Για μια σωστή αρχή στην πνευματική ζωή...να μην κατηγορείς ποτέ κανένα...να μήν κοροιδεύεις...να μην οργίζεσε...να μην περιφρονείς..μην λες ο μεν ζει ενάρετα η ο τάδε άσωτα διότι αυτό ακριβώς είναι το μη κρίνετε....όλους να τους βλέπεις το ίδιο και με την ίδια διάθεση με την ίδια σκέψη και με απλή καρδιά...μην ανοίγεις το αυτί σου σε εκείνον που κατακρίνει ούτε πολυ περισσότερο να ευχαριστείσε και να συμφωνείς με όσα λέει...να κρατάς το στόμα σου κλειστό στα λόγια τα πολλά και πρόθυμο στην προσευχή...βάζε τον ευατό σου κάτω απ όλους και τότε θα ζείς συντροφιά με τον Χριστό...αγωνίζου να μην φανταζεσε με τον νου σου οτι έφτασες σε μέτρα των αγιών και να θεωρείς την προσευχή σου σαν του χειρότερου αμαρτωλού...ποτέ μην ξεθαρεύεις για τα καλά σου έργα γιατί δεν ξέρεις αν είναι αρεστά στον Θεό...αν βλέπεις τον συνάνθρωπό σου να σφάλει να τα βάζεις με τον εαυτό σου...ο ταπεινός στην καρδιά γίνετε δοχείο του αγίου Πνεύματος.................Ο ταπεινολόγος κι ο κακομοίρης στην εξωτερική και εσωτερική εμφάνιση δήθεν σωσμένος και αναπαυμένος στις δάφνες των αρετών του δήθεν ή πραγματικών γίνετε δοχείο του δικού του οινο-πνεύματος....
