Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία…. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο τους ρώτησε: ‘’Είναι γεμάτο το βάζο;’’ Οι μαθητές απάντησαν: ‘’ότι, ναι είναι γεμάτο’’.
Αυτός όμως χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βοτσαλάκια και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βοτσαλάκια κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών.
Αυτός όμως χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βοτσαλάκια και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βοτσαλάκια κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών.
Όταν δεν χώραγε άλλο στο βάζο τους ρώτησε: ‘’Είναι γεμάτο το βάζο;’’ Οι μαθητές γέλασαν απαντώντας και πάλι ότι είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βοτσάλων. Όταν το βάζο δεν χώραγε άλλο, τους ξαναρωτά.
Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά τελικά απάντησαν με σιγουριά ότι είναι γεμάτο.
Αυτός ξανά χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο.
Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
Είναι γεμάτο το βάζο; Οι μαθητές τότε γέλασαν και απάντησαν με το στερεότυπο τρόπο , ότι είναι γεμάτο.
Τότε τους λέει ο καθηγητής.
Θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει την ζωή μας, που μας την έδωσε ο Πλάστης και Δημιουργός μας, όπου καθημερινά θα πρέπει να Τον ευγνωμονούμε και να Τον λατρεύουμε….
Όμως πέρα από τη βάση της ζωής δηλαδή το βάζο, μετέπειτα τα πιο σημαντικά της ζωή μας είναι οι πέτρες οι οποίες συμβολίζουν, την οικογένεια, το σύντροφο, τα παιδιά, την υγειά μας, και τον παράγοντα συνάνθρωπό μας.
Οι πέτρες αντιστοιχούν τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μας, που ακόμα κι αν αυτά μας λείψουν, η ζωή μας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.
Τα βοτσαλάκια είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στην ζωή μας, όπως σπουδές, εργασία, σπίτι, αυτοκίνητό και άλλα πολλά. Όμως όλα αυτά είναι τα μικρότερα πράγματα της ζωής μας, δηλαδή τα βοτσαλάκια.
Αν τα βάλετε αυτά πρώτα στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, που είναι τα πιο αξιόλογα της ζωής μας.
Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα, δηλαδή τα πιο μικρότερα πράγματα της ζωή μας.
Αν βάλεις πρώτα την άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για βότσαλα αλλά ούτε και για τις πέτρες.
Το βάζο λοιπόν είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε και σπαταλάτε χρόνο και δύναμη για τα μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά.
Ξεχωρίστε επομένως, ποια είναι τα πιο σημαντικά πράγματα της ζωή σας.
Υμνήστε τον Δημιουργό μας, μιλήστε στους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, ασχοληθείτε με τον σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας και μοιραστείτε την χαρά και την λύπη με τον συνάνθρωπό σας.
Πάντα θα υπάρχει χρόνος για τη γνώση, την εργασία, το σπίτι, τ΄ αυτοκίνητο και γενικότερα, με την καθημερινότητά μας.
Όμως πρώτα να φροντίσετε για τις πέτρες.
Κατά συνέπεια ιεραρχείστε τις προτεραιότητές σας.
Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας όμως τον ρώτησε:
‘’Η μπύρα τι αντιπροσωπεύει;’’
Ο καθηγητής χαμογέλασε πάλι και απαντά:
‘’Χαίρομαι που με ρωτάς. Όμως θα σας πω ακόμη κάτι.
Δεν έχει σημασία για το πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει επίσης σημασία για το πόσο πιεσμένος μπορεί είσαι, γιατί θα πρέπει να ξέρεις ότι στην ζωή μας, πάντα θα υπάρχει και ο ανάλογος χρόνος για τις ευχάριστες στιγμές μας.
Πιστεύουμε, ότι η πιο πάνω ‘’εύθυμη’’ αλλά και τόσο αληθινή ‘’φιλοσοφία της ζωής’’ μπορεί να μας βγάλει από πολλά καθημερινά διλήμματα.
Εκτός από εμάς, αρκετοί που το διάβασαν, είδαν ότι κάποιους τους βοήθησε, έτσι ώστε ν΄ αποφασίσουν και ν΄ αντιληφθούν σωστά, ότι δεν είναι και τόσο ‘’γκρίζα’’ η ζωή τους.
Όταν το …‘’βάζο’’ είναι γεμάτο από .… ‘’πέτρες’’, (που πάντα υπάρχουν γύρω μας), τότε, η ζωή μας είναι – ούτως ή άλλως – γεμάτη, από τα βασικά και απαραίτητα στοιχεία που της χρειάζονται.
Τώρα νιώθουμε ακόμη καλύτερα, γιατί κάποιος γνωστός μας φτωχός χαμηλοσυνταξιούχος είναι τρισευτυχισμένος!
Διότι, χωρίς να το έχει φιλοσοφήσει ιδιαίτερα, εφαρμόζει τη ‘’συνταγή’’, που δίδαξε στην τάξη ο προαναφερόμενος καθηγητής!
Άραγε, μήπως είναι καιρός, να την εφαρμόσουμε κι εμείς, επιστρέφοντας στα πιο σημαντικά πράγματα της ζωής με συνοδοιπόρο τον φύλακα Άγγελό μας;