Τρομερό είναι το δράμα του σύγχρονου ανθρώπου.
Αν και οι ανέσεις του πολιτισμού μας θα έπρεπε να έχουν απαλλάξει τη σκέψη του από ανησυχίες και φόβους, μπορούμε να πούμε, πως το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει.
Η ζωή του είναι κατάμεστη από κάθε είδους φόβους, που δηλητηριάζουν τις μέρες του και τις νύχτες του, κάνοντάς τον δυστυχισμένο.
Είναι τρομερή η κατάσταση του ανθρώπου, που τον δέρνουν οι φόβοι.
Φόβος για την πολιτική κατάσταση και τις διεθνείς εξελίξεις.
Φόβοι για τις σπουδές των παιδιών.
Φόβοι από την εργασία για την προαγωγή.
Φόβοι μη χάσουμε την κληρονομιά.
Φόβοι… φόβοι… φόβοι…
Και ο άνθρωπος αυτός δέρνεται μέσα στους φόβους του, τα νεύρα του σπάνε και πολλές φορές τα καταπραϋντικά δεν φτάνουν και χρειάζεται ψυχίατρος.
Γιατί κάθε μέρα να φαρμακωνόμαστε από τόσους φόβους;
Ποιος φταίει;
Δεν μπορεί ο άνθρωπος να κάνει αλλιώς και καλά κάνει και φοβάται, εφόσον δεν έχει Θεό και μόνος του προσπαθεί.
Είναι η αμοιβή της απιστίας του.
Τα πράγματα τελείως αλλάζουν από τη στιγμή που ο άνθρωπος θα γνωρίσει την αγάπη του Θεού και θα εμπιστευθεί απόλυτα σ’ Αυτόν.
Τότε τα πάντα αναλαμβάνει ο Θεός και ο άνθρωπος ελεύθερος μπορεί να αναπαύεται στη γεμάτη στοργή αγκαλιά του Θεού.
Τότε θα μπορεί να πει μαζί με τον Δαβίδ:
«Εκ πάντων των φόβων μου με ηλευθέρωσε» (Ψαλμός λδ΄ 4).
Είναι μια τόσο θαυμαστή εμπειρία, που πρέπει να τη γνωρίσει κάθε μια ψυχή.
Είναι τόσο απλό και τόσο εύκολο.
Διαφορετικά, μέχρι να φύγουμε από τον κόσμο, θα μας μαστίζουν οι φόβοι και προπαντός ο φόβος του θανάτου και της κρίσης.
http://otheosagapiesti.blogspot.com/2011/02/o.html