Το πιο ουσιαστικό στην θεία Λειτουργία, είναι η θεία Κοινωνία. Όλα στην θεία Λειτουργία γίνονται, για να φθάσουμε στο τέλος: «Μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε». Και προσερχόμαστε. Για να κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα του Χρίστου μας. Η θεία Κοινωνία είναι «κοινωνία»: είναι ένωση με τον Θεό. Αλλά για να γευθούμε αυτήν την θεία ένωση, για να ενωθεί ο Θεός μαζί μας, πρέπει η ψυχή μας, να είναι σε κατάσταση να τον δεχθεί μέσα της. Και αυτό γίνεται, όταν η καρδιά μας αγαπάει τον Θεό, και αγωνίζεται, όσο μπορεί να αποφεύγει την αμαρτία. Διαφορετικά, όταν κανείς κοινωνάει, όχι από λαχτάρα, αλλά από τυπικότητα, γιατί είναι Χριστούγεννα και Πάσχα, αυτό δεν είναι θεία Κοινωνία. Γιατί είναι αδύνατο ο Θεός να ενωθεί με ακάθαρτη καρδιά.
Θα το ξαναπώ, για να το τονίσω αυτό το σημείο. Γιατί είναι πολύ σοβαρό: Δεν αρκεί μια τυπική νηστεία μερικών ήμερων, ούτε μια τυπική εξομολόγηση, να μας κάμουν άξιους να κοινωνάμε. Αναγκαίο για την θεία Κοινωνία είναι, η πραγματική αγάπη μας στον Χριστό.
Άμα γίνεται αυτό, αν καρδιοχτυπάς για τον Χριστό, αν υποφέρεις με την αμαρτία σου και θέλεις να απαλλαγείς απ' αυτήν, αν νοιώθεις ότι λαχταράς για την θεία Κοινωνία, γιατί θέλεις να πάρεις δύναμη στον συνεχή σου αγώνα κατά των αμαρτωλών σου παθών, τότε να πηγαίνεις να κοινωνάς.
Με την θεία Κοινωνία, έρχεται μέσα σου ο Χριστός. Και σου δίνει την Χάρη του, να συνεχίσεις αυτόν τον ωραίο σου αγώνα και να πετύχεις σ' αυτόν.
Δυστυχώς όμως πολλοί χριστιανοί έχουν μια μαγική έννοια θρησκείας. Γι' αυτό και δεν γεύονται τα ωραία της Εκκλησίας μας. Γιατί δεν έχουν καρδιακή συμμετοχή σ' αυτά. Γιατί, και σ' αυτό ακόμη το μεγαλύτερο Μυστήριο, το κατ' εξοχήν Μυστήριο, δίνουν μαγική σημασία!
* * *
Λοιπόν όταν κοινωνούμε, πρέπει να κοινωνούμε:
· από πόθο να μετάσχουμε στο Τραπέζι του Χρίστου.
· με αγάπη στους αδελφούς μας.
· για να πάρουμε την Χάρη του Χριστού μέσα μας.
(Κατά διασκευή -σύντμηση από το φυλλάδιο Απλή Κατήχηση, φ. 11).
Άρχμ. Ιερεμίου Φούντα Ιεροκήρυκας