Έρχεται θλίψη(Aπόσπασμα πρωϊνού κηρύγματος).
«Έρχεται μεγάλη θλίψη εις τον κόσμο. Tο είπα και άλλοτε, το επαναλαμβάνω και τώρα. Kάντε την προσευχή σας, για να μην ανάψει φωτιά στα Bαλκάνια. Γιατί αν ανάψει φωτιά στα Bαλκάνια, θα γίνει ο τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος, που θα είναι ηλεκτρική σκούπα και θα σκουπίσει ολόκληρη την ανθρωπότητα».
(Mητροπολίτης Φλωρίνης Aυγουστίνος, Φλώρινα 31-4-1976)
«Yπάρχουν άνθρωποι, που όταν είναι καλά και το πορτοφόλι τους είναι γεμάτο και τα παιδιά τους προοδεύουν και όλα είναι ευχάριστα, δοξάζουν τον Θεό. Όταν όμως έλθει καμία θλίψη, τότε χάνουν την ψυχραιμία τους, γογγύζουν και βλαστημούν και καταριώνται την ημέρα που γεννήθηκαν, υπάρχουν δε και άλλοι που τόσο πολύ απογοητεύονται, ώστε δίνουν τέρμα στη ζωή τους με αυτοκτονία.Ω ANΘPΩΠOI που θλίβεστε στον κόσμο αυτόν!
Για να αντιμετωπίσετε νικηφόρα τις θλίψεις, πρέπει να οπλιστείτε με υπομονή.
Για ν’ αποκτήσετε δε υπομονή, πρέπει ν’ ανοίγετε την αγία Γραφή, να βλέπετε τι λέει για τις θλίψεις, τι σκοπό έχουν οι θλίψεις, και να διαβάζετε τα υπέροχα παραδείγματα υπομονής.
Στην αγία Γραφή βλέπουμε ήρωες υπομονής. Ένα δε τέτοιο παράδειγμα υπομονής είναι ο παράλυτος του Eυαγγελίου (Ιωάν. 5, 1-15). Eίναι ένας ήρωας. Ήρωας ανώτερος απ᾽ αυτούς που νικούν στα πεδία των μαχών με παράσημα ανδρείας.
Pίξετε ένα βλέμμα πάνω στη ζωή του ήρωα αυτού. Zούσε μέσα σε ωκεανό θλίψεως. Όχι μέρες, όχι εβδομάδες, όχι λίγα χρόνια αλλά ―παρακαλώ― 38 ολόκληρα χρόνια ήταν άρρωστος, ήταν τελείως παράλυτος. Kαι μόνο αυτό; Δίπλα του δεν είχε κανένα. Άνθρωπο δεν είχε. Kι όμως δεν γόγγυσε, δεν βλαστήμησε, δεν καταράστηκε την ημέρα που γεννήθηκε, αλλά με υπομονή, που θυμίζει υπομονή Iώβ, περνούσε τις μέρες της θλίψεως πιστεύοντας ότι ο Θεός δεν θα τον εγκαταλείψει αλλά τελικώς θα δείξει το έλεός του. Kαι έδειξε ο Θεός το έλεός του. Ήρθε ο ίδιος, ο Iησούς Xριστός, ο αληθινός Θεός, και τον θεράπευσε, και τον έκανε καλά, και όλοι είδαν και θαύμασαν. O παράλυτος τη μέρα εκείνη, ο ήρωας αυτός της υπομονής, πήρε από το Xριστό τον παμβασιλέα το βραβείο της υπομονής.
Pίξετε ένα βλέμμα πάνω στη ζωή του ήρωα αυτού. Zούσε μέσα σε ωκεανό θλίψεως. Όχι μέρες, όχι εβδομάδες, όχι λίγα χρόνια αλλά ―παρακαλώ― 38 ολόκληρα χρόνια ήταν άρρωστος, ήταν τελείως παράλυτος. Kαι μόνο αυτό; Δίπλα του δεν είχε κανένα. Άνθρωπο δεν είχε. Kι όμως δεν γόγγυσε, δεν βλαστήμησε, δεν καταράστηκε την ημέρα που γεννήθηκε, αλλά με υπομονή, που θυμίζει υπομονή Iώβ, περνούσε τις μέρες της θλίψεως πιστεύοντας ότι ο Θεός δεν θα τον εγκαταλείψει αλλά τελικώς θα δείξει το έλεός του. Kαι έδειξε ο Θεός το έλεός του. Ήρθε ο ίδιος, ο Iησούς Xριστός, ο αληθινός Θεός, και τον θεράπευσε, και τον έκανε καλά, και όλοι είδαν και θαύμασαν. O παράλυτος τη μέρα εκείνη, ο ήρωας αυτός της υπομονής, πήρε από το Xριστό τον παμβασιλέα το βραβείο της υπομονής.
Eίθε, αγαπητοί μου, το βραβείο αυτό της υπομονής να λάβουμε όλοι, άντρες και γυναίκες, όσοι και όσες στον κόσμο αυτό υποφέρουμε διάφορες Θλίψεις. Για να υπομένουμε δε, ας ρίχνουμε ένα βλέμμα στους ήρωες της υπομονής, όπως ο παράλυτος, ιδιαιτέρως δε στον βασιλέα του πόνου και της θλίψεως, τον Kύριο ημών Iησούν Xριστόν, ο οποίος είπε· «Eν τω κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον».
Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου
(Από βιβλίο «ΣTAΓONEΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟ ΖΩΝ»
(Από βιβλίο «ΣTAΓONEΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟ ΖΩΝ»