ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΤΑΡΕΤΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΥ. 9Ό π. Βαρσανούφιος ακολουθώντας τα ίχνη των οσίων πατέρων, όταν διηγείτο κάποια προσωπική του εμπειρία, για να ωφελήσει κάποιον άνθρωπο, μιλούσε πάντοτε σε τρίτο πρόσωπο.
Κάποια φορά, έλεγε, ένας αξιωματικός, με ζωή ακατάστατη και θρησκευτικά αδιάφορη, μου διηγήθηκε το έξης:
Επιστρέφοντας μια ημέρα στο κατάλυμά μου, ψυχικά κουρασμένος, επήγα να ξαπλώσω. Πριν καλά-καλά αποκοιμηθώ είδα τον εαυτό μου να βρίσκεται στο κέντρο μιας πόλης άγνωστης, με όψη πολύ λυπηρή. Τα σπίτια άχαρα, έτοιμα να καταρρεύσουν, πρόβαλλαν μελαγχολικά στον μουντό ουρανό. Οι δρόμοι, στενοί και συρρικνωμένοι, ήταν σχεδόν γεμάτοι από σωρούς σκουπίδια. Ανθρώπινη ψυχή πουθενά. Λες και ολόκληρη ή πόλη εκκενώθηκε από επικείμενο πόλεμο. Βαθειά αισθήματα απελπισίας και μελαγχολίας κατέλαβαν την ψυχή μου. Θεέ μου, που άραγε να βρίσκομαι; Τί μέρος είναι αυτό;
Επιτέλους, στο υπόγειο ενός σπιτιού βρήκα δύο γνωστούς παλαιούς μου φίλους από το στρατό, οι όποιοι είχαν πεθάνει πριν από πολλά χρόνια. Εκείνοι, αμέσως με γνώρισαν. Έκπληκτοι για την παρουσία μου εκεί με ρώτησαν: Πώς; Και εσύ εδώ; Πέρα από το παράδοξο της συνάντησης μας, χάρηκα πού ξαναέβλεπα τους παλαιούς μου φίλους. Και τούς ζήτησα να μου δείξουν τον τόπο της διαμονής τους. Εκείνοι με οδήγησαν σε ένα υγρό υπόγειο θάλαμο.
Ρε φίλε, είπα στον ένα, εσύ στην ζωή σου αγαπούσες την ομορφιά και την κομψότητα, πώς το ανέχεσαι, να ζεις τώρα σε ένα τέτοιο χώρο; Απάντηση δεν έλαβα. Στον πρόσωπο του έβλεπες διάχυτα ζωγραφισμένη μια βαθειά λύπη. Τα μελαγχολικά του μάτια περιεργάζονταν τούς τοίχους του δωματίου. Όπως προχωρούσαμε στον βάθος του ατελείωτου κελίου, ακούστηκε ένα βογγητό. Κρύος ιδρώτας με περιέλουσε. Ζήτησα να με οδηγήσουν έξω στον φώς. Και να, βρέθηκα και πάλι στον δρόμο από όπου είχα ξεκινήσει. Τουλάχιστο έτσι νόμιζα. Γιατί, μετά από μερικά βήματα βλέπω να ορθώνεται μπροστά μου μια τεράστια πέτρα και πίσω το ίδιο ψηλό σκοτεινό τείχος του κελίου. Τότε συνειδητοποίησα ότι βρισκόμουν σε φυλακή! Κύριε, σώσε με! φώναξα κατατρομαγμένος και αμέσως ξύπνησα.
Ναι, ξύπνησα, για να βρεθώ στον χείλος της αβύσσου. Φοβερά απειλητικά θηρία προσπαθούσαν να με σπρώξουν στο χάος. Έτρεμα ολόκληρος από τον φόβο. «Κύριε, που είσαι; Τρέξε. Σώσε με!» Έσκουζα με όλη την δύναμη της ψυχής μου. Θεέ μου, που ήμουν; και που βρίσκομαι; Ένα άχαρο, μονότονο τοπίο σκεπασμένο με χιόνι άνοιγε μπροστά μου. Και στο βάθος μια κωνοειδής οροσειρά. Ψυχή πουθενά. Μετά από αρκετό περπάτημα βρέθηκα μπροστά σε μια παγωμένη λίμνη. Ακριβώς απέναντι περπατούσε σε παράταξη μια ομάδα ανθρώπων πού επαναλάμβανε ρυθμικά μόνο μία λέξη: Αλλοίμονο! Αλλοίμονο! Αλλοίμονο!
Πήρα την απόφαση να περάσω απέναντι., να εξακριβώσω, τί συνέβαινε. Ό πάγος κάτω από τα πόδια μου άρχισε να υποχωρεί να σπάζει. Και να! Ένα θηρίο αναδύεται από τον νερό έτοιμο να ορμήσει επάνω μου. Τον έβαλα στα πόδια. Κατάφερα και έφτασα στην απέναντι όχθη. Τον κρύο τσουχτερό. Ή ψυχή μου βυθισμένη στην θλίψη. Μακριά διέκρινα κάποιο φως. Πλησίασα να ιδώ. Μία σκηνή ασφυκτικά γεμάτη από ανθρώπους, ανάμεσα στους όποιους αναγνώρισα τους χειρότερους εχθρούς μου. Ένας από' αυτούς ξεφώνισε χαιρέκακα: «Ά, και εσύ εδώ κατέληξες, περιστεράκι μας; Ποιός θα σε γλυτώσει τώρα από τα χέρια μας;» Και όρμησαν επάνω μου. Όμως, με τον πού φώναξα «Κύριε, σώσε με», βρέθηκα ξαπλωμένος μέσα σε φέρετρο, ενώ γύρω μου με περιστοίχιζαν άνθρωποι πολλοί πού προσεύχονταν. Ένας ηλικιωμένος ενάρετος ιερέας με πλησίασε και μου ψιθύρισε στο αυτί: Τον ξέρεις ότι βρίσκεσαι με την ψυχή στην κόλαση; Μην τον ειπείς ακόμη σε κανένα. Ειρήνευε!»
Μετά από αυτό τον αποκαλυπτικό-καταλυτικό όνειρο, ό νεαρός αξιωματικός άλλαξε ριζικά. Εγκατέλειψε τον σύνταγμά του. Άρχισε μια συνειδητή χριστιανική ζωή, συμμετέχοντας ταχτικά στην μυστηριακή ζωή της εκκλησίας. Τον όραμα της κόλασης έμεινε ανεξίτηλο στην μνήμη του. Λέει ή αγία Γραφή: «μιμνήσκου τα έσχατά σου και εις τον αιώνα ούχ αμαρτήσεις» (Σοφ. Σειράχ 7,36). Ή μνήμη του θανάτου, και τον τί περιμένει τούς αμαρτωλούς στην άλλη ζωή, επέδρασαν ευεργετικά στην ψυχή του. Τον νουθέτησαν μια για πάντα.
Χάρη στην σπλαγχνική παρέμβαση του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.