Κάποτε, ἕνα νεαρό παιδί ἐπῆγε σέ ἕναν μεγάλο γέροντα. Καί, λαχταρώντας νά γίνει καί αὐτός δοῦλος τοῦ Θεοῦ σωστός, τόν ἐρώτησε: -Πάτερ, διαβάζω στά βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅτι παλαιότερα οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, τόν ἔβλεπαν τόν Θεό «πρόσωπο πρός πρόσωπο». Γιατί τώρα δέν γίνεται αὐτό; Γιατί ἐμεῖς, ἐνῶ Τόν ἀναζητᾶμε, δέν Τόν βλέπομε πιά;
Ἀπάντησε ὁ ἅγιος:
-Ἄκουσε, νεαρέ μου. Τότε, οἱ ἄνθρωποι ἔψαχναν, ὄχι «νά βροῦν» τόν Θεό, ἀλλά νά μάθουν καί νά καταλάβουν, τί εἶναι τό θέλημά Του. Καί ὅταν μάθαιναν, ἐφρόντιζαν νά κάνουν ὅ, τι περισσότερο καί καλύτερο μποροῦσαν, γιά νά τό τηρήσουν. Τότε, οἱ ἄνθρωποι ἔσκυβαν βαθειά τό κεφάλι τους ἐνώπιον τοῦ Κυρίου· καί ἔκοβαν τόν ἑαυτό τους, τό θέλημά τους καί τίς ἐπιθυμίες τους «στά μέτρα» τοῦ Θεοῦ.
Ἀντίθετα, σήμερα οἱ ἄνθρωποι ξέρουν τί εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά δέν ἀγωνίζονται νά τό τηρήσουν· καί ψάχνουν νά βροῦν φόρμουλα, νά τό κόβουν «στά μέτρα» τά δικά τους. Αὐτό, εἶναι τό λάθος τους.
Θέλεις νά ἰδεῖς τόν Θεό; Σκύψε βαθειά τό κεφάλι σου ἐνώπιόν Του. Καί ἀγάπησε ὅσο πιό πολύ μπορεῖς τό θέλημά Του.
(Διασκευή: +ὁ Ν.Μ.)