‐Φάε, ἡ ἁμαρτία δική μου. Λές καί ἡ νηστεία εἶναι φόρος πού θά μποροῦσε νά πληρώσει ὁ συνέταιρος!
Ἡ προτροπή αὐτή δείχνει τή νομικιστική ἀντίληψη πού ἔχουμε γιά τήν σχέση μας μέ τήν Ἐκκλησία. Ἔγκλημα καί τιμωρία. Παράβαση, ἐνοχή, ποινή, ἐξιλέωση. Οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ὑποβιβάζονται σέ στείρους νόμους καί κυριαρχεῖ τό ἄγχος, μή τυχόν τούς παραβεῖ κανείς· καί ἀκολουθήσει ἡ τιμωρία.
* * *
Ὁ νόμος τοῦ κράτους ἁπλῶς καταπιέζει, καί τόν ἀνεχόμαστε, προκειμένου νά λειτουργεῖ στοιχειωδῶς ἡ κοινωνία.
Οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχουν, γιά νά μᾶς θεραπεύουν. Ὅποιος τούς ἐφαρμόζει, κερδίζει τή θεραπεία ὁλόκληρης τῆς ὕπαρξής του· ἀλλά ὅποιος δέν τά καταφέρνει ὅσο πρέπει καλά, κερδίζει τουλάχιστον τόν φωτισμό τῆς συνείδησής του.
Ἡ συνείδηση εἶναι «λάστιχο». Προσαρμόζεται. Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά φθάσει νά κάνει τά μεγαλύτερα ἐγκλήματα, ἐπειδή βρῆκε μιά δικαιολογία, καί πορώνει τή συνείδηση.
‐Ἔλα ρέ, ἀφοῦ ὅλοι κλέβουν. Καί τό συντριβάνι ἀρχίζει καί βγάζει βρώμικο νερό! ἤ καί ἀχρηστεύεται!
Ἔτσι ἀποσαφηνίζεται ἡ κατάσταση. Ἡ «φιλάνθρωπη» προσαρμογή στήν κοινωνική πραγματικότητα εἶναι ἔγκλημα. «Ἀφοῦ κανείς, ἤ ἔστω οἱ περισσότεροι, δέν ἐφαρμόζουν κάτι, ἄς τό διαγράψουμε»! Ναί, ἔγκλημα εἶναι ἡ «ρεαλιστική» αὐτή νοοτροπία. Γιατί καταστρέφει τή δυνατότητα γιά μετάνοια. Οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας δείχνουν τήν εὐθεῖα ὁδό. Καί ἡ «οἰκονομία» της, ἐπιτρέπει στόν ἄνθρωπο, ἀκολουθώντας μία ταλάντευση, σιγά σιγά νά ἰσορροπεῖ τή ζωή του.
* * *
Ὁ Γκάλης ἔκαμνε τήν προετοιμασία του. Τό ἴδιο καί ὁ Πύρρος Δήμας· καί ὅλοι οἱ πρωταθλητές.
Ἄν τήν ὥρα τῆς προπόνησης ἐμφανιστεῖ κάποιος «φίλος» καί τοῦ πεῖ: «Ἄντε ρέ, πᾶμε νά τά πιοῦμε· ἡ ἁμαρτία δική μου...» καί ἐκεῖνος τόν ἀκούσει, ἁπλῶς χαλάει τήν προετοιμασία του. Τί ἄραγε μπορεῖ νά ἐλπίζει ἀπό τήν «αὐτοθυσία» τοῦ φίλου; Κάπως ἔτσι εἶναι καί μέ τήν νηστεία. Δέν εἶναι ζήτημα ἁμαρτίας‐παράβασης. Εἶναι ζήτημα, ἀπώλειας τῆς εὐκαιρίας γιά προπόνηση.
Ἡ νηστεία εἶναι ἕνα εἶδος προπόνησης. Στήν Ἐκκλησία ὅλα τά εἴδη τῆς προπόνησης λέγονται ἄσκηση. Ἄν κανείς διακόπτει τήν ἄσκηση, ἐπειδή τάχα εὔκολα ξεπερνάει τόν «ἐγωϊσμό» του, καί ἀκολουθεῖ τούς ὅποιους «φιλάνθρωπους», ποτέ δέ θά ἐπιτευχθεῖ ὁ στόχος, πού εἶναι ἡ θεραπεία, ἡ κάθαρση ἀπό τά πάθη, ὁ φωτισμός τοῦ νοῦ, ἡ θεραπεία τοῦ ὅλου ἄνθρώπου.
Ἀρκεῖ βέβαια ἡ προπόνηση νά μή γίνεται πρωτάθλημα. Αὐτό ἦταν τό λάθος τῶν Φαρισαίων. Ἔκαναν τό μέσο σκοπό. Νηστεία γιά τήν νηστεία! Ὅσο πιό πολύ νηστεύω, τόσο καλύτερος εἶμαι! Καί μοῦ χρωστάει πλέον ὁ Θεός! Σ᾿ αὐτή τήν περίπτωση, λόγῳ τῆς ὑπερηφάνειας ἀκυρώνεται ὁλόκληρη ἡ προσπάθεια! Τό μέσο ἀντί νά φέρει ταπείνωση, πνίγει τήν ὕπαρξή μας στήν κόλαση της αὐτοδικαίωσης.
(Ἀπό τήν ἱστοσελίδα www.enoriako.info τοῦ Ἐνοριακοῦ Κέντρου ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου Πρεβέζης)
Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 313 Αύγουστος 2009
«ΦΑΕ, Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΔΙΚΗ ΜΟΥ»