«[...] βιάζεσθε πότε νὰ ἔβγετε ἀπὸ τὴν ἐκκλησίαν νὰ ὑπάγετε ἄλλος εἰς τὸ παζάρι, ἄλλος εἰς τὸν οἶκον του καὶ ἄλλος εἰς ἄλλην κοσμικὴν καὶ σωματικὴν ὑπηρεσίαν. Ἠξεύρετε δὲ ποῖον εἶναι τὸ αἴτιον, ὅπου σᾶς κάμνει καὶ νὰ μὴν προσέχετε εἰς τὰ θεῖα λόγια καὶ νὰ βιάζεσθε πότε νὰ ἔβγετε ἀπὸ τὸν Ναὸν τοῦ Θεοῦ;
Α' αἴτιον αὐτοῦ εἶναι ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος φθονῶντας τὴν σωτηρίαν σας, σᾶς παρακινεῖ μέσα ἀπὸ τὴν καρδίαν νὰ ἐβγῆτε μίαν ὥραν πρότερον ἀπὸ τὴν ἐκκλησίαν. Καὶ πότε μὲν σᾶς κάμνει νὰ ἀδημονῆτε καὶ νὰ λέγετε πῶς ὁ ἱερεὺς εἶναι ἀργός, πότε δὲ σᾶς παρακινεῖ νὰ πηγαίνετε εἰς τὴν ἐκκλησίαν ἐκείνην, ὅπου ἠξεύρετε πῶς ἀπολύει πρωτύτερα ἀπὸ τὰς ἄλλας, πότε δὲ καὶ βιάζει μερικοὺς ἀπὸ λόγου σας νὰ ἐβγαίνουν πρὸ τῆς ἀπολύσεως τῆς ἐκκλησίας. Καὶ αὐτὸ τὸ κάμνει ὁ διάβολος, διότι φοβεῖται μὴ τύχῃ καὶ φυτευθῇ κανένας λόγος τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν καρδίαν σας καὶ ριζώσῃ καὶ κάμῃ καρπὸν ἀρετῆς καὶ ψυχικῆς ὠφελείας.
Β' δὲ αἴτιον αὐτοῦ εἶναι, κατὰ τὸν Χρυσόστομον, διότι ἡ ἐπιθυμία καὶ ὄρεξις τῆς ψυχῆς σας εἶναι χαλασμένη ἀπὸ τὰ βιοτικὰ καὶ γήϊνα πράγματα καὶ δι' αὐτὸ δὲν ἀγαπᾷ, οὐδὲ ἐπιθυμεῖ καὶ νοστιμεύεται τὰ πνευματικὰ καὶ οὐράνια, καθὼς καὶ ὅταν εἶναι χαλασμένη ἡ ἐπιθυμία καὶ ὄρεξις τοῦ σώματος, δὲν ὀρέγεται, οὐδὲ νοστιμεύεται κανένα αἰσθητὸν φαγητόν. Ὅθεν ἀκολουθεῖ εἰς ἐσᾶς αὐτὸ τὸ μεγάλον κακόν, δηλαδὴ τὸ νὰ ἐξοδεύετε μὲν ὅλον τὸν καιρὸν τῆς ἡμέρας εἰς φλυαρίας ματαίας καὶ γέλοια καὶ κοσμικὰς ὑποθέσεις καὶ μίαν ἢ δύο ὥρας νὰ μὴ ἠμπορεῖτε νὰ ὑπομένετε εἰς τὴν ἐκκλησίαν, διὰ νὰ ἀκούσετε περὶ τῶν οὐρανίων πραγμάτων καὶ περὶ τῆς ψυχικῆς σας σωτηρίας, τῆς ὁποίας ὅλος ὁ κόσμος δὲν εἶναι ἀντάξιος· "ἡ τῆς ψυχῆς διδασκαλία, ὅσῳ περ ἂν ἐπιτείνηται, τοσούτῳ τὴν δεχομένην ἰσχυροτέραν ποιεῖ ψυχήν· νῦν δὲ λήροις μὲν καὶ φλυαρίαις ἀνοήτοις πάντα καιρὸν ἀφορίζομεν... τῶν θείων δογμάτων ἅπαξ ἢ δὶς τῆς ἑβδομάδος ἀκούοντες ναυτιῶμεν, διακορεῖς γινόμεθα. Τὶ οὖν τὸ αἴτιον; κακῶς διακείμεθα τὴν ψυχήν· τὸ ἐπιθυμητικὸν αὐτῆς τὸ περὶ ταῦτα καὶ ὀρεκτικὸν ἐξελύσαμεν ἅπαν· διὰ τοῦτο οὐκ ἔρρωται πρὸς τὴν τῆς πνευματικῆς τροφῆς ὄρεξιν· μέγα δὲ καὶ τοῦτο μετὰ τῶν ἄλλων ἀρρωστίας τεκμήριον, τὸ μὴ πεινῆν μηδὲ διψῆν, ἀλλὰ δυσαρέστως πρὸς ἀμφότερα ἔχειν" (Ὀμιλία ιη' εἰς τὸ κατὰ Ἰωάννην)».
Ἀπὸ τὸ βιβλίον, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Λόγοι Tέσσερις - περὶ καλλωπισμοῦ, θεαμάτων, αἰσχρολογιῶν καὶ ἐκκλησιασμοῦ, σ. 175-176, ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη».