Συχνά μᾶς ἀπασχολεῖ, λίγο πολύ ὅλους, ἡ ἀπορία, τό ἐρώτημα:
Τί εἶναι ὁ Θεός; Πόσο μπορεῖ ἄνθρωπος νά Τόν καταλάβει; Σέ τί βαθμό;
* * *
Ἀπαντάει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Γιά μᾶς ἡ γῆ εἶναι ἀπέραντη· μᾶς φαίνεται ἀπέραντη! Καί ποιός μπορεῖ νά εἰσδύσει στήν τόση ποικιλία πού ἔχει, καί στά τόσα μυστικά της πού ὅσο τά ἐξερευνοῦν οἱ ἐπιστήμονες, τόσο πιό πολλά καί πιό μεγάλα τά βρίσκουν;
Ἀπέραντη ἡ γῆ! Ἀνεξερεύνητη! Καί ἀκατανόητη! Γιά μᾶς. Γιά τόν ἄνθρωπο. Ὅσο σοφό καί ἄν φαντάζεται τόν ἑαυτό του.
Καί γιά τόν Θεό, τί εἶναι ἡ γῆ;
Μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης.
Ὁ Θεός ὁλόκληρη τήν γῆ, τόν γῦρο τῆς γῆς, τόν κρατάει στήν χούφτα Του. Ἡ γῆ γιά τόν Θεό εἶναι ἕνα τίποτε, «ὡς οὐδέν» (Ἡσαΐου 40, 22-23).
Τί ὄγκο ἔχει; πόσους τόνους ζυγίζει; πόσα κυβικά νερό κρατάει; πόσα πλήθη φυτῶν; πόσα εἴδη ζώων; τετράποδα, θηρία, ἑρπετά, πουλιά, ψάρια, ζωύφια;
Καί ὁ Θεός τήν ἔφτιαξε, τήν ἐδημιούργησε, σέ χρόνο μηδέν! Πόσο «βασάνισε» τό μυαλό του, γιά νά τά ἐπινοήσει ὅλα αὐτά, πού τρελλαίνουν τούς «σοφούς» ἐρευνητές-φυσιοδίφες; Ἐποίησε τήν γῆν ὡς οὐδέν! Σέ χρόνο μηδέν. Καί μέ κόπο μηδέν. Καί μέ «δαπάνη φαιᾶς οὐσίας» (θά λέγαμε μέ βάση τά δικά μας ἀνθρώπινα δεδομένα) πόση; Λέει ὁ προφήτης: Μηδέν! Σάν νά μήν ἔκαμε τίποτε!
Τί εἶναι λοιπόν ἡ γῆ μπροστά στόν Θεό; Ἕνα τίποτε!
* * *
Καί δέν σταματάει σ᾿ αὐτά ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Καί διερωτᾶται· καί ἐρωτάει:
Καλά. Καί τά ἔθνη, τί εἶναι μπροστά στόν Θεό; Πῶς πρέπει νά τά βλέπουμε; Καί μάλιστα τότε πού τό παίρνουν «ἐπάνω τους» καί «τό παίζουν κοσμοκράτορες»· καί θέλουν, νά ρυθμίσουν... νομοθετικά τήν... «μοῖρα» τοῦ Θεοῦ! Καί νά βεβαιώσουν μέ... νομοθετική τους πράξη, ἄν πέθανε, ἤ ζεῖ ἀκόμη!
Μᾶς θυμίζει τά λόγια τῆς ἁγίας Γραφῆς: «Πάντα τά ἔθνη ὡς σταγών ἀπό κάδου ἐνώπιον αὐτοῦ» (Ἡσαΐου 40,15). Δηλαδή, μέ ἁπλά λόγια: Ὅλα μαζί τά ἔθνη, καί ὅλα τά ἕξι δισεκατομμύρια ἄνθρωποι, πού ζοῦν τώρα στήν γῆ, καί ὅλοι ὅσοι ἔζησαν ἀπό τήν ἀρχή μέχρι τώρα, μπροστά στόν Θεό, δέν εἴμαστε, ὅλοι μαζί, μιά σταγόνα νερό!
Καί ἐρωτάει ὁ ἅγιος Ἰωάννης:
Ἄν ὅλα τά ἔθνη μαζί δέν εἶναι μπροστά στόν Θεό, παρά μιά σταγόνα νερό, πού χύθηκε ἀπό ἕνα κάδο, σύ ἀδελφέ, πού μεγαλοπιάνεσαι τί ἀντιπροσωπεύεις; τί «ποσότητα» εἶσαι;
* * *
Μήπως πρέπει νά ἀρχίσουμε νά χαμηλώνουμε τό «ἴσιο»;
Μήπως μᾶς λείπει λίγη ἐπίγνωση;
Τί εἴμαστε;
Ὅσο πιό τρελλός εἶναι κανείς τόσο πιό ψηλά βάζει τόν ἑαυτό του.
+ ὁ Ν. Μ.
Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 336 Ιούλιος 2011
«ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ» του + Ν. Μ.