης ατιμώρητος. Η δικαιοσύνη του
Θεού αργεί, αλλά δεν λησμονεί. Θα έρθη ώρα που θα τιμωρηθής. Έχουμε
πολλά παραδείγματα ανθρώπων που βλαστημούσαν και τιμωρήθηκαν στον κόσμο
αυτόν. Τιμωρήθηκαν, για να παραδειγματισθούν οι άλλοι και να πάψουν να
βλαστημούν το όνομα του Θεού. Ας αναφέρουμε δυο παραδείγματα.
Το
ένα: Ένας μυλωνάς, επειδή δεν φυσούσε αέρας για να κίνηση τον
ανεμόμυλο, έπεσε ανάσκελα και με τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών
του μούντζωνε το Θεό. Δεν πέρασαν πολλές ώρες και ο ουρανός γέμισε από
μαύρα σύννεφα, άστραφτε και βροντούσε, και ένας κεραυνός έπεσε πάνω στο
μύλο του και τον έκαψε. Το άλλο παράδειγμα: Ένας στρατιώτης βλάστημος
στον πόλεμο, παρ΄ όλες τις συμβουλές των αξιωματικών και των συναδέλφων
του στρατιωτών, εξακολουθούσε να βλαστημάη. Αλλά μόλις άρχισε η μάχη,
μια εχθρική σφαίρα ήλθε και σφράγισε το στόμα του για πάντα. Ο
στρατιώτης έμεινε νεκρός. Η μάχη συνεχίστηκε. Όταν τέλειωσε, τον έθαψαν.
Την άλλη μέρα όμως μια οβίδα από τα εχθρικά πυροβόλα ήρθε ακριβώς πάνω
στον τάφο του, άνοιξε λάκκο και έκανε κομμάτια το κορμί του ...;
Πόσο
κακό κάνει η βλαστήμια! Όσοι ξένοι έρχονται στην Ελλάδα και ακούνε τους
Έλληνες να βλαστημούν, απορούν γι΄ αυτό που γίνεται στον τόπο μας. Ένας
Τούρκος -πάνε χρόνια τώρα- είχε διαβάσει το Ευαγγέλιο και είδε ότι το
Ευαγγέλιο είνε ασύγκριτα ανώτερο από το Κοράνιο. Ο Τούρκος αποφάσισε να
γίνη χριστιανός. Έφυγε από την Τουρκία και ήρθε στην Ελλάδα, για να
βαπτιστή και να γίνη χριστιανός. Αλλά μόλις βγήκε από το πλοίο, άκουσε
στην προκυμαία τέτοιες βλαστήμιες, που έφριξε, και άλλαξε γνώμη και
προτίμησε να γυρίση πάλι στην πατρίδα του, όπου οι πατριώτες του δεν
βλαστημάνε τον Αλλάχ.
Ω, τί κακό κάνει η βλαστήμια!
Αγαπητοί
μου χριστιανοί! Η αγία μας Εκκλησία στις 27 Ιανουαρίου γιορτάζει την
ανακομιδή των λειψάνων του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Αυτός ο άγιος,
που ήταν ο μεγαλύτερος κήρυκας της Χριστιανοσύνης, αγαπούσε το Χριστό
και δεν ήθελε να ακούη ούτε μια βλαστήμια. Σε μια φλογερή ομιλία του
εναντίον της βλαστήμιας λέει, ότι αμαρτάνει όχι μόνο αυτός που
βλαστημάει, αλλά και αυτός που ακούει βλαστήμιες και δεν διαμαρτύρεται.
Ακούς, λέει ο ιερός Χρυσόστομος, κάποιον να βλαστημάη; Πλησίασε τον,
συμβούλεψε τον μιά, δυό, τρεις φορές. Αν εξακολούθηση να βλαστημάη
δημοσίως το όνομα του Θεού, τότε μή φανής αδιάφορος. Έχεις χέρια;
Χτύπησε τον στο πρόσωπο. Χέρι που θα χτυπήση βλάστημο, θ΄ αγιάση.
Αυτά
λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Αλλ΄ εμείς δεν είμαστε άγιοι
Χρυσόστομοι, για να δώσουμε μια τέτοια συμβουλή, να χτυπάνε και να
δέρνουν οι χριστιανοί τους βλαστήμους. Οι δυστυχισμένοι αυτοί άνθρωποι,
οι περισσότεροι απ΄ αυτούς, δεν άκουσαν λόγο Θεού. Στο σκοτάδι ζουν.
Μεσάνυχτα έχουν. Αν ξυπνήσουν, αν δουν το φώς, θ΄ αλλάξουν. Γι΄ αυτό,
αγαπητοί μου, σας παρακαλώ πολύ, πλησιάστε αυτούς πού βλαστημούν και
προσπαθήστε με τις συμβουλές σας και προ παντός με το καλό σας
παράδειγμα να τους πείσετε να πάψουν να βλαστημούν το όνομα του Θεού.
Πρέπει να το κάνετε, να το κάνουμε όλοι μας. Είνε καθήκον μας ιερό.
Η
Μητρόπολις Φλωρίνης τύπωσε χιλιάδες αντιβλασφημικές πινακίδες. Όποιος
θέλει ας ζήτηση να πάρη. Και το άρθρο αυτό, που ακούς ή διαβάζεις, σε
παρακαλώ να το δώσης στους βλαστήμους να το διαβάσουν. Ποιος ξέρει; ίσως
κι΄ αυτοί μετανοήσουν. Είθε όλοι μας να δουλέψουμε με ζήλο, για να
σβήση από την πατρίδα μας το αίσχος αυτό, που λέγεται βλαστήμια.
Πηγή: Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου, Κοινωνικοί πληγαί, σελ. 26-30