Πολλά χρόνια πρό Χριστοῦ, ὁ Θεός διάταξε μία ἔξοδο στούς Ἑβραίους, πού ἦταν 400 χρόνια δοῦλοι στόν Φαραώ τῆς Αἰγύπτου: Σηκωθῆτε· περπατῆστε· περᾶστε τήν Ἑρυθρά Θάλασσα γιά νά βγῆτε ἀπό τήν δουλεία στήν ἐλευθερία. Ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή. Ἀπό τό σκοτάδι στό φῶς.
Τούς ἐπῆρε ἀπό τό χέρι καί τούς ἔβγαλε στήν ἐλευθερία καί στό φῶς. Καί τό πέρασμα αὐτό ὀνομάστηκε καί λέγεται μέχρι σήμερα Πάσχα, πού σημαίνει: Ἔξοδος· διάβαση· ἀπόφαση· ἐνέργεια. Ἐμεῖς σήμερα γιορτάζουμε τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Τό Πάσχα-διάβαση ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή.
Αὐτό εἶναι τό νόημα τοῦ Πάσχα. Εἶναι ἕνα πέρασμα ἀπό τό σκοτάδι στό φῶς. Ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή. Ἀπό τήν ἀπελπισία τῆς ταφόπλακας, στήν Ἀνάσταση τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων.
Σήμερα λοιπόν γιορτάζομε τό πρῶτο ξεκίνημα, τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Καί ψάλουμε:
"Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν λαοί· Πάσχα Κυρίου Πάσχα· ἐκ γάρ θανάτου πρός ζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν Χριστός ὁ Θεός ἠμᾶς διεβίβασεν".
Ποιός θά ἀμφισβητήσει ὅτι τό Πάσχα εἶναι ἡ πιό μεγάλη προσδοκία τοῦ κόσμου;
Ἔχουν περάσει δύο χιλιάδες χρόνια ἀπό τότε, πού ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί ἡ Ἀνάσταση ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἡ πιό γλυκιά προσμονή καί ἐλπίδα.
Δέν εἶναι πίσω μας ἡ Ἀνάσταση. Δέν εἶναι μία ἀνάμνηση· μία γιορτή-φολκλόρ· μιά ἐπέτειος ἀναμνηστική. Μπροστά μας εἶναι ἡ Ἀνάσταση! Γιά μᾶς εἶναι! Καί ἐκφράζοντας ἐμεῖς ἐκεῖνο, πού πρέπει νά ἔχουμε μέσα μας καί νά προσπαθοῦμε νά ἀποκτοῦμε, ὁμολογοῦμε καί διακηρύττομε μέ πόθο καρδίας:
"Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος".
Δέν γιορτάζομε τό Πάσχα γιά νά θυμηθοῦμε τήν συγκίνηση καί τήν ἔκπληξη τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί τῆς Παναγίας, ἀλλά γιά νά δοῦμε σωστά τόν κόσμο, τόν ἑαυτό μας καί τό μέλλον.
Εἴμαστε, πρέπει νά εἴμαστε, ἕνας λαός πού ἀσταμάτητα πορεύεται, πού ψάχνει γιά ἐλευθερία καί γιά ζωή.
Ἡ πορεία καί ἡ ἀναζήτηση γιά τήν Ἀληθινή Ζωή εἶναι ἡ πιό ρωμαλέα πράξη. Ἡ ἀνάσταση τῆς ψυχῆς, ἡ ζωντάνια τῆς ψυχῆς!
Τήν πίστη στόν Χριστό καί στήν αἰώνια ζωή, τήν καταλαβαίνουν καί μποροῦν νά τήν καταλαβαίνουν μόνον ἄνθρωποι, πού κινοῦνται· πού περπατοῦν· πού ἁπλώνουν χέρια καί πόδια· καί ἀνοίγουν τά μάτια τους καί ψάχνουν.
* * *
Ἀπαντόντας σ' αὐτόν τόν τόσο ὑγιῆ πόθο μας ἡ Ἐκκλησία σήμερα μᾶς καλεῖ καί μᾶς προτρέπει μέ τρόπο ἐπίσημο, μυστικό, ὑποβλητικό:
"Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός καί δοξάσατε Χριστόν τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν".
Δεῦτε σημαίνει: Ἐμπρός λοιπόν· προχωρῆστε· ἐλᾶτε μπροστά. Ἁπλῶστε τό χέρι σας καί κοιτάζοντας τό Ἅγιο Φῶς, ὄχι μόνο μέ τά μάτια τά σωματικά, ἀλλά καί μέ πόθο καρδιᾶς: "λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός".
Μόνο ἔτσι παίρνοντας κανείς φῶς ἀπό τήν λαμπάδα τῆς Ἀναστάσεως συμμετέχει στήν ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας καί μέ πόθο καρδίας διακηρύττει ὅτι πιστεύει στόν Χριστό καί ὅτι τό ἔχει καταλάβει, πώς Αὐτός εἶναι ἡ μοναδική ἐλπίδα.
+ ὁ Ν.Μ.
Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 321 Απρίλιος 2010