Οἱ εὐχές εἶναι πάντοτε κάτι τό πολύ μεγάλο γιά τήν ζωή μας. Καί ἡ εὐχή τοῦ πατέρα ἤ τῆς μητέρας. Καί ἡ εὐχή τοῦ παπποῦ ἤ τῆς γιαγιᾶς. Καί ἡ εὐχή τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Καί πιό πολύ ἀπό ὅλες οἱ εὐχές τῶν ἱερέων. Γιατί οἱ ἱερεῖς ἔχουν τήν χάρη τοῦ Θεοῦ· τό Ἅγιο Πνεῦμα.* * *
Γι᾿ αὐτό, ὅταν παίρνουμε εὐχές, χαίρουμε. Καί τίς ζητᾶμε: στίς γιορτές· στά σοβαρά γεγονότα τῆς ζωῆς μας· ἀκόμη καί γιά τήν ἡμέρα. Καί ἅμα δέν μᾶς δώσουν εὐχές, στενοχωριόμαστε! Γιατί οἱ εὐχές δέν εἶναι «καλά λόγια», ἀλλά ἔκφραση καλωσύνης, ἀγάπης καί προσευχῆς. Ὅλων οἱ εὐχές εἶναι πολύτιμες. Πολύ περισσότερο, οἱ εὐχές τῶν ἱερέων.
Ἄς θυμηθοῦμε, μέ τί λαχτάρα ζητοῦσαν τίς εὐχές τῶν ἱερέων οἱ ἅγιοι νεομάρτυρες.
Καί γι᾿ αὐτό, ὅταν βλέπουμε ἱερέα, τρέχουμε, τοῦ φιλᾶμε τό χέρι καί ζητοῦμε εὐχή. Καί ὁ παπᾶς συνήθως ἀπαντάει: «Νά εἶσαι καλά, παιδί μου»! «Νά σέ ἔχει ὁ Θεός καλά»! Ὁλόϊδιες εὐχές ἔδιναν οἱ ἱερεῖς καί τήν ἐποχή τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.
Ὁ μεγάλος αὐτός διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας ἐκφράζει τήν χαρά του γιά τήν καλή αὐτή συνήθεια. Καί τήν ἐπαινεῖ. Ἀλλά δέν στέκεται σ᾿ αὐτό. Προχωρεῖ. Καί κάνει μιά ὑπόδειξη. Λέγει:
-Ἔλαβες εὐχή; Μή χαίρεις ἐπιπόλαια. Κάμε καί σύ κάτι!
-Τί νά κάμω, ἅγιε;
-Δέσε τήν εὐχή, πού πῆρες, ἐπάνω σου! Μήν τήν ἀφήσεις νά σοῦ φύγει!
* * *
Πότε φεύγει;
Ὅταν ἤ σοῦ τήν θεωρήσει ἄκυρη ὁ Θεός· ἤ ὅταν σύ τήν ἀφήσεις νά ἐξατμισθῆ.
Ἐρώτημα τώρα δικό μας:
-Πότε τήν εὐχή τήν κάνει ἄκυρη ὁ Θεός;
-Ὅταν ἐγώ πού τήν ἐπῆρα, ζῶ ἀντίθετα στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή: Μέ ὀργή. Μέ κακία. Μέ καταφρόνηση τῆς προσευχῆς καί τῆς νηστείας. Μέ ἄλλα χειρότερα ἁμαρτήματα: κλοπές, μοιχεῖες, βλασφημίες καί ἄλλα.
-Καί πότε ἐξατμίζεται;
-Ὅταν ἐγώ ζῶ ἐπιπόλαια καί ἀπερίσκεπτα. Καί ἀφήνω καί μέσα μου ὑποβαθμίζεται ἡ ἀξία τῆς προσευχῆς καί τῆς πνευματικῆς ζωῆς.
* * *
Σύνθημα λοιπόν:
Μήν ἀφήνετε ποτέ, νά ὑποβαθμίζεται μέσα σας ἡ ἀξία τῆς προσευχῆς καί γενικά τῆς πνευματικῆς ζωῆς.
Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ.Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 286 Μάϊος 2007
«Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ» του Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου